جنگ احد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←پی‌آمدهای شکست احد
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۲۲: | ||
مسلمانان برای اطّلاع از هم‌رزمان خویش و [[دفن]] شهیدان به میدان [[نبرد]] بازگشتند. در این روز، ۷۰ تن<ref> الطبقات، ج۲، ص۳۳؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۴۰۰.</ref> از [[سپاه اسلام]] به [[شهادت]] رسیده بودند و تعداد بسیاری مجروح‌شدند. رسول خدا با همراهانش بر پیکر شهیدان [[نماز]] گزارد و مسلمانان را از حمل پیکر شهیدان به مدینه [[نهی]] کرد و هنگام [[خاک‌سپاری]] آنها فرمود: بنگرید هر کدام از این شهیدان که بیش‌تر [[حافظ قرآن]] است، پیکرش را در [[قبر]] جلوتر از دیگران قرار‌دهید<ref> السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج۳، ص۹۷ ـ ۹۸؛ الکامل، ج۲، ص۱۶۲ ـ ۱۶۳.</ref>. در این [[پیکار]]، بزرگانی چون [[حمزه]]، [[عموی پیامبر]]{{صل}} و [[مصعب بن عمیر]]، [[سعد بن ربیع]]، [[عبدالله بن جحش]]، [[عمرو بن جموح]]، [[عبدالله بن جبیر]]، [[حنظله غسیل الملائکه]] و... به [[شهادت]] رسیدند<ref> المغازی، ج۱، ص۳۰۰ـ۳۰۷.</ref>. پس از [[غزوه اُحُد]]، [[رسول خدا]]{{صل}} سالی یک بار به [[زیارت قبور]] [[شهیدان]] اُحُد می‌رفت. هنگامی که به وادی اُحُد می‌رسید با صدای بلند خطاب به آنان می‌فرمود: {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ}}<ref>«درود بر شما به شکیبی که ورزیده‌اید که فرجام آن سرای، نیکوست!» سوره رعد، آیه ۲۴.</ref>. به این [[سیره]]، خلفای بعدی و بسیاری از [[صحابه]] عمل می‌کردند و [[حضرت فاطمه]] [[زهرا]]{{س}} هر دو سه [[روز]] یک‌بار به [[زیارت]] شهیدان اُحُد می‌رفت<ref> المغازی، ج۱، ص۳۱۳؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۳۰۶ـ۳۰۸؛ [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[غزوه احد (مقاله)|غزوه احد]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۱۲۸-۱۲۹؛ [[لطف‌الله خراسانی|خراسانی، لطف‌الله]]، [[احد غزوه (مقاله)|مقاله «احد غزوه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>. | مسلمانان برای اطّلاع از هم‌رزمان خویش و [[دفن]] شهیدان به میدان [[نبرد]] بازگشتند. در این روز، ۷۰ تن<ref> الطبقات، ج۲، ص۳۳؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۴۰۰.</ref> از [[سپاه اسلام]] به [[شهادت]] رسیده بودند و تعداد بسیاری مجروح‌شدند. رسول خدا با همراهانش بر پیکر شهیدان [[نماز]] گزارد و مسلمانان را از حمل پیکر شهیدان به مدینه [[نهی]] کرد و هنگام [[خاک‌سپاری]] آنها فرمود: بنگرید هر کدام از این شهیدان که بیش‌تر [[حافظ قرآن]] است، پیکرش را در [[قبر]] جلوتر از دیگران قرار‌دهید<ref> السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج۳، ص۹۷ ـ ۹۸؛ الکامل، ج۲، ص۱۶۲ ـ ۱۶۳.</ref>. در این [[پیکار]]، بزرگانی چون [[حمزه]]، [[عموی پیامبر]]{{صل}} و [[مصعب بن عمیر]]، [[سعد بن ربیع]]، [[عبدالله بن جحش]]، [[عمرو بن جموح]]، [[عبدالله بن جبیر]]، [[حنظله غسیل الملائکه]] و... به [[شهادت]] رسیدند<ref> المغازی، ج۱، ص۳۰۰ـ۳۰۷.</ref>. پس از [[غزوه اُحُد]]، [[رسول خدا]]{{صل}} سالی یک بار به [[زیارت قبور]] [[شهیدان]] اُحُد می‌رفت. هنگامی که به وادی اُحُد می‌رسید با صدای بلند خطاب به آنان می‌فرمود: {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ}}<ref>«درود بر شما به شکیبی که ورزیده‌اید که فرجام آن سرای، نیکوست!» سوره رعد، آیه ۲۴.</ref>. به این [[سیره]]، خلفای بعدی و بسیاری از [[صحابه]] عمل می‌کردند و [[حضرت فاطمه]] [[زهرا]]{{س}} هر دو سه [[روز]] یک‌بار به [[زیارت]] شهیدان اُحُد می‌رفت<ref> المغازی، ج۱، ص۳۱۳؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۳۰۶ـ۳۰۸؛ [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[غزوه احد (مقاله)|غزوه احد]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۱۲۸-۱۲۹؛ [[لطف‌الله خراسانی|خراسانی، لطف‌الله]]، [[احد غزوه (مقاله)|مقاله «احد غزوه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>. | ||
== | ==پیامدهای [[شکست]] [[احد]]== | ||
#[[مشرکان]] که پس از [[پیروزی]] [[احساس]] [[غرور]] می‌کردند، [[تصمیم]] گرفتند از بین [[راه]] [[مدینه]] باز‌گردند و برای همیشه به [[حیات]] [[اسلام]] (به‌ویژه شخص [[پیامبر]]{{صل}}) خاتمه دهند که به [[غزوه حمراء الاسد]] انجامید<ref>السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج۳، ص۱۰۱ـ۱۰۲؛ سیره‌رسول‌خدا، ج۱، ص۴۷۵.</ref>. | #[[مشرکان]] که پس از [[پیروزی]] [[احساس]] [[غرور]] می‌کردند، [[تصمیم]] گرفتند از بین [[راه]] [[مدینه]] باز‌گردند و برای همیشه به [[حیات]] [[اسلام]] (به‌ویژه شخص [[پیامبر]]{{صل}}) خاتمه دهند که به [[غزوه حمراء الاسد]] انجامید<ref>السیرة النبویه، ابن‌هشام، ج۳، ص۱۰۱ـ۱۰۲؛ سیره‌رسول‌خدا، ج۱، ص۴۷۵.</ref>. | ||
#[[یهودیان]] مدینه می‌پنداشتند توان نظامی [[مسلمانان]] پس از شکست اُحُد کاهش یافته است؛ بدین جهت درصدد [[شورش]] در مدینه برآمدند<ref> نمونه، ج۳، ص۷۸؛ فرازهایی از تاریخ پیامبر، ص۳۱۱.</ref>. | #[[یهودیان]] مدینه می‌پنداشتند توان نظامی [[مسلمانان]] پس از شکست اُحُد کاهش یافته است؛ بدین جهت درصدد [[شورش]] در مدینه برآمدند<ref> نمونه، ج۳، ص۷۸؛ فرازهایی از تاریخ پیامبر، ص۳۱۱.</ref>. | ||