بحث:منظور از انتظار به معنای عام چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#[[انتظار]] عام، که از آن، [[انتظار فرج]] به صورت مطلق تعبیر شده است<ref>ر.ک. [[علی اصغر رضوانی|رضوانی؛ علی اصغر]]، [[وظایف ما در عصر غیبت (کتاب)|وظایف ما در عصر غیبت]]، ص ۵۲ -۵۴.</ref>. [[انتظار فرج]] به معنای عام، یعنی [[انتظار]] [[گشایش]] و [[امید]] به [[آینده]] و [[نکوهش]] [[یأس]] و [[ناامیدی]]<ref>ر.ک. [[محمد صادق ربانی‌ خوراسگانی|ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹؛ سلیمیان، خدامراد، مؤلفه های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص ؟؟؟؛ خاتمی، سید احمد، انتظار مسئولانه، ص؟؟؟</ref>. در این معنا، [[مکتب اسلام]] تلاش کرده است از یک‌سو، با [[فضیلت]] بخشیدن به "[[انتظار]] [[گشایش]]" و [[امید]] به [[آینده]] و از سوی دیگر، با [[نکوهش]] [[ناامیدی]]، دلسردی و دل‌مردگی، روحیۀ تلاش و تکاپوی سازنده را در افراد جامعۀ [[اسلامی]] زنده نگه دارد<ref>ر.ک. [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۴۵.</ref>. اهتمام [[آموزه‌های اسلامی]] در بیان معنای عام انتظار‌ و [[امید]] تا بدان حد بوده که از آن با بلند‌ترین عنوان‌های ممکن یاد شده است. برخی [[روایات]] آن را [[برترین]] [[عبادت]] و [[بندگی]] می‌‌دانند؛ [[پیامبر اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ"}}<ref>کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۲۸۷.</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، مؤلفه‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟؛ خاتمی، سید احمد، انتظار مسئولانه، ص؟؟؟</ref> و یا فرمودند: «[[انتظار فرج]] با [[شکیبایی]] [[عبادت]] است»<ref>{{متن حدیث|عَنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} انْتِظَارُ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ عِبَادَةٌ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۵.</ref>.<ref>ر.ک. خاتمی، سید احمد، انتظار مسئولانه، ص؟؟؟</ref> در همین رابطه [[امام رضا]]{{ع}} فرمود<ref>محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۵. حدیث ۵: {{متن حدیث|"مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ  فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ فَعَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ الْفَرَجُ عَلَى الْيَأْسِ فَقَدْ كَانَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ أَصْبَرَ مِنْكُمْ"}}</ref>: «چقدر نیکوست [[صبر]] و [[انتظار فرج]]، آیا نشنیده‌ای گفتار [[خداوند عزوجل]] را که فرمود: {{متن قرآن|وَارْتَقِبُواْ إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ}}<ref>«و شما چشم به راه باشید من نیز با شما چشم به راه خواهم بود» سوره هود، آیه ۹۳.</ref> و {{متن قرآن|فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ}}<ref>«پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز با شم» سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref>؛ پس بر شما [[باد]] به [[صبر]]، زیرا [[فرج]] بعد از [[یأس]] و [[ناامیدی]] است، به [[راستی]] کسانی که قبل از شما [[زندگی]] می‌کردند از شما صبورتر بودند».<ref>ر.ک. [[علی اصغر رضوانی|رضوانی؛ علی اصغر]]، [[وظایف ما در عصر غیبت (کتاب)|وظایف ما در عصر غیبت]]، ص ۵۲ ـ ۵۴.</ref> به تعبیر دیگر [[انتظار]] عام انتظاری است که متعلق آن عام و مطلق است و به معنای [[امید]] و [[امیدواری]] به هر نوع مشکل و معضلی اعم از مادی و [[معنوی]]، [[دنیایی]] و آخرتی و فردی و [[اجتماعی]] است<ref>ر.ک. [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۶-۲۷.