بحث:سید حسنی که قیامش از نشانه‌های غیرحتمی ظهور است کیست؟ (پرسش)

فعلا کار نشود

۳. آیت‌‌الله خراسانی؛

محمد جواد خراسانی آیت‌‌الله محمد جواد خراسانی، در کتاب «مهدی منتظر» در این‌باره گفته است: «از جمله رایات شرقی رایت سید حسنی است. ولی آن‌چه در افواه معروف است که سید حسنی صاحب رایت خراسانی است، برای او سندی ندیدم مگر همان حدیثی که در شعیب بن صالح از کتاب "ملاحم و فتن" از کتاب "نعیم بن حماد" از حضرت باقر (ع) نقل کرده، فرمود: "جوانی از بنی هاشم از خراسان بیاید و در جلو او شعیب بن صالح باشد". این حدیث به‌علاوه این‌که صریح نیست در حسنی، چندان اعتباری هم به سند او نیست، و از طرفی هم چون کتاب متداول نزد عمون نبوده بسیار بعید است که مستند او باشد، به‌علاوه احتمال می‌رود که همان حسینی باشد که قبلا ذکر شد. به‌هرحال ذکر حسنی و خروج او در اخبار شده و این حسنی غیر آن است که در مکه کشته می‌شود در وقت ظهور امام (ع) و سر او را به شام می‌فرستند و غیر آن حسنی است که در شام با اموی می‌جنگد و سفیانی بر هر دو غالب می‌شود، بلکه این آن حسنی است که خروج او از بلاد شرق است و در کوفه با حضرت صاحب (ع) ملاقات و بیعت خواهد کرد. آن‌چه درباره خروج او رسیده این است که حضرت صادق (ع) جزء علاماتی که ذکر فرموده فرمود: "و ظاهر شود سفیانی و یمانی و حرکت کند حسنی، آن‌گاه صاحب این امر خروج کند". و حضرت باقر (ع) فرمود: "مهدی (ع) داخل کوفه می‌شود درحالی‌که سه رایت در او در اضطرابند در مابین خود، پس صاف می‌شود برای او (یعنی آن سه تسلیم او می‌شوند) پس می‌آید و بر منبر بالا می‌رود و خطبه می‌خواند و از شدت گریه مردم نمی‌فهمند که او چه می‌گوید، سپس فرمود: این است فرموده پیامبر (ص) که فرمود: گویا می‌بینم حسنی و حسینی را و هر دو صاحب رایتند، پس حسنی رایت را تسلیم می‌کند به حسینی (یعنی مهدی (ع))". مراد از سه رایت یکی همان حسنی است و دیگر خراسانی و یمانی و در حدیث مفضل، حضرت صادق (ع) فرمود: "بعد خروج می‌کند حسنی، آن جوانمرد خوشرو، آن که به جانب دیلم صیحه می‌زند (یعنی دیالمه دعوت می‌کند) به صدای فصیح می‌گوید: ای آل احمد، اجابت کنید غمگین محزون و نداکننده از اطراف ضریح را (یعنی مهدی (ع) را که از مکه ندا کرده)، پس اجابت می‌کند او را گنج‌های طالقان (طالقانی که بین قزوین و ابهر است به مناسبت دیالمه) چه گنج‌هایی که نه از نقره است و نه از طلا، بلکه مردانی هستند مانند پاره‌های آهن، بر اسب‌های ابلق سوار و حربه‌ها در دست و همواره ستمگران را می‌کشند تا وارد کوفه می‌شوند، و در آن هنگام بیش‌تر از زمین صاف شده، پس کوفه را قرارگاه خود می‌نماید، پس خبر مهدی و اصحاب او به او می‌رسد (بعد از ورود آن حضرت به کوفه) پس اصحاب او می‌گویند: یا ابن رسول الله! کیست که به ساحت ما نازل شده؟ پس می‌گوید: بیرون شویم به سوی او تا ببینیم که او کیست". بقیه در کیفیت ظهور ذکر خواهد شد و از آخرش معلوم می‌شود که از علمای بزرگ خواهد بود. پس از این حدیث ظاهر می‌شود که او از همان نواحی دیلم است، زیراکه دعوت او در دیالمه است اما از چه شهری و از کجا؟ معلوم نیست. بنابراین ممکن است این حدیث از پیامبر (ص) اشاره به او باشد، فرمود: "خروج می‌کند مردی از قزوین که اسم او اسم پیامبری باشد، سرعت می‌کنند به طاعت وی مردم از مؤمن و مشرک، پر می‌کند کوه‌ها را از خوف". پس اگر مراد همان حسنی باشد پس خروج او از قزوین است و الا پس از قزوین هم رایتی مستقل بلند خواهد شد. و ایضا این حدیث از امیر المؤمنین (ع) قابل انطباق است بر حسنی، فرمود: "و رو می‌آورد رایاتی از شرق زمین غیر معلم است به علامت (یعنی پرچم‌های علامت‌دار، ندارند) پرچم‌های ایشان نه پنبه‌ای است و نه کتان و نه ابریشم، در سر نی‌های ایشان مهر شده به مهر سید اکبر (شاید مراد این است که نوشته شده محمد رسول الله (ص)) سوق می‌دهد آن را مردی از آل محمد، چون در مشرق ظاهر شود بوی او در مغرب استشمام می‌شود مانند مشک، در پیشاپیش او رعب به قدر یک ماه راه، حرکت می‌کند می‌آید تا به کوفه نازل می‌شود، آنان مطالبه خون‌های پدران خود می‌کنند پس در همان بین لشکر سواره یمانی و خراسانی، مانند دو اسب مسابقه به کوفه رو می‌آورند". اگر مراد از او، سید حسنی باشد پس از این حدیث معلوم می‌شود که او غیر خراسانی است و پیش از خراسانی به کوفه خواهد آمد و اگر غیر او مراد باشد، پس قابل انطباق است هم بر گیلانی و هم بر مردی از اولاد جعفر، که بعدا ذکر می‌شود. و اما خطبه امیر المؤمنین (ع) در بصره فرمود: "خروج می‌کند حسنی صاحب طبرستان با جمع بسیاری از سواره و پیاده، تا این‌که نیشابور را فتح می‌کند و دروازه‌های او را قسمت کند، پس به اصفهان آید و سپس به قم آید و به بین او و بین اهل قم جنگ عظیمی واقع شود که خلق زیاد کشته شوند، پس اهل قم هزیمت کنند، آن‌گاه حسنی اموال ایشان را غارت کند و زنان و اولاد ایشان را اسیر کند و خانه‌های ایشان را خراب کند، پس اهل قم به کوهی آن را "وردهار" گویند پناهنده شوند. پس حسنی چهل روز در شهر قم زیست کند و بیست تن از ایشان را بکشد و دو تن به دار آویزد و از آن‌جا کوچ کند". ظاهر است که مراد از او دولت علویه‌ای بود که در طبرستان تشکیل داده شد سه تن از آنان حسنی بودند، آنان صاحب داعیه بودند و به خود دعوت می‌کردند، ساحت این حسنی با فضل و کمالش از این اعمال بری است. الجمله از اخبار به‌طور جزم نام حسنی و محل خروج او معلوم نمی‌شود، آن قدری که معلوم است آن است که از ایران است و اتباع او هم از دیالمه‌اند و چنان ظاهر می‌شود که بیش‌تر سادات باشند».

