سید حسنی که قیامش از نشانه‌های غیرحتمی ظهور است کیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آیت‌الله ری‌ش‍ه‍ری‌؛

::::::آیت‌الله '''[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌]]'''، در کتاب ''«[[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[خروج]] و [[قیام]] فردی به نام [[حسنی]]، یکی دیگر از نشانه‌های مشهور درباره [[ظهور]] به شمار می‌رود؛ اما احادیثی که درباره آن وجود دارد، از نظر [[سند]] یا منبع، اشکال دارند و تنها [[روایت]] صحیح آن در روضه کافی است که آن هم از نظر محتوا قابل قبول نیست. در این [[حدیث]]، از [[امام صادق]]{{ع}} درباره [[فرج]] سؤال شد و ایشان فرمود: وقتی [[فرزندان عباس]] با هم [[اختلاف]] کنند و [[سلطنت]] آنان سست شود، شامی و [[یمانی]] [[ظهور]] می‌کنند و [[حسنی]] به حرکت درمی‌آید و [[صاحب]] الأمر از [[مدینه]] به [[مکه]] می‌آید ... و از [[خداوند]] اجازه [[ظهور]] می‌طلبد. آن گاه برخی از موالی او این خبر را برای [[حسنی]] می‌برند و او بر [[خروج]]، پیشدستی می‌کند؛ اما اهل [[مکه]]، او را می‌کشند و سرش را برای شامی می‌فرستند. در این زمان، [[صاحب]] الأمر آشکار می‌شود و [[مردم]] با او [[بیعت]] می‌کنند<ref>روضة الکافی، ص ۲۲۵.</ref>. اگر چه ممکن است که از نظر [[سند]]، بر این [[حدیث]]، اشکالی وارد نباشد، ولی در آن از [[اختلاف]] [[بنی عباس]] سخن گفته شده که مجموع [[حدیث]] را با مشکل رو به رو می‌کند و عبارت هم به گونه‌ای نیست که بتوان گفت مقصود [[امام]]، فاصله‌ای طولانی بین [[اختلاف]] [[بنی عباس]] و [[ظهور]] [[حسنی]] است. از طرفی، تصور برگشت [[حکومت]] [[عباسیان]] یا تشکیل حکومتی به نام آنان در [[آخر الزمان]] بر هیچ [[دلیل]] و قرینه درستی استوار نیست. اشکال دوم، ابهاماتی است که در این [[حدیث]] به چشم می‌خورد. این که [[مهدی]] پس از آمدن از [[مدینه]] به [[مکه]]، تازه اجازه [[ظهور]] بخواهد و این که [[حسنی]] در برابر [[مهدی]] برای [[قیام]]، پیشدستی کند، مطالبی قابل تأمل است. کشته شدن [[حسنی]] به دست [[اهل مکه]] و فرستادن سر او برای شامی هم مطلبی است که در [[احادیث]] دیگر وجود ندارد. ضمن این که به نظر می‌رسد که فرستادن سر مقتول، مربوط به [[تاریخ]] [[صدر اسلام]] است، نه [[آخر الزمان]] که ارتباطات به گونه دیگری تصویر شده است. [[احادیث]] دیگری نیز درباره [[سید حسنی]] و [[قیام]] او وجود دارند که آنها نیز معمولًا با اشکالات محتوایی مواجه‌اند. این پیشینه درباره [[احادیث]] مربوط به [[حسنی]] و مهمتر از این، ضعف منبع و [[سند]] و متن این [[احادیث]]، چنین نتیجه می‌دهد که [[قیام]] [[حسنی]] قبل از [[ظهور]]، چیزی نیست که بتوان به شیوه علمی، آن را اثبات کرد. بنا بر این، شاید بتوان گفت که مقصود از [[سید حسنی]]- در تنها [[روایت]] معتبری که بدان اشاره شد-، همان [[نفس زکیه]] است»<ref>[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۷، ص۴۳۹، ۴۴۱.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. آیت‌الله طبسی؛

