گستره علم امام: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]] می‌‌گوید: [[امام]] با اجازه [[خداوند تعالی]] به حقایق عالم- آن گونه که هست- [[آگاهی]] دارد فرق نمی‌کند محسوس باشد یا نامحسوس مانند موجودات آسمانی و حوادث گذشته و [[آینده]] و [[روایات]] [[متواتر]] که در [[کافی]] و بصائرالدرجات و بحارالأنوار و غیر این کتاب هاست، بر این مطلب دلالت درد<ref>بحثی کوتاه درباره علم، ص ۳۴.</ref>.

حاصل سخن اینکه اگر اصطلاح [[علم غیب]] منحصر به [[علم غیب ذاتی]] نباشد، می‌‌توان گفت: [[آگاهی از غیب]] برای [[امامان]] مورد قبول همه [[متکلمان امامیه]] است. بنابر این امثال [[شیخ مفید]] که [[باور]] [[علم غیب]] برای [[امامان]] را یک [[باور]] غلوآمیز دانسته‌اند<ref>ر. ک: أوائل المقامات فی المذاهب و المختارات، ص۶۷، {{عربی| القول فی علم الأئمة {{عم}} بالضمائر و الکائنات و إطلاق القول علیهم بعلم الغیب و کون ذلک لهم فی الصفات}}.</ref>. ناشی از آن است که اصطلاح [[علم غیب]] نزد آنان مرادف با [[علم ذاتی]] استقلالی و [[علم غیب]] مختص [[خداوند تعالی]] است که در [[روایات]] از آن به [[علم مخزون]]- در مقابل [[علم مبذول]]- یا [[علم]] غیر مستفاد و یا [[علم مستأثر]] تعبیر شده است لذا می‌‌توان گفت آنان منکر [[علم غیب]] نیستند<ref>- هر چند آن را ضروری و شرط امامت ندانند. ر. ک: رسائل الشریف المرتضی، ج۳، ص ۱۳۱. {{عربی|فأما الغائبات، أو الکائنات الماضیات و المستقبلات، فان علم با علام الله تعالی شیئا فجائز، و الا فذلک غیر واجب}}.</ref>.

'''حاصل این که:''' علاوه بر اینکه فراوانی [[علم امام]] و فرابشری بودن [[علم]] ثبوتا ممکن است در [[مقام]] اثبات نیز [[روایات]] فراوان قابل [[اعتماد]] برای اثبات آن دلالت دارد.