آیه اکمال دین: تفاوت میان نسخهها
←شأن نزول
(←مقدمه) |
|||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
*علاوه بر [[گواه]] یاد شده، همه روایاتی که [[نزول]] [[آیه]] را ۹ ذیالحجه میدانند، به یک شخص برمیگردد، که "[[عمر بن خطاب]]" است. [[شخصیت]] [[عمر]] نیز، متهم است، ولی روایاتی که [[نزول]] [[آیه]] را ۱۸ ذیالحجه میدانند، چهار نفراند که [[اهل سنت]] این چهار نفر را قبول دارند. | *علاوه بر [[گواه]] یاد شده، همه روایاتی که [[نزول]] [[آیه]] را ۹ ذیالحجه میدانند، به یک شخص برمیگردد، که "[[عمر بن خطاب]]" است. [[شخصیت]] [[عمر]] نیز، متهم است، ولی روایاتی که [[نزول]] [[آیه]] را ۱۸ ذیالحجه میدانند، چهار نفراند که [[اهل سنت]] این چهار نفر را قبول دارند. | ||
*بر پایه آنچه [[گذشت]] روشن میشود که در [[آیه]] [[مبارک]]، [[اکمال دین]] و [[اتمام نعمت]]، چیزی جز [[رهبری]] و [[ولایت امام]] [[معصوم]] نیست. به دیگر سخن، با [[ابلاغ]] [[ولایت]]، بعثتی تازه رخ داد که تفاوت آن با [[بعثت]] [[صدر اسلام]] تنها در مرحله حدوث و بقا است، اگر حدوث [[بعثت]] اهمیت دارد، بقاء آن نیز دارای اهمیت است و [[ولایت]]، [[استمرار]] [[بعثت]] است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امامشناسی (کتاب)|درسنامه امامشناسی]]، ص:۱۲۴.</ref>. | *بر پایه آنچه [[گذشت]] روشن میشود که در [[آیه]] [[مبارک]]، [[اکمال دین]] و [[اتمام نعمت]]، چیزی جز [[رهبری]] و [[ولایت امام]] [[معصوم]] نیست. به دیگر سخن، با [[ابلاغ]] [[ولایت]]، بعثتی تازه رخ داد که تفاوت آن با [[بعثت]] [[صدر اسلام]] تنها در مرحله حدوث و بقا است، اگر حدوث [[بعثت]] اهمیت دارد، بقاء آن نیز دارای اهمیت است و [[ولایت]]، [[استمرار]] [[بعثت]] است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امامشناسی (کتاب)|درسنامه امامشناسی]]، ص:۱۲۴.</ref>. | ||
*[[فریقین]] درباره زمان [[نزول]] این [[آیه]] تنها دو قول را مطرح کردهاند: بر اساس قول نخست، [[نزول]] آن در "[[حجة الوداع]]" و در روز [[عرفه]] است و بر اساس قول دوم، [[نزول]] آن در [[غدیر خم]] است. [[علامه امینی]] در [[کتاب ]]"[[الغدیر]]" [[اسامی]] و گفتار شانزده نفر از [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] را که [[حدیث]] [[نزول]] [[آیه]] در [[روز غدیر]] را [[نقل]] کردهاند آورده است <ref>علامه امینی، الغدیر، ص۲۳۰.</ref>. به [[اجماع]] علمای [[شیعه]] و [[عقیده]] برخی از [[مفسرین]] [[اهل سنت]]، این [[آیه]] پس از [[نصب]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} توسط [[پیامبر|حضرت محمد]]{{صل}} به [[امامت]] و [[جانشینی]] پس از خود در [[غدیر خم]] نازل شده است<ref>[[مهوش السادات علوی|علوی، مهوش السادات]]؛ [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص ۷۱ - ۷۲.</ref>. | |||
*[[پیامبر|رسول خدا]] در [[باب]] [[شأن نزول]] این [[آیه]] فرمود: "همانا [[کمال دین]] و تمام [[نعمت]] و رضای [[پروردگار]] به اعلام [[جانشینی]] و [[ولایت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} توسط من به شما [[مردم]] بوده" <ref>{{عربی|"إِنَ كَمَالَ الدِّينِ وَ تَمَامَ النِّعْمَةِ وَ رِضَى الرَّبِ بِإِرْسَالِي إِلَيْكُمْ بِالْوَلَايَةِ بَعْدِي لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب{{ع}}"}}؛ بحار الانوار؛ ج۳۷، ص ۱۱۱.</ref>. [[علامه امینی]] در [[الغدیر]] و [[میرحامد حسین]] در "[[عبقات الانوار]]" با تتبع در کتب [[اهل سنت]] شواهد بسیاری از کتب آنان در [[تأیید]] و ابات نازل شدن این [[آیه]] در [[شأن]] [[امام علی|علی]]{{ع}} آوردهاند <ref>دانشنامه قرآن کریم، ص۷۷.</ref><ref>[[مهوش السادات علوی|علوی، مهوش السادات]]؛ [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص ۷۱ - ۷۲.</ref>. | |||
*[[فیض کاشانی]] در [[تفسیر]] صافی مینویسد: در [[مجمع البیان]] از [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}} [[نقل]] شده که این [[آیه]] پس از این که [[پیامبر]]{{صل}}، [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} را به هنگام بازگشت از [[غدیر خم]]، پیشوار [[مردم]] قرار داد نازل گردید و این آخرین امر [[واجب]] بود که [[خداوند]] نازل فرمود و پس از آن [[واجب]] دیگری نازل نشد. سپس در توضیح آن مینویسد: فرائض به [[ولایت]] کامل گردید، چون [[پیامبر]]{{صل}} همه آنچه را که [[خداوند]] از [[علم]] در نزد ایشان به [[ودیعه]] گذاشته بود به [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} انتقال داد و سپس از طریق او به ذریهاش یکی پس از دیگری انتقال یافت. پس هنگامی که آنها را در جای خود نشاند، [[مردم]] را از رجمع به آنها در [[حلال و حرام]] تمکن بخشید و این امر را به [[قیام]] یکی پس از دیگری استمرار داد و بدینگونه [[دین]] را کامل نمود و [[نعمت]] را تمام ساخت <ref>الصافی، ج۲، ص۱۰.</ref><ref>[[مهوش السادات علوی|علوی، مهوش السادات]]؛ [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص ۷۱ - ۷۲.</ref>. | |||
==دلالت [[آیه]]== | ==دلالت [[آیه]]== |