::::::آیت‌الله '''[[نجم‌الدین طبسی]]''' در مقاله ''«[[نگرشی در روایات سید حسنی (مقاله)|نگرشی در روایات سید حسنی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::« در روایتی از [[امام علی]]{{ع}} آمده است: [[سپاهیان]] حركت می‌كنند تا با [[آرامش]] به وادی القری می‌رسند. آن جا پسر عمویش همراه [[دوازده]] هزار سواره به او محلق ‌شده و می‌گوید: ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏«ای پسر عمو! من به این [[سپاه]]، از تو سزاوارترم: من [[فرزند]] [[حسن]]، و من [[مهدی]] هستم». [[امام مهدی]]{{ع}} می‌فرماید: «بلكه من [[مهدی]] هستم». [[حسنی]] می‌گوید: «آیا نشانه‌ای بر ادعای خود داری، تا با تو [[بیعت]] كنیم؟» [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}  به پرنده‌ای كه در [[آسمان]] در حال پرواز بود اشاره می‌كند و پرنده روی [[دست حضرت]] می‌نشیند و عصایی در [[زمین]] فرو می‌كند و آن عصا سبز می‌شود و برگ می‌دهد. [[حسنی]] می‌گوید: «ای پسر عمو این [[سپاه]]، از آن تو است» و سپاهش را [[تسلیم]] [[امام]] می‌كند و….<ref>مقدس شافعی ص۲۱. {{متن حدیث|«عن اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام قال، تختلف ثلاث رايات… و تسير الجيوش حتي تصير بوادي القري في هدوء و رفق و يلحقه هناك ابن عمه الحسني في اثني عشر الف فارس فيقول: يا ابن عم أنا احق بهذا الجيش منك، انا ابن الحسن و انا المهدي. فيقول المهدي عليه السلام: بل انا المهدي. فيقول الحسني: هل لك من آية فنبايعك؟ فيؤمي‌المهدي عليه السلام الي الطير فتسقط علي يده و يغرس قضيباً في بقعة من الارض فيخضر و يورق. فيقول له الحسني: يابن عم هي لك و يسلم له جيشه و يكون علي مقدمته و اسمه علي اسمه...»}}</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین رجالی تهرانی؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی رضا رجالی تهرانی]]'''، در کتاب ''«[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«یکی دیگر از [[علایم ظهور امام مهدی]] {{ع}}، [[خروج]] [[سید حسنی]] است.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین موسوی‌نسب؛

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«از جمله [[علائم ظهور]] [[حضرت]] [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} [[خروج]] [[سید حسنی]] در [[روایات]] ذکر شده است و [[روایات]] او را سیدی خوش [[سیما]] و خوش منظر و اصالتا او را ایرانی معرفی کرده‌اند و آنچه از [[روایات]] استفاده می‌شود این است که او از [[شیعیان]] [[خالص]] [[اهل بیت]] است و در صدد [[دفاع]] از [[حریم]] [[اهل بیت]] است و در زمانی که [[مردم]] در شرائط [[سختی]] هستند و [[ظلم و جور]] بی‌داد می‌کند او [[قیام]] می‌کند و [[مردم]] هم از [[قیام]] او استقبال می‌کنند و مناطقی را [[فتح]] می‌کند تا می‌رسد به [[کوفه]] و سرانجام با اصحابش ملحق به [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} می‌شوند در [[کوفه]] و با [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} همراه یارانش [[بیعت]] می‌کند و آنچه در [[روایات]] است او مردی [[شجاع]]، عالم و وارسته معرفی شده است<ref>مهدى منتظر، ص ۱۶۲، ۱۶۴ و ۱۶۵.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. حجت الاسلام و المسلمین رمضانیان؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی رضا رمضانیان]]'''، در کتاب ''«[[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::*«از نشانه‌هایی که [[در آستانه ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} رخ می‌دهد، [[خروج]] [[سید حسنی]] با یارانش برای [[یاری]] آن [[حضرت]] است. سه [[شاهد]] روایی در [[مدح]] [[سید حسنی]]  