سید حسنی کیست

• یکی از علایم ظهور امام مهدی(علیه اسلام)، خروج سید حسنی با یارانش برای یاری ایشان از سرزمین دیلم "از بلاد گیلان"است. حسنی سیدی خوش سیما و خوش منظر و اصالتاً او را ایرانی معرفی کرده‌اند و از شیعیان خالص اهل بیت است و مردی شجاع، عالم و وارسته معرفی شده<refر.ک. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۷، ص۴۳۹، ۴۴۱؛ رجالی تهرانی، علی رضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۱۸۹؛ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۵۶؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۶۹ ـ ۷۴؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۲۰7 ـ ۲۰۸؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۶؛ پژوهشگران وبگاه اسلام کوئیست</ref> و در صدد دفاع از حریم اهل بیت است. همچنین در زمانی که مردم در شرائط سختی هستند و ظلم و جور بی‌داد می‌کند او قیام می‌کند و مردم هم از قیام او استقبال می‌کنند و مناطقی را فتح می‌کند تا می‌رسد به کوفه و سرانجام با اصحابش در کوفه ملحق به امام زمان(علیه اسلام) می‌شوند و با ایشان همراه یارانش بیعت می‌کند. وی، انسان حق‌مداری است كه وقتی حقیقت برایش مشخص می‌شود، آنرا به راحتی می‌پذیرد. او نیز از اولاد امام حسن مجتبی است و احتمالاً به همین علت او را حسنی می‌گویند.

