امامت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
←مدارک شیعه
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
===مدارک شیعه=== | ===مدارک شیعه=== | ||
مقام امامت در [[فرهنگ شیعه]] همان مقامی است که [[خداوند]] در [[قرآن]] برای حضرت ابراهیم{{ع}} بیان می‌دارد. این [[مقام]] در [[نصوص]] [[روایی]] [[روح]] و [[باطن]] [[مقام نبوت]] و [[رسالت]] است که در طی [[براهین عقلی]]، به [[مقام ولایت]] کبرای [[الهی]] تعبیر شد. اول امام در چنین [[فرهنگی]] [[رسول اکرم]]{{صل}} است که [[ولایت]] او [[حاکم]] بر [[ولایت]] سایر [[انبیاء الهی]]{{عم}} است و بعد از [[رسول خدا]]{{صل}} به حضرات [[ائمه]]{{عم}} منتقل می‌گردد و در مرتبه بعد، سایر [[انبیاء]] [[اولوالعزم]] و غیر اولوالعزم، به [[میزان]] مقامی که دارند، از [[مقام امامت]] بهره‌مند می‌گردند. | مقام امامت در [[فرهنگ شیعه]] همان مقامی است که [[خداوند]] در [[قرآن]] برای حضرت ابراهیم{{ع}} بیان می‌دارد. این [[مقام]] در [[نصوص]] [[روایی]] [[روح]] و [[باطن]] [[مقام نبوت]] و [[رسالت]] است که در طی [[براهین عقلی]]، به [[مقام ولایت]] کبرای [[الهی]] تعبیر شد. اول امام در چنین [[فرهنگی]] [[رسول اکرم]]{{صل}} است که [[ولایت]] او [[حاکم]] بر [[ولایت]] سایر [[انبیاء الهی]]{{عم}} است و بعد از [[رسول خدا]]{{صل}} به حضرات [[ائمه]]{{عم}} منتقل می‌گردد و در مرتبه بعد، سایر [[انبیاء]] [[اولوالعزم]] و غیر اولوالعزم، به [[میزان]] مقامی که دارند، از [[مقام امامت]] بهره‌مند می‌گردند. {{متن حدیث|عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ عَبْداً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ نَبِيّاً وَ اتَّخَذَهُ نَبِيّاً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ رَسُولًا وَ اتَّخَذَهُ رَسُولًا قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ خَلِيلًا وَ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ إِمَاماً فَلَمَّا جَمَعَ لَهُ الْأَشْيَاءَ وَ قَبَضَ يَدَهُ قالَ لَهُ يَا إِبْرَاهِيمُ {{متن قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا}} فَمِنْ عِظَمِهَا فِي عَيْنِ إِبْرَاهِيمَ {{متن قرآن|قَالَ}}يَا رَبِّ {{متن قرآن|وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۵؛ الاختصاص (ط. المؤتمر العالمی لألفیة الشیخ المفید، ۱۴۱۳ ه.ق.)، ص۲۳.</ref>. | ||
{{متن حدیث|عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ عَبْداً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ نَبِيّاً وَ اتَّخَذَهُ نَبِيّاً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ رَسُولًا وَ اتَّخَذَهُ رَسُولًا قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ خَلِيلًا وَ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ إِمَاماً فَلَمَّا جَمَعَ لَهُ الْأَشْيَاءَ وَ قَبَضَ يَدَهُ قالَ لَهُ يَا إِبْرَاهِيمُ {{متن قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا}} فَمِنْ عِظَمِهَا فِي عَيْنِ إِبْرَاهِيمَ {{متن قرآن|قَالَ}}يَا رَبِّ {{متن قرآن|وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۵؛ الاختصاص (ط. المؤتمر العالمی لألفیة الشیخ المفید، ۱۴۱۳ ه.ق.)، ص۲۳.</ref>. | |||
به این ترتیب، [[صفات امام]] در [[فرهنگ]] کلمات [[اهل بیت]]{{عم}} آن چنان برجسته است که بیان آن در قالب چند سطر میسور نیست؛ لذا تنها به ذکر گوشه‌ای از آن در بیان [[نورانی]] [[امام هشتم]]{{ع}} خطاب به عبدالعزیزبن مسلم در [[خراسان]] اکتفا می‌نماییم. هنگامی که وی تشتت [[آرای مردم]] درباره [[امامت]] را به محضر حضرتش گزارش داد، [[امام]]{{ع}} بیان مبسوطی در [[مقام]] و [[منزلت]] امامت بیان فرمودند که هر فراز آن نیازمند شرح و بسط است؛ ذیلاً تنها به قسمت‌هایی از آن اشاره می‌کنیم: | به این ترتیب، [[صفات امام]] در [[فرهنگ]] کلمات [[اهل بیت]]{{عم}} آن چنان برجسته است که بیان آن در قالب چند سطر میسور نیست؛ لذا تنها به ذکر گوشه‌ای از آن در بیان [[نورانی]] [[امام هشتم]]{{ع}} خطاب به عبدالعزیزبن مسلم در [[خراسان]] اکتفا می‌نماییم. هنگامی که وی تشتت [[آرای مردم]] درباره [[امامت]] را به محضر حضرتش گزارش داد، [[امام]]{{ع}} بیان مبسوطی در [[مقام]] و [[منزلت]] امامت بیان فرمودند که هر فراز آن نیازمند شرح و بسط است؛ ذیلاً تنها به قسمت‌هایی از آن اشاره می‌کنیم: | ||