جزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید: [[امام زمان]] {{ع}} با اهل ذمّه چه خواهد کرد؟ فرمود: مانند [[پیامبر اکرم]] {{صل}} با آنان پیمان می‌بندد، آنان هم با کمال خضوع، با دست خودشان جزیه می‌پردازند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.</ref>. جزیه، مالیاتی است که از اهل ذمّه (یهود، نصاری و مجوس) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از حمایت قانون برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد مسلمان در پناه [[اسلام]]، آزاد زندگی می‌کنند، و آن مثل [[زکات]] و خراج و مالیات و غیره است که از مسلمانان گرفته می‌شود. در این حکم، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای اداره مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است. در اسلام، آن‌چه از اهل کتاب دریافت می‌شود به نام جزیه و آن‌چه از مسلمین اخذ می‌گردد به نام زکات و غیره خوانده شده است. پس از فتح مکه و درآمدن مردم -فوج‌فوج- به دین اسلام و سیطره مسلمانان به نحو کامل بر جزیرة العرب، خداوند پیغمبرش را به نبرد با اهل کتاب از یهود و نصاری امر فرمود: {{عربی| {{متن قرآن|قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}﴾}}<ref>سوره توبه، ۲۹.</ref>؛ با اهل کتاب که به ایمان به خدا و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که خدا و رسول حرام کرده، حرام ندانند و به دین حق نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت خواری و ذلت جزیه بپردازند. [[ابن کثیر]] گفته: این آیه در سال نهم هجرت، نازل گردید و تا آن روز، پیغمبر {{صل}} از اهل کتاب جزیه نگرفته بود. و چون این آیه فرود آمد، ان حضرت از نصارای نجران و مجوس هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و مردم اذرعات و جز آن‌ها از قبایل نصاری که در اطراف جزیرة العرب سکونت داشتند، جزیه گرفت<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۴۵.</ref>.