|
|
| خط ۳۹: |
خط ۳۹: |
| ==نحوۀ برخورد با [[منافقان]]== | | ==نحوۀ برخورد با [[منافقان]]== |
| *در نحوۀ برخورد با [[منافقان]]، [[خداوند سبحان]] می‌فرماید: {{متن قرآن|أُولَئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغًا}}<ref>«آنانند که آنچه را در دل دارند خداوند می‌داند؛ از آنان دوری گزین و پندشان ده و به آنان سخنی رسا که در دلشان جایگیر شود، بگوی» سوره نساء، آیه ۶۳.</ref>. بنابراین در برابر [[منافقان]] روش اعراض و [[نصیحت]] را باید پیش گرفت. هرگز نباید با آنها گشاده‌رویی کرد اما باید با [[پند]] و [[اندرز]]، [[رفتار]] مشرکانه و منافقانه را یادآور شد و با [[انذار]] آنها، [[عاقبت]] خطیر و نافرجامی را که در انتظارشان است به یادشان آورد<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۸۴۲.</ref>. | | *در نحوۀ برخورد با [[منافقان]]، [[خداوند سبحان]] می‌فرماید: {{متن قرآن|أُولَئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغًا}}<ref>«آنانند که آنچه را در دل دارند خداوند می‌داند؛ از آنان دوری گزین و پندشان ده و به آنان سخنی رسا که در دلشان جایگیر شود، بگوی» سوره نساء، آیه ۶۳.</ref>. بنابراین در برابر [[منافقان]] روش اعراض و [[نصیحت]] را باید پیش گرفت. هرگز نباید با آنها گشاده‌رویی کرد اما باید با [[پند]] و [[اندرز]]، [[رفتار]] مشرکانه و منافقانه را یادآور شد و با [[انذار]] آنها، [[عاقبت]] خطیر و نافرجامی را که در انتظارشان است به یادشان آورد<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۸۴۲.</ref>. |
|
| |
| == [[آثار نفاق]] ==
| |
| *نفاق از [[بیماری‌های باطنی]] است که آثار زیانباری دارد مانند:
| |
| # '''از بین رفتن [[ایمان]]''': نفاق [[ایمان]] را از بین می‌‌برد و ریشه‌های آن را از بین می‌‌برد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «نفاق، [[ایمان]] را تباه میکند»<ref>غرر الحکم، ج ۱، ص۱۹۲.</ref>
| |
| # '''دور شدن از [[حکمت]]''': نفاق [[مانع]] [[نزول]] [[حکمت]] بر [[قلب]] [[انسان]] است.[[حکمت]] از [[نعمت‌های ویژه الهی]] است که [[خداوند]] آن را "خیر کثیر" خوانده است<ref>يُؤْتىِ الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ وَ مَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتىَِ خَيرًْا كَثِيرًا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ»؛ سوره بقره، آیه ۲۶۹. </ref>. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: «[[حکمت]] بر [[قلب]] [[منافق]] نمی‌نشیند مگر آنکه زود بر می‌خیزد». همچنین می‌فرماید: «[[حکمت]]، در جست و جوی [[جایگاه]] خویش، در سینه [[منافق]] بالا و پایین می‌رود تا سرانجام، بر زبان او بنشیند و بیرون رود و [[مؤمن]] آن را بشنود و برباید که به [[حکمت]] سزاوارتر است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْکَلِمَةَ مِنَ الْحِکْمَةِ تَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ نُزُوعاً إِلَی مَظَانِّهَا حَتَّی یَلْفَظَ بِهَا، فَیَسْمَعَهَا الْمُؤْمِنُ، فَیَکُونَ أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها، فَیَلْقِفَهَا}}؛ امالی، طوسی، ص۶۲۵.</ref>.
| |
| # '''[[بی‌آبرویی در قیامت]]''': در [[قیامت]] چهره‌های [[منافق]] [[آشکار]] می‌گردد و آبروی او را می‌ریزد. منافقِ چند چهره در آن روزِ با زبان‌های شعله‌ور در [[آتش]] انداخته می‌‌شود و گفته می‌‌شود: «این همان است که در [[دنیا]] دو روی و دو زبان داشته است»<ref>غرر الحکم، ۵/ ۲۳۵</ref>.
| |
| # '''[[بی‌اعتمادی مردم]]''': از [[آسیب‌های اجتماعی]] نفاق این است که [[مردم]] به او [[اعتماد]] نمی‌کنند، [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «کسی که نفاقش بیش‌تر است، وفاقش معلوم نگردد»<ref>غرر الحکم، ۵/ ۲۳۵.</ref>.
| |
| # '''[[زشت خویی]]''': نفاق [[اخلاق]] را [[زشت]] میکند و خوبی‌های [[اخلاقی]] را از بین می‌‌یرد. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: «نفاق، زشت‌ترین [[خصلت اخلاقی]] است»<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۸.</ref>.<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۷-۳۸.</ref>
| |
|
| |
|
| ==نشانه‌های [[منافق]]== | | ==نشانه‌های [[منافق]]== |
