بقیة الله: تفاوت میان نسخه‌ها

* بقیه الله یکی از القاب معروف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. بقیه الله یعنی بقیه و بازمانده خلفای [[خدا]] در [[زمین]] از [[انبیا]] و [[اوصیا]] یا کسانی که [[خدا]] به وسیله آن‌ها بندگانش را باقی می‌دارد و مورد [[رحمت]] قرار می‌دهد. و اما ارتباط‍‌ و اختصاص این لقب شریف به آن وجود [[مقدس]]؛ هرچند از بعضی [[احادیث]] استفاده می‌شود که این لقب بر همه [[خاندان]] [[رسالت]] {{عم}} اطلاق می‌شود و همه آن‌ها بقیه الله هستند. در [[زیارت جامعه]] به همه آن ذوات [[مقدس]] به این عنوان عرض [[سلام]] داریم: {{عربی|"السَّلَامُ عَلَى الْأَئِمَّةِ الدُّعَاةِ وَ الْقَادَةِ الْهُدَاةِ وَ السَّادَةِ الْوُلَاةِ وَ الذَّادَةِ الْحُمَاةِ وَ أَهْلِ الذِّكْرِ وَ أُولِي الْأَمْرِ وَ بَقِيَّةِ اللَّهِ وَ خِيَرَتِهِ..."}}<ref>عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۷۳.</ref>.

*علاوه بر این جهت کلی، در قسمتی از [[روایات]] این لقب شریف به خصوص به بعضی از [[ائمه]] {{عم}} نسبت داده شده است و خود را به‌عنوان بقیه الله معرفی نموده‌اند. از جمله وقتی [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} از مسافرت پرماجرای شام-که به الزام [[خلیفه]] [[مروانی]] صورت گرفته بود- مراجعت می‌نمودند، نزدیک مدین که رسیدند [[مردم]]، به دنبال سم‌پاشی‌های دستگاه [[خلافت]]، دروازه‌ها را بسته مانع از ورود آن حضرت و همراهان به شهر شدند. حتی از فروختن آذوقه به آنان هم خودداری نمودند. [[امام]] {{ع}} بالای کوهی که مشرف به شهر بود رفته و با صدای بلند فریاد برآوردند: ای اهل شهری که ساکنانش ستم‌پیشه‌اند! من بقیه الله هستم. [[خداوند]] می‌فرماید: بقیه الله برای شما بهتر است اگر [[مؤمن]] باشید...<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۴۷۱-۴۷۲.</ref>.

*همچنین نجمه مادر گرامی [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} گوید: چون فرزندم به [[دنیا]] آمد، پسر را در پارچه سفیدی پیچیده به دست پدر دادم. در گوش راستش [[اذان]] و در گوش چپش اقامه گفتند و کامش را با [[آب]] [[فرات]] برداشته به من برگرداند و فرمودند: بگیر او را. بدرستی که او بقیه الله عزّ و جلّ‌ است در [[زمین]]<ref>عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۲۰.</ref>.

*با همه آن‌چه آوردیم، در بسیاری از [[احادیث]] این لقب شریف به خصوص به حضرت [[صاحب الامر]] {{ع}} اطلاق شده و آن وجود [[مقدس]] خود را به این عنوان معرفی نموده و سایر بقیة الله‌ها حضرتش را به این نام نامیده‌اند. به حدّی این لقب با آن سرور ارتباط‍‌ پیدا نموده که به صورت لقب اختصاصی حضرتش درآمده است؛ به‌طوری که تا بقیه الله گفته می‌شود جز آن بقیه الله [[منتظر]] به نظر نمی‌آید. شاید سرّ مطلب این باشد که این بقیه الله، بقیه تمام بقیة الله‌هاست و پس از او دیگر بقیة اللهی نیست. هرکدام از حجج الهیه که از آغاز عالم آمدند، گرچه بقیه الله بودند و [[خدا]] آن‌ها را برای [[هدایت]] خلق باقی و بجا گذارده بود، بعد از هریک دیگری می‌آمد و اگر بقیة اللهی از [[دنیا]] می‌رفت، بقیة اللهی دیگر به جا می‌ماند و این رشته باقی بود. ولی آن وجود مقدّس، بقیه‌ای است که پس از او دیگر بقیه‌ای نیست؛آخرین بقیه الله است. با آمدن او دیگر بقیه‌ای باقی نمانده است که بیاید.

*در [[حدیث]] مفصلی از [[امیر المؤمنین]] {{ع}} که متضمن سؤالات یکی از منکران نسبت به عده‌ای از [[آیات قرآن]] است این جمله یافت می‌شود که سائل پرسید: می‌یابم که [[قرآن]] می‌گوید: بقیه الله بهتر است برای شما. این بقیه چیست و کیست‌؟<ref>بحار الانوار، ج ۹۳، ص ۱۰۶.</ref> [[امیر المؤمنین]] {{ع}} فرمود: آنان ([[اولیای خدا]]) بقیة الله‌اند. مقصود [[مهدی]] {{ع}} است که در هنگام پایان‌پذیری این مهلت خواهد آمد و [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند؛آن‌گونه که از [[ظلم]] و [[جور]] مملو گشته است. از [[آیات]] و نشانه‌های او [[غیبت]] است و پنهانی؛آن‌گاه که طغیان گسترش گیرد و [[انتقام]] فرا رسد<ref>همان، ص ۱۱۹.</ref>.

*آن‌گاه که جناب [[احمد بن اسحاق]] شرفیاب محضر [[امام یازدهم]] {{ع}} گردید و از حضرتش جویای [[خلیفه]] و [[جانشین]] پس از آن حضرت شد، [[امام]] {{ع}} از جا برخاسته به اندرون رفتند. وقتی بیرون آمدند، [[نور]] دیده‌شان، [[مهدی]] [[آل محمد]] {{عم}}-که در سن سه سالگی بود و چهره‌اش چون ماه تمام و [[بدر]] کامل می‌درخشید-بر دوش شریفشان بود. فرمودند: ای [[احمد بن اسحاق]]، اگرنه این بود که در نزد [[خدا]] و حجج او کرامتی داری، این پسرم را به تو نشان نمی‌دادم. ... [[حدیث]] به این‌جا می‌رسد که جناب [[احمد]] عرضه داشت: آقای من، آیا می‌شود آیت و علامتی مشاهده کنم که دلم آرام گیرد و گواه [[امامت]] [[نور]] دیده تابان باشد؟ تا این جمله را [[احمد بن اسحاق]] گفت، ناگهان [[حجت]] سه ساله [[پروردگار]]، لب به [[سخن]] باز نمود و به زبان عربی فصیح فرمود: {{عربی|"أَنَا بَقِيَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ الْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَيْنٍ يَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ"}}<ref>کمال الدین، ص ۳۸۴.</ref>؛ من بقیه الله هستم در [[زمین]] [[خدا]] و انتقام‌گیرنده از [[دشمنان]] او. پس بعد از این‌که به سرچشمه رسیدی نشانه مجو<ref>نشریه موعود، شماره ۲۱، ص ۵۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۷۱.</ref>.