</ref>. در این زمینه ابن‌قیم جوزی در کتاب مدارج‌السالکین درباره معنای اصطلاحی [[انتظار]] عام می‌نویسد: «[[انتظار]]، روحِ [[فرج]] است؛ یعنی [[ملایمت]] و لذت‌بخشی و راحت [[فرج]] با [[انتظار]] حاصل می‌شود. به [[راستی]] اینکه [[انسان]] در میان [[بلا]] بهره‌مند از [[روح]] [[فرج]] و [[ملایمت]] و راحت آن است، از [[الطاف]] خفی و [[گشایش]] تعجیل یافته است»<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ رُوحِ الْفَرَجِ یَعْنِی رَاحَتَهُ و نَسِیمَهُ وَ لَذَّتَهُ. فَإنَّ انتِظارَهُ وَ مُطالَعَتَهُ وَ تَرَقُّبَهُ یُخَفِّفُ حَملَ الْمَشَقَّةِ ولا سِیَّما عِندَ قُوَّةِ الرَّجاءِ أَوِ الْقَطْعِ بِالْفَرْجِ. فَإِنَّهُ یَجِدُ فِی حَشْوِ الْبَلاءِ مِنْ رُوْحِ الْفَرَجِ وَ نَسِیمِهِ وَ راحَتِهِ: ما هُوَ مِن خَفِیِّ الأَلطافِ، وَ مَا هُوَ فَرَجٌ مُعَجَّلٌابن قیم الجوزی"}}، الجوزیه، ابن قیم، مدارج السالکین بین منازل ایاک نعبد و ایاک نستعین، ج ۲، ص ۱۶۶.</ref>.<ref>ر.ک. [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲-۲۴.</ref> و یا گفته شده: «اصل [[انتظار فرج]] از یک اصل کلی [[قرآنی]] و [[اسلامی]] به نام [[حرمت]] [[یأس از روح الله]] [[استنتاج]] شده است»<ref>ر.ک. [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]،  قیام و انقلاب مهدی، ص ۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد صادق ربانی‌ خوراسگانی|ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹.</ref>  

#[[انتظار]] عام، که از آن، [[انتظار فرج]] به صورت مطلق تعبیر شده است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref>. [[انتظار فرج]] به معنای عام، یعنی [[انتظار]] [[گشایش]] و [[امید]] به [[آینده]] و [[نکوهش]] [[یأس]] و [[ناامیدی]]<ref>ر.ک. ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹؛ سلیمیان، خدامراد، مؤلفه های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص ؟؟؟</ref>. در این معنا، [[مکتب اسلام]] تلاش کرده است از یک‌سو، با [[فضیلت]] بخشیدن به "[[انتظار]] [[گشایش]]" و [[امید]] به [[آینده]] و از سوی دیگر، با [[نکوهش]] [[ناامیدی]]، دلسردی و دل‌مردگی، روحیۀ تلاش و تکاپوی سازنده را در افراد [[جامعه اسلامی]] زنده نگه دارد و از ایجاد [[ناامیدی]] در [[زندگی شخصی]] [[مسلمانان]] جلوگیری کند. اهتمام [[اسلام]] به این معنای عام از [[انتظار]] و [[امید]] به [[آینده]] چنان است که از یک سو، [[امید]] به فرا رسیدن [[گشایش]] از سوی [[خداوند]] در ردیف [[برترین]] [[اعمال]] شمرده شده و از سوی دیگر، [[ناامیدی]] از [[رحمت]] [[خداوند]] از جمله [[گناهان کبیره]] به شمار آمده است<ref>ر.ک.  دستغیب، سید عبدالحسین، گناهان کبیره، چاپ سیزدهم، ص ۶۸ ـ ۹۱.</ref>.<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref> بنابراین [[انسان]] [[مؤمن]] هرگز از [[عنایات]] و [[الطاف الهی]] [[ناامید]] نمی‌شود<ref>ر.ک. ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>. اهتمام [[آموزه‌های اسلامی]] در بیان معنای عام انتظار‌ و [[امید]] تا بدان حد بوده که از آن با بلند‌ترین عنوان‌های ممکن یاد شده است. برخی [[روایات]] آن را [[برترین]] [[عبادت]] و [[بندگی]] می‌‌دانند؛ [[پیامبر اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ"}}<ref>کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۲۸۷.</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، مؤلفه‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟</ref> در همین رابطه [[امام رضا]]{{ع}} فرمود<ref>محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۵. حدیث ۵: {{متن حدیث|"مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ «4» فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ فَعَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ الْفَرَجُ عَلَى الْيَأْسِ فَقَدْ كَانَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ أَصْبَرَ مِنْكُمْ"}}</ref>: «چقدر نیکوست [[صبر]] و [[انتظار فرج]]، آیا نشنیده‌ای گفتار [[خداوند عزوجل]] را که فرمود: {{متن قرآن|وَارْتَقِبُواْ إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ}}<ref>«و شما چشم به راه باشید من نیز با شما چشم به راه خواهم بود» سوره هود، آیه ۹۳.