مقداد بن اسود کندی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی دیگر از اقدامات [[مقداد]] در جنگ بدر [[دستگیری]] یکی از سرسخت‌ترین [[دشمنان پیامبر]] {{صل}} بود. [[نقل]] شده [[مقداد]] آن [[روز]] [[نضر بن حارث]] را [[اسیر]] گرفته بود. چون [[پیامبر]] {{صل}} از [[بدر]] بیرون آمد و به محل اثیل رسید، [[اسیران]] را نزد آن حضرت آوردند. چون چشم پیامبر {{صل}} به نضر افتاد، به دقت به او نگریست. نضر به مردی که کنارش [[ایستاده]] بود، گفت: "به [[خدا]] [[سوگند]]، [[محمد]] [[قاتل]] من است! با چشمانی به من نگاه کرد که در آنها [[مرگ]] بود". آن مرد گفت: "به خدا قسم، این فقط ترسی است که تو داری". نضر به [[مصعب بن عمیر]] گفت: "ای مصعب، تو از همه [[خویشاوندان]] به من نزدیک‌تری با پیامبرت صحبت کن که مرا هم مانند دیگر یارانم قرار دهد و به خدا اگر این کار را نکنی، او مرا می‌کشد". مصعب گفت: "تو درباره [[کتاب خدا]] و درباره پیامبر چنین و چنان می‌گفتی". نضر گفت: "با همه اینها بگو که مرا هم مانند یکی از یارانم قرار دهد؛ اگر آنها را کشتند، من هم کشته شوم، و اگر بر آنها [[منت]] نهاده شد، بر من هم منت نهد". مصعب گفت: "تو [[یاران محمد]] را [[شکنجه]] می‌دادی". نضر گفت: "به خدا قسم، اگر [[قریش]] تو را اسیر می‌کرد، تا من زنده بودم کشته نمی‌شدی". مصعب گفت: به خدا قسم، می‌دانم که راست می‌گویی ولی من مثل تو نیستم، چون [[اسلام]] [[پیمان‌ها]] را بریده است". مقداد گفت: "این، اسیر من است". پیامبر {{صل}} فرمود: "گردنش را بزن". و آن‌گاه گفت: "خدایا! مقداد را به [[فضل]] خودت بی‌نیاز گردان" [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} در اثیل، نضر را با [[شمشیر]] کشت<ref>المغازی، واقدی، ج۱، ص۱۰۶.</ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[مقداد بن اسود - عسکری (مقاله)|مقاله «مقداد بن اسود»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲]]، ص۶۱۲-۶۱۵؛ [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مقداد بن اسود (مقاله)|مقداد بن اسود]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۳۱۷.</ref>

مقداد یکی از تیراندازان جنگ اُحد به حساب می‌آید. تیراندازانی که در [[سپاه]] [[رسول خدا]] {{صل}} بوده و نامشان [[ثبت]] شده است، این افراد هستند: [[سعد بن ابی وقاص]]، [[سائب بن عثمان بن مظعون]]، [[مقداد بن عمرو]]، [[زید بن حارثه]]، [[حاطب بن ابی بلتعه]]، [[عتبة بن غزوان]]، [[خراش بن صمّه]]، [[قطبة بن عامر بن حدیده]]، [[بشر بن براء بن معرور]]، [[ابونائله سلکان بن سلامه]]، [[ابوطلحه]]، [[عاصم بن ثابت بن ابی الاقلح]] و [[قتادة بن نعمان]]<ref>المغازی، واقدی، ج۱، ص۲۴۳.</ref>.