محتوای ندای آسمانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش )) |
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
| پاسخ = آقای '''[[کامل سلیمان]]'''، در کتاب ''«[[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]»'' در این‌باره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[کامل سلیمان]]'''، در کتاب ''«[[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«'''[[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید:'''"به هنگام [[خروج قائم]] {{ع}} [[منادی آسمانی]] از [[آسمان]] بانگ می‌زند: هان ای مردمان! [[خداوند]] مهلت [[ستمگران]]، [[منافقان]] و پیروانشان را قطع کرد و [[بهترین]] [[امت محمد]] {{صل}} را به [[پیشوایی]] و [[سرپرستی]] شما برگزید، خود را در [[مکه]] به او برسانید که او [[مهدی]] {{ع}} است"<ref>{{متن حدیث|" أَلَا يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ قَدْ قَطَعَ مُدَّةِ الْجَبَّارِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ وَ أَتْبَاعُهُمْ ، وَ وَ لَا كَمْ الجابر خَيْرِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ، أَلْحِقُوهُ بِمَكَّةَ فَإِنَّهُ الْمَهْدِيِّ"}}؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۶؛ الملاحم و الفتن، ص ۱۱۵؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۶۰؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۴۹۹؛ المهدی، ص ۹۰؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۷.</ref>. "منادی از [[آسمان]] بانگ برمی‌آورد: [[امیر]] شما فلانی اوست و آن همان [[مهدی]] {{ع}} است"<ref>{{متن حدیث|" فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَ أَمِيرَكُمْ فُلَانٌ وَ ذَلِكَ هُوَ الْمَهْدِي"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۷.</ref>. این نشانه آسمانی شاید همان کف دستی باشد که در [[آسمان]] ظاهر خواهد شد، و منظور از [[منادی آسمانی]]، پیک [[وحی]]، [[جبرئیل امین]] است که در میان [[زمین]] و [[آسمان]] بانگ برمی‌آورد و صدایش در تمام نقاط [[زمین]] به گوش [[مردم]] می‌رسد، اگر برخی از کوته‌نظران در امکان چنین حادثه‌ای [[تردید]] کنند، ما تردیدی نداریم که بانگ پیک آسمانی از صدای فرستنده‌های بشری ناتوان‌تر نیست که در نقطه‌ای از [[جهان]] صدایی پخش می‌کنند و در دورترین نقطه [[جهان]] صدایشان شنیده می‌شود، و تردیدی نداریم که صدای رسای [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} هنگامی که در کنار [[خانه خدا]] بلند شود در تمام نقاط [[جهان]] به گوش [[دوست]] و [[دشمن]] خواهد رسید!. "بانگی در [[ماه رمضان]] شنیده می‌شود، [[آتش]] جنگی در ماه [[شوال]] برافروخته می‌گردد، قبیله‌ها در ماه ذیحجه به [[جنگ]] برمی‌خیزند، و نشانه آن اینستکه [[حجاج]] را [[غارت]] کنند و فاجعه بزرگی در منی روی می‌دهد و افراد بیشماری کشته می‌شوند و خون‌ها روان می‌شود و بر جمرات می‌ریزد"<ref>{{متن حدیث|" سَيَكُونُ فِي رَمَضَانَ صَوَّتَ، وَ فِي شَوَّالٍ معمعة، وَ فِي ذِي الْحِجَّةِ تحارب الْقَبَائِلِ. وَ عَلَامَتُهُ أَنْ يَنْهَبُ الْحَاجِّ، وَ تَكُونُ ملحمة مِنِّي وَ تُكْثِرُ فِيهَا القتلي وَ تُسِيلُ فِيهَا الدِّمَاءِ، حتي تَسِيلُ دِمَاؤُهُمْ عَلِيِّ الْجَمْرَةَ "}}؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۶۱؛ بشارة الاسلام، ص ۳۴؛ الملاحم و الفتن، ص ۳۳.