سه تن که به عنوان حسنی معروف شده‌اند

• در روایات چند نفر را سید حسنی یاد کرده‌اند:

1. اولین شخصی که نزدیک ظهور در مکه قیام می‌کند و به دست اهل مکه به شهادت می‌رسد و سرش را برای شامی سفیانی می‌فرستند. این شخص، همان نفس زکیه، یکی از نشانه‌های حتمی ظهور است.
2. دومی‌ شخصی است که با سپاه سفیانی اموی در شام درگیر می‌شود و سرانجام شکست می¬خورد.
3. سومی شخصی که به احتمال بسیار زیاد همان سید حسنی است که از نشانه‌های ظهور معرفی شده، کسی است که از طرف دیلم خروج می‌کند، ستمگران را می‌کشد و وارد کوفه می‌شود. وقتی خبر ظهور و قیام حضرت مهدی(علیه اسلام) به او می‌رسد، نزد ایشان می‌آید و پس از درخواست نشانه و کرامت ایشان او و بسیاری از سپاهیانش با حضرت(علیه اسلام) بیعت می‌کنند و به خیل عظیم سپاهیان آن ایشان می‌پیوندند.

مکان خروج و استقرار، زمان و مکان ملاقات و صداقت حسنی

• سید حسنی ابتدا ادعای مهدویت داشته اما پس از ملاقات حسنی با امام زمان(علیه اسلام) حسنی به امام عرض می‌کند: اگر تو مهدی(علیه اسلام) آل محمدی آثار جدت پیامبر عصا، انگشتر، عمامه مصحف علی کجاست؟ حضرت همه آنها را به او عرضه می‌کند سپس ایشان یا حسنی عصا را برداشته و در سنگ سختی فرو می‌برد بلافاصله عصا سبز شده و برگ در می‌آورد و پس از آن می‌گوید: الله اکبر یابن رسول الله دست خود را دراز کن تا با تو بیعت کنم و به این ترتیب او و سپاهیانش با حضرت بیعت می‌کنند البته می‌توان این مسأله را چنین توجیه كرد كه او ادعای مهدویت نداشته و فقط قصد داشته حقیقت را برای یارانش روشن كند. همچنین خروج حسنی همزمان یا بعد از ظهور حضرت خواهد بود زیرا پس از ورود مهدی(علیه اسلام) و اصحابشان به کوفه حسنی با خبر شده؛ یارانش به او می‌گویند: این رسول الله کیست که به ساحت و منطقه ما وارد شده است؟ حسنی در پاسخ آنان می‌گوید بیرون شویم و ببینیم او کیست و چه می‌طلبد. به خدا قسم او می‌داند که او مهدی(علیه اسلام) است و او را می‌شناسد و از این سخن غرضی جز اینکه ایشان را به اصحاب خود بشناساند ندارد.

روایات

• برخی روایات دربارۀ شخصیت سید حسنی وارد شده است، مانند

1. امام صادق(علیه اسلام) ضمن حدیثی طولانی به مفضل بن عمر می‌‏فرماید: «سید حسنی آن جوان زیبا، از طرف سرزمین دیلم "از بلاد گیلان" خروج کرده و با صدای رسا صدا می‌‏‏زند: ای آل احمد! دعوت آن کس را که از غیبتش متأسّف بودید اجابت کنید، این صدا از ناحیه ضریح پیغمبر بلند می‌‏‏شود و...»
2. امام علی(علیه اسلام) فرمودند: «آنگاه که سپاه حضرت مهدی(علیه اسلام) به حرکت در می‌آید و در مسیر خود در کمال آرامش و مهربانی به وادی القری می‌رسند (دره‌ای است بین مدینه و شام از توابع مدینه)، سید حسنی، پسر عموی آن حضرت به همراه دوازده هزار جنگجو به وی می‌پیوندند. سید حسنی به ایشان می‌گوید: ولی من مهدی‌ام، سید حسنی می‌پرسد: آیا نشانه‌ای داری تا ما با تو بیعت کنیم؟ حضرت(علیه اسلام) به پرنده در حال پرواز اشاره می‌کند، در دست وی افتد و چوبی خشک را در زمین فرو می‌برد و بی‌درنگ سبز می‌شود و شاخ و برگ بر می‌آورد. سید حسنی می‌گوید: عموزاده، امامت، از آن توست و همچنین لشگریانش را به وی تسلیم خواهد کرد، او که هم نام حضرت است پیشاپیش سپاه ایشان به حرکت در خواهد آمد.»

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: