بحث:ویژگی‌های علم غیب خدا چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
←ویژگی‌های علم غیب خداوند
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
==پاسخ تفصیلی== | ==پاسخ تفصیلی== | ||
==ویژگی‌های [[علم غیب]] [[خداوند]]== | ==ویژگی‌های [[علم غیب]] [[خداوند]]== | ||
*[[غیب]] هر آن چیزی است که در دایرۀ محسوسات نباشد.<ref>ر.ک. طباطبایی، سیدمحمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱، ص۷۲؛ پناهی آزاد، مقالۀ معنا و عقلانیت «ایمان به غیب» با توجه به آرای امام خمینی (ره) و صدرالمتألهین</ref> [[علم غیب]] [[خداوند]] دارای ویژگی‌های است که به برخی از آنها اشاره میشود: | |||
#[[علم غیب ذاتی]]<ref>ر.ک. مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸؛ امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰؛ موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱؛ خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص۴۸</ref> بدون آنکه [[مقید]] به کم و کیف باشد منحصر به فرد،<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref> استقلالی<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی</ref> و مخصوص ذات اقدس [[پروردگار]] است، زیرا غیر از [[خدا]] آنچه در عالم [[آفرینش]] وجود دارد، [[فقیر]] بالذّات بوده و [[دانش]] و [[توانایی]] خودشان را از [[خدا]] می‌گیرند.<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref> | |||
#[[علم]] [[خدا]] به زمان و مکان خاصی منحصر نمی‌شود، زیرا [[علم]] او ذاتی است و نه اکتسابی و [[ذات خدا]] زمان و مکان ندارد.<ref>ر.ک. مغنیه، محمد جواد، تفسیر کاشف، ج۳، ص؟؟؟؛ مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸؛ هاشمی، سیدعلی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران ماهنامه پرسمان، چند پاسخ درباره چگونگی علم امام، ماهنامه پرسمان، ش۲۵، ص۴</ref> | |||
#[[علم]] [[خدا]] به حالت خاصی منحصر نمی‌شود؛ زیرا [[علم]] او ذاتی است و نه اکتسابی و [[ذات خدا]] با تغییر حالت‌ها و رویدادها تغییر نمی‌کند.<ref>ر.ک. مغنیه، محمد جواد، تفسیر کاشف، ج۳، ص؟؟؟</ref> | |||
#[[علم]] [[خدا]] ازلی و ابدی است.<ref>مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ ر.ک. برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸؛ هاشمی، سیدعلی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران ماهنامه پرسمان، چند پاسخ درباره چگونگی علم امام، ماهنامه پرسمان، ش۲۵، ص۴</ref> | |||
#[[علم]] [[خدا]] اصیل است.<ref>مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ ر.ک. برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸</ref> | |||
#پیش از معلومات است. <ref>مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ ر.ک. برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸</ref> | |||
#[[علم غیب]] [[خدا]] به اشیاء، بالفعل و از خود ذات ناشی میشود.<ref>ر.ک. خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص۴۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی</ref> | |||
#[[علم]] [[خدا]] حضوری است.<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران ماهنامه پرسمان، چند پاسخ درباره چگونگی علم امام، ماهنامه پرسمان، ش۲۵، ص۴</ref> | |||
#[[علم غیب]] [[خدا]] بی نهایت است و اندازه معینی ندارد.<ref>ر.ک. مغنیه، محمد جواد، تفسیر کاشف، ج۳، ص؟؟؟</ref> | |||
#[[علم غیب]] [[خداوند]] مطلق بوده<ref>ر.ک. مظفر، محمدحسین، علم الامام، ص۲۸؛ برنجکار، رضا، شاکر، محمد تقی، مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش ۱۰، تابستان ۱۳۹۱، ص ۶۸؛ امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰</ref> و به تمام اشیاء [[علم]] دارد<ref>ر.ک. خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص۴۸</ref> و برای آن حد و مرزی نیست<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref> و شامل امور غیبی‌ای که پا به عرصه [[شهود]] گذاشته و اموری که در [[غیب مطلق]] اند، میشود.<ref> ر.ک. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۱۷۹</ref> [[خداوند متعال]]، [[جهان]] و آنچه را در آن روی داده و روی خواهد داد می‌داند، خواه جزئی باشد یا کلی، مادی باشد یا [[معنوی]].<ref>ر.ک. مغنیه، محمد جواد، تفسیر کاشف، ج۳، ص؟؟؟</ref> اموری که پا به عرصه وجود و [[شهود]] گذاشته و عالم [[قدر]] را به وجود آورده‌اند بدون در نظر گرفتن حدود و اندازه‌ای که در سیر [[نزول]] به خود گرفته‌اند، به [[غیب مطلق]] بازگشت داشته و همان [[غیب]] مطلق‌اند. و اگر به آنها [[شهود]] و اموری دارای [[غیب]] اطلاق میشود به [[دلیل]] این است که در یک اندازه و شکل و [[قدر]] خاص [[ظهور]] دارند و می‌توانند متعلق [[علم]] [[بشر]] قرار بگیرند.<ref>ر.ک. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۱۷۹</ref> | |||
==[[آیات]] مربوط به ویژگی‌های [[علم غیب]] [[خداوند]]== | ==[[آیات]] مربوط به ویژگی‌های [[علم غیب]] [[خداوند]]== | ||