</ref>. یعنی این فاجعه در اثنای مراسم [[حج]] در منی روی می‌دهد و [[خون]] [[حجاج]] بر روی جمرات در محل رمی جمرات می‌ریزد!. | ::::::«'''[[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید:'''"به هنگام [[خروج قائم]] {{ع}} [[منادی آسمانی]] از [[آسمان]] بانگ می‌زند: هان ای مردمان! [[خداوند]] مهلت [[ستمگران]]، [[منافقان]] و پیروانشان را قطع کرد و [[بهترین]] [[امت محمد]] {{صل}} را به [[پیشوایی]] و [[سرپرستی]] شما برگزید، خود را در [[مکه]] به او برسانید که او [[مهدی]] {{ع}} است"<ref>{{متن حدیث|" أَلَا يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ قَدْ قَطَعَ مُدَّةِ الْجَبَّارِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ وَ أَتْبَاعُهُمْ ، وَ وَ لَا كَمْ الجابر خَيْرِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ، أَلْحِقُوهُ بِمَكَّةَ فَإِنَّهُ الْمَهْدِيِّ"}}؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۶؛ الملاحم و الفتن، ص ۱۱۵؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۶۰؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۴۹۹؛ المهدی، ص ۹۰؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۷.</ref>. "منادی از [[آسمان]] بانگ برمی‌آورد: [[امیر]] شما فلانی اوست و آن همان [[مهدی]] {{ع}} است"<ref>{{متن حدیث|" فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَ أَمِيرَكُمْ فُلَانٌ وَ ذَلِكَ هُوَ الْمَهْدِي"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۷.</ref>. این نشانه آسمانی شاید همان کف دستی باشد که در [[آسمان]] ظاهر خواهد شد، و منظور از [[منادی آسمانی]]، پیک [[وحی]]، [[جبرئیل امین]] است که در میان [[زمین]] و [[آسمان]] بانگ برمی‌آورد و صدایش در تمام نقاط [[زمین]] به گوش [[مردم]] می‌رسد، اگر برخی از کوته‌نظران در امکان چنین حادثه‌ای [[تردید]] کنند، ما تردیدی نداریم که بانگ پیک آسمانی از صدای فرستنده‌های بشری ناتوان‌تر نیست که در نقطه‌ای از [[جهان]] صدایی پخش می‌کنند و در دورترین نقطه [[جهان]] صدایشان شنیده می‌شود، و تردیدی نداریم که صدای رسای [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} هنگامی که در کنار [[خانه خدا]] بلند شود در تمام نقاط [[جهان]] به گوش [[دوست]] و [[دشمن]] خواهد رسید!. "بانگی در [[ماه رمضان]] شنیده می‌شود، [[آتش]] جنگی در ماه [[شوال]] برافروخته می‌گردد، قبیله‌ها در ماه ذیحجه به [[جنگ]] برمی‌خیزند، و نشانه آن اینستکه [[حجاج]] را [[غارت]] کنند و فاجعه بزرگی در منی روی می‌دهد و افراد بیشماری کشته می‌شوند و خون‌ها روان می‌شود و بر جمرات می‌ریزد"<ref>{{متن حدیث|" سَيَكُونُ فِي رَمَضَانَ صَوَّتَ، وَ فِي شَوَّالٍ معمعة، وَ فِي ذِي الْحِجَّةِ تحارب الْقَبَائِلِ. وَ عَلَامَتُهُ أَنْ يَنْهَبُ الْحَاجِّ، وَ تَكُونُ ملحمة مِنِّي وَ تُكْثِرُ فِيهَا القتلي وَ تُسِيلُ فِيهَا الدِّمَاءِ، حتي تَسِيلُ دِمَاؤُهُمْ عَلِيِّ الْجَمْرَةَ "}}؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۶۱؛ بشارة الاسلام، ص ۳۴؛ الملاحم و الفتن، ص ۳۳.</ref>. یعنی این فاجعه در اثنای مراسم [[حج]] در منی روی می‌دهد و [[خون]] [[حجاج]] بر روی جمرات در محل رمی جمرات می‌ریزد!. | ||
'''[[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید:'''"هنگامی که [[منادی آسمانی]] بانگ برآورد که [[حق]] با [[آل محمد]] {{صل}} است، نام [[مقدس]] [[مهدی]] {{ع}} بر سر زبان‌ها می‌افتد و [[محبت]] او در دل‌ها جای می‌گزیند و دیگر کاری جز یاد او نخواهند داشت"<ref>{{متن حدیث|" إِذَا نَادِيَ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ : إِنَّ الْحَقِّ فِي آلِ مُحَمَّدٍ ، فَعِنْدَ ذَلِكَ يَظْهَرُ الْمَهْدِيِّ عَلِيُّ أَ قَوَّاهُ النَّاسِ ، وَ يَشْرَبُونَ حُبِّهِ ، وَ لