بحث:عصمت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:عصمت در لغت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۱

۴٬۳۹۹ بایت اضافه‌شده ، ۱۴ مه

←‏منابع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۵۵

ویرایش

@@ خط ۹۸: / خط ۹۸: @@
 [[امام رضا]]{{ع}} می‌فرماید:
 [[امام]]، معصوم و مؤید و موفق و مورد [[تسدید الهی]] است که از خطاها و [[لغزش‌ها]] و [[انحراف]] در [[امان]] می‌ماند<ref>الکافی، ج۱، ص٢٠٣.</ref>.<ref>[[محمد بیابانی اسکوئی|بیابانی اسکوئی، محمد]]، [[امامت و خلافت (مقاله)| مقاله «امامت و خلافت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۳]] ص۱۶۳.</ref>.
+==عصمت==
+کلمه «عصمت» در منابع واژه‌شناسی، به معنای امساک و نگه داشتن آمده<ref>مفردات الفاظ القرآن، واژه «عصم»، ص۵۶۹.</ref>؛ و در [[قرآن کریم]] نیز به همین معنا به کار رفته است: {{متن قرآن|لَا عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ}}<ref>«امروز هیچ پناهی از «امر» خداوند نخواهد بود» سوره هود، آیه ۴۳.</ref>؛ به گفته واژه‎شناسان، عصمت در لغت از ریشه «عَصَمَ» به معنای بازداشتن کسی یا جلوگیری کردن از چیزی، مصونیت بخشیدن به کسی و امثال آن است<ref>فرهنگ معاصر، واژه «عصم»، ص۱.</ref> که در مجموع به مفهوم [[پاکی]]، [[پرهیزکاری]]، بی‎گناهی و لغزش‎ناپذیری می‌باشد<ref>فرهنگ معاصر، واژه «عصم»، ص۱.</ref>.
+در اصطلاح [[علم کلام]] به کسی «[[معصوم]]» گفته می‌شود که دارای [[ملکه عصمت]] بوده و آن [[ملکه]] همچون یک [[موهبت الهی]] به او اختصاص یافته است؛ «ملکه‌ای که از [[آگاهی]] کامل و دایم به [[زشتی]] [[گناه]] و [[اراده قوی]] بر مهار کردن [[تمایلات نفسانی]] حاصل می‎گردد. و چون چنین ملکه‌ای با [[عنایت خاص الهی]] تحقق می‌یابد، فاعلیت آن به [[خدای متعال]] نسبت داده؛ می‌شود و گرنه چنین نیست که خدای متعال [[انسان]] معصوم را به [[اجبار]] از گناه بازدارد و [[اختیار]] را از او سلب کند»<ref>آموزش عقاید، ص۱۹۷.</ref>. عصمت کسانی که دارای [[مناصب الهی]] مانند [[نبوت]] و [[امامت]] هستند، از جانب [[پروردگار]] تضمین شده است.
+[[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} آن حضرت کسانی هستند که با [[اراده]] [[قطعی]] [[خداوند]]، از هرگونه [[آلودگی]] ظاهری و [[باطنی]] در تمام [[دوران عمر]] از ولادت تا [[وفات]] و در همه [[شئون زندگی]] [[پاک]] و [[پاکیزه]] هستند و لحظه‌ای برخلاف [[رضایت خدا]] گام برنداشته‌اند<ref>راه و راهنما‌شناسی، ص۱۴۸-۲۱۲.</ref>. چنین مفهوم وسیعی از عصمت تنها در [[فرهنگ شیعه]] جای دارد و در جای خود با [[دلایل]] روشن به [[اثبات]] رسیده است. البته [[اراده خداوند]] در طول اراده معصوم است، نه در عرض آن تا [[شبهه]] [[جبر]] پیش بیاید؛ به این معنا که [[مشیت خداوند]] به آن تعلق گرفته تا معصوم{{ع}} با اراده و اختیار خود به کمال مطلوب برسد؛ چنان‎که انجام همه امور و کارهای [[انسان]]، در نهایت به [[اراده تکوینی]] [[خدا]] منتهی می‌شوند<ref>آموزش عقاید، ص۲۰۹.</ref>. منظور از [[عصمت]]، به فرموده [[شیخ مفید]] مصونیت بخشیدن به [[معصومین]]{{عم}} از [[اشتباه]] و [[گناه]] در تمام [[شئون زندگی]] و [[قوای نفسانی]] در [[طول عمر]] است؛ به گونه‌ای که آن بزرگواران از هرگونه [[آلودگی]] [[فکری]] و عملی، چه عمدی و چه [[سهوی]] [[پاک]] و [[منزه]] بوده و هستند و حتی تخیل گناه هم در [[مقام]] والای ایشان راه ندارد<ref>آموزش عقاید، ص۲۰۹. اوایل المقالات، ص۷۴؛ معارف امامیه، ج۲، ص۶۵۶.</ref>.<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۲۹.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
 # [[پرونده:1368101.jpg|22px]] [[محمد بیابانی اسکوئی|بیابانی اسکوئی، محمد]]، [[امامت و خلافت (مقاله)| مقاله «امامت و خلافت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۳''']]
+# [[پرونده:IM010671.jpg|22px]] [[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|'''سیره اخلاقی و تربیتی معصومین''']]
 {{پایان منابع}}
 == پانویس ==
 {{پانویس}}