</ref> و {{متن قرآن|فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ}}<ref>«پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز باشم» سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref>؛ پس بر شما [[باد]] به [[صبر]]، زیرا [[فرج]] بعد از [[یأس]] و [[ناامیدی]] است، به [[راستی]] کسانی که قبل از شما [[زندگی]] می‌کردند از شما صبورتر بودند».<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref> به تعبیر دیگر [[انتظار]] عام انتظاری است که متعلق آن عام و مطلق است و به معنای [[امید]] و [[امیدواری]] به هر نوع مشکل و معضلی اعم از مادی و [[معنوی]]، [[دنیایی]] و آخرتی و فردی و [[اجتماعی]] است<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۶-۲۷.</ref>. در این زمینه ابن‌قیم جوزی در کتاب مدارج‌السالکین درباره معنای اصطلاحی [[انتظار]] عام می‌نویسد: «[[انتظار]]، روحِ [[فرج]] است؛ یعنی [[ملایمت]] و لذت‌بخشی و راحت [[فرج]] با [[انتظار]] حاصل می‌شود؛ پس [[انتظار]] و ترقب [[فرج]]، تخفیف [[سختی انتظار]] را به همراه دارد؛ به ویژه زمانی که [[انسان]] در اوج [[امیدواری]] و قطعیت [[امیدواری]] است؛پس به [[راستی]] اینکه [[انسان]] در میان [[بلا]] بهره‌مند از [[روح]] [[فرج]] و [[ملایمت]] و راحت آن است، از [[الطاف]] خفی و [[گشایش]] تعجیل یافته است»<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ رُوحِ الْفَرَجِ یَعْنِی رَاحَتَهُ و نَسِیمَهُ وَ لَذَّتَهُ. فَإنَّ انتِظارَهُ وَ مُطالَعَتَهُ وَ تَرَقُّبَهُ یُخَفِّفُ حَملَ الْمَشَقَّةِ ولا سِیَّما عِندَ قُوَّةِ الرَّجاءِ أَوِ الْقَطْعِ بِالْفَرْجِ. فَإِنَّهُ یَجِدُ فِی حَشْوِ الْبَلاءِ مِنْ رُوْحِ الْفَرَجِ وَ نَسِیمِهِ وَ راحَتِهِ: ما هُوَ مِن خَفِیِّ الأَلطافِ، وَ مَا هُوَ فَرَجٌ مُعَجَّلٌابن قیم الجوزی"}}، الجوزیه، ابن قیم، مدارج السالکین بین منازل ایاک نعبد و ایاک نستعین، ج ۲، ص ۱۶۶.</ref>.<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲-۲۴.</ref> و یا [[محمد]] ابو العلا می‌نویسد: «[[انتظار فرج]] یعنی [[امیدوار]] بودن جهت از بین رفتن [[بلا]] و [[اندوه]] و ترک [[شکوه]] پیش غیر [[خدا]] و این [[انتظار]] به جهت اینکه همراه است با [[صبر]] در [[بلا]] و [[تسلیم]] در [[قضا]]، بافضیلت‌ترین [[عبادت]] محسوب می‌شود و واژه [[فرج]] که به [[فتح]] "فاء" و "راء" است، در [[فارسی]] به معنای [[گشایش]] است و [[فرج]] [[الله]] الغم یعنی [[خداوند]] [[غم]] و [[سختی]] را از بین برد»<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ الْفَرَجِ أَیْ إِرْتِقَابُ ذَهَابِ الْبَلاَءِ وَ الْحُزْنِ بِتَرْکِ الشِّکایَةِ إِلَی غَیرِهِ تَعالَی وَ کَوْنُهُ أَفْضَلَ الْعِبَادَةِ لِأَنَّ الصَّبْرَ فِی الْبَلاءِ إِنْقِیَادٌ لِلْقَضَاءِ وَ الْفَرَجُ بِفَتْحَتَیْنِ بالفارسیةِ کشایش یُقَالُ فَرَّجَ اللَّهُ الْغَمَّ عَنْهُ أَیْ کَشَفَهُ وَ أَذْهَبَهُ"}}، آل مبارک، عبدالرحمن، تحفة الأحوذی بشرح جامع الترمذی، ج ۸، ص ۴۶۸؛ أبو العلا،  محمد عبدالرحمن بن عبدالرحیم ، تحفة الأحوذی بشرح جامع الترمذی، ج ۸، ص ۴۶۸.</ref>.<ref>ر.ک. الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲-۲۴.</ref> و یا گفته شده: «اصل [[انتظار فرج]] از یک اصل کلی [[قرآنی]] و [[اسلامی]] به نام [[حرمت]] [[یأس از روح الله]] [[استنتاج]] شده است»<ref>ر.ک. مطهری، مرتضی،  قیام و انقلاب مهدی، ص ۷.</ref>.<ref>ر.ک. ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>