وظیفه امام در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←تفسیر قرآن، سلاحی برای تبلیغ امامت در اجتماع
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
مطلب مورد استدلال در [[آیه شریفه]] این است که [[مخلوقات]] در [[کسب علم]] و [[حکمت]] و سایر [[کمالات]] دو دسته‌اند: بعضی بدون واسطه، از [[خزائن]] [[غیبی]] [[علم]] و [[حکمت الهی]] بهره‌مندند، و برخی با واسطه. اگر قرار است کسی عهده‌دار [[ولایت]] و [[هدایت مردم]] باشد، آن‌که از سرچشمه زلال [[هدایت]] نوشیده، بر آن‌که از آب جوی لبی‌تر کرده، یقیناً سزاوارتر است<ref>طاهری، مرتضی، امام یگانه دوران، ص۳۶۶.</ref>. | مطلب مورد استدلال در [[آیه شریفه]] این است که [[مخلوقات]] در [[کسب علم]] و [[حکمت]] و سایر [[کمالات]] دو دسته‌اند: بعضی بدون واسطه، از [[خزائن]] [[غیبی]] [[علم]] و [[حکمت الهی]] بهره‌مندند، و برخی با واسطه. اگر قرار است کسی عهده‌دار [[ولایت]] و [[هدایت مردم]] باشد، آن‌که از سرچشمه زلال [[هدایت]] نوشیده، بر آن‌که از آب جوی لبی‌تر کرده، یقیناً سزاوارتر است<ref>طاهری، مرتضی، امام یگانه دوران، ص۳۶۶.</ref>. | ||
[[امام رضا]]{{ع}} به وسیله [[قرآن]] [[شیعیان]] را [[راهنمایی]] می‌کرد و جایگاه [[واقعی]] [[امامت]] را یادآور می‌شد. [[عبدالله بن ابان]] که نزد [[امام]] منزلتی داشت، می‌گوید: به امام{{ع}} گفتم: برای من و خانواده‌ام [[دعا]] کنید. فرمود: مگر چنین نمی‌کنم؟ [[سوگند]] به [[خدا]]، [[اعمال]] شما هر شب و [[روز]] به من گزارش می‌شود. [[راوی]] گوید: این سخن برایم بزرگ آمد. در این هنگام، امام{{ع}} فرمود: آیا [[کتاب خدا]] را نخواندی که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref>؟ به خدا سوگند، منظور از [[مؤمن]] در این [[آیه]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} (یعنی [[مقام امامت]]) است (که پس از او سایر [[ائمه]]{{عم}} مشمول این آیه شریفه‌اند)<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۲۲۰؛ فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی، الأصفی فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۹۰.</ref>.<ref>[[سید ابوالقاسم حسینی زیدی|حسینی زیدی]] و [[علی خیاط|خیاط]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا (کتاب)|جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا]] ص | [[امام رضا]]{{ع}} به وسیله [[قرآن]] [[شیعیان]] را [[راهنمایی]] می‌کرد و جایگاه [[واقعی]] [[امامت]] را یادآور می‌شد. [[عبدالله بن ابان]] که نزد [[امام]] منزلتی داشت، می‌گوید: به امام{{ع}} گفتم: برای من و خانواده‌ام [[دعا]] کنید. فرمود: مگر چنین نمی‌کنم؟ [[سوگند]] به [[خدا]]، [[اعمال]] شما هر شب و [[روز]] به من گزارش می‌شود. [[راوی]] گوید: این سخن برایم بزرگ آمد. در این هنگام، امام{{ع}} فرمود: آیا [[کتاب خدا]] را نخواندی که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref>؟ به خدا سوگند، منظور از [[مؤمن]] در این [[آیه]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} (یعنی [[مقام امامت]]) است (که پس از او سایر [[ائمه]]{{عم}} مشمول این آیه شریفه‌اند)<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۲۲۰؛ فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی، الأصفی فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۹۰.</ref>.<ref>[[سید ابوالقاسم حسینی زیدی|حسینی زیدی]] و [[علی خیاط|خیاط]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا (کتاب)|جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا]] ص ۱۱۲؛ [[یعقوبعلی برجی|برجی، یعقوبعلی]]، [[امامت - برجی (مقاله)|مقاله «امامت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۲.</ref> | ||
=== سیاست امام{{ع}} === | === سیاست امام{{ع}} === | ||