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۷. حجت الاسلام و المسلمین بختیاری؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[ابوالحسن بختیاری]]'''، در مقاله ''«[[تحلیل تاریخی روایات علائم ظهور (مقاله)|تحلیل تاریخی روایات علائم ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«در مورد [[سید حسنی]] آمده است که [[سید حسنی]] [[جوانی]] خوش‌سیما از اطراف [[دیلم]] است. او از نسل [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} است که قبل از [[قیام حضرت مهدی]] {{ع}}  دست به [[قیام]] می‌زند و مردانی از [[طالقان]]، او را [[یاری]] می‌کنند. [[سید حسنی]] با سپاهی چهارهزار نفری با [[پرچم‌های سیاه از خراسان]] به سمت [[کوفه]] حرکت می‌کند، و در راه با [[دشمنان]] می‌جنگد. در آنجا خبر [[ظهور امام]] به او و یارانش می‌رسد. او و بسیاری از یارانش با [[امام]] [[بیعت]] می‌کنند. سرانجام وی کشته می‌شود<ref>خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، ۳۹۲.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۸. حجت الاسلام و المسلمین رحیمی؛

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عباس رحیمی]]'''، در کتاب ''«[[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«او از نسل [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} و بسیار [[مؤمن]] و فروتن است. او زمانی که [[ظلم]] همه‌جا را فرا گرفته از [[طالقان]] [[خروج]] می‌کند و [[مردم]] را به سوی [[خدا]] و [[امام زمان]] {{ع}} (که هنوز [[ظهور]] نکرده) [[دعوت]] می‌کند و با اهل [[فساد]] و [[ستم]] [[مبارزه]] می‌نماید. و هنگامی که خبر [[ظهور مهدی]] {{ع}} به او برسد، با [[اصحاب]] خود به آن [[حضرت]] ملحق می‌شود و با او [[بیعت]] می‌کند و یاری‌اش می‌نماید؛ مگر اندکی از [[اصحاب]] او که مانند [[خوارج]]، با [[امام]] {{ع}} [[مخالفت]] می‌کنند و توسط [[حضرت مهدی]] {{ع}} به قتل می‌رسند»<ref>[[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۴۳.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۹.حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛

حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

:::::*«بر اساس روایات وارده، [[سید حسنی]] مردی خوش‌سیما و از بزرگان [[شیعه]] است که در ایران و از ناحیه دیلم و قزوین (کوهستانهای شمالی قزوین که یک قسمت آن دیلمان نام دارد) خروج و قیام می‌کند. مردی خداجو و بزرگوار است که ادعای [[امامت]] و [[مهدویت]] ندارد و فقط مردم را به [[اسلام]] و روش [[ائمه]] [[معصومین]]{{عم}} دعوت می‌نماید. کارش بالا می‌گیرد و پیروان بسیار پیدا می‌کند و از محل خود تا [[کوفه]] را از ظلم و جور و فسق و فجور پاک می‌سازد. مطاع و رئیس است و مانند سلطان عادلی [[حکومت]] می‌کند. هنگامی که با سپاهیان و یاران خود در [[کوفه]] است به او خبر می‌دهند که [[امام]] [[قائم]]{{ع}} با یاران و پیروان خود به نواحی کوفه آمده است، سید حسنی با لشکریان خود با [[امام]]{{ع}} ملاقات می‌کند [[امام صادق]]{{ع}} فرمود که [[سید حسنی]] [[امام]] را می‌شناسد، اما برای آنکه به یاران و پیروان خود [[امامت]] و فضایل [[امام]] را ثابت کند، آشنایی خود را آشکار نمی‌سازد و از [[امام]] می‌خواهد که دلایل [[امامت]] و مواریثی که از پیامبران نزد اوست ارائه دهد. [[امام]]{{ع}} آنها را ارائه داده و معجزاتی آشکار می‌فرمایند. [[سید حسنی]] با [[امام]] بیعت می‌کند و پیروان او نیز بیعت می‌کنند، به جز گروهی حدود چهار هزار نفر که نمی‌پذیرند به [[امام]] نسبت سحر و جادوگری می‌دهند. پس از سه روز موعظه و نصیحت، چون نمی‌پذیرند و [[ایمان]] نمی‌آورند، [[امام]] دستور قتل آنها را صادر می‌فرمایند و همه آنان به فرمان [[امام]] کشته می‌شوند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری؛حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص۲۷۸.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۰. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[خروج سید حسنی]] از نشانه‌هایی است که [[در آستانه ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} رخ می‌دهد. [[خروج سید حسنی]] با یارانش برای [[یاری]] آن [[حضرت]] است. "[[سید حسنی]]" [[جوان]] خوش‌صورتی است که از طرف [[دیلم]] و [[قزوین]] [[خروج]] می‌کند و با صدای بلند فریاد می‌زند که به فریاد [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} برسید که از شما [[یاری]] می‌طلبد.  

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۱. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛

::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

::::::«از مجموع [[روایات]] چنین استفاده می‌شود که اصل وجود شخصی با نام [[حسنی]] یقینی است. در برخی [[روایات]] ویژگی‌ها و قضایایی برای ایشان [[نقل]] شده است که از اعتبار چندانی برخوردار نیستند و ما به اشاره‌ای اجمالی، اکتفا می‌کنیم.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۲. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛

::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

::::::«[[روایات]] چند نفر را [[سید]] [[حسنی]] یاد کرده‌اند؛ ازجمله شخصی که نزدیک [[ظهور]] در [[مکه]] [[قیام]] می‌کند و به دست اهل [[مکه]] به [[شهادت]] می‌رسد و سرش را برای [[شام]] می‌فرستند. این شخص، همان [[نفس زکیه]]، یکی از [[نشانه‌های حتمی]] [[ظهور]] است. دیگری که به احتمال بسیار زیاد همان [[سید]] [[حسنی]] است که از نشانه‌های [[ظهور]] معرفی شده، کسی است که از طرف [[دیلم]] [[خروج]] می‌کند، [[ستمگران]] را می‌کشد و وارد [[کوفه]] می‌شود. وقتی خبر [[ظهور]] و [[قیام]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} به او می‌رسد، نزد [[حضرت]] می‌آید و پس از درخواست نشانه و [[کرامت]] از [[حضرت مهدی]] {{ع}}، او و بسیاری از سپاهیانش با [[حضرت]] [[بیعت]] می‌کنند و به خیل عظیم [[سپاهیان]] آن [[حضرت]] می‌پیوندند»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۸۵.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۳. پژوهشگران «وبگاه اسلام کوئیست»؛

::::::پژوهشگران ''«[https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa53148# وبگاه اسلام کوئیست]»'' در این‌باره گفته‌اند:

::::::«در برخی [[روایات]]، از [[خراسانی]] به «حَسَنی» نام برده شده است<ref>کتاب الفتن، ج۱، ص۳۱۲؛ ابن طاووس، علی بن موسی، التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن، ص۱۲۰.</ref>. به هرحال؛ مشکلی که وجود دارد این است که؛ برخی [[روایات]]، محل [[خروج]] «[[حسنی]]» را «سرزمین [[دیلم]]» معرفی کرده‌اند: «آن‌گاه "حَسَنى" آن [[جوان]] زیبا از طرف سرزمین [[دیلم]] [[خروج]] کرده پس ... مردانى که ایمانى فولادین دارند او رااجابت می‌کنند»<ref>بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۵.</ref>. اما از ادامه [[روایت]] چنین فهمیده می‌شود که [[جوان]] بنی‌هاشمی، همان [[سید حسنی]] است؛ زیرا درباره هر دوی اینها آمده که «[[شعیب بن صالح]]» همراه با او است، و نیز در ادامه [[روایت]] آمده که «[[حسنی]] به سمت آنها می‌رود... سپس آن پرچم‌ها را حرکت می‌دهد تا آن‌که وارد [[کوفه]] شوند»<ref>خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، ص۴۰۳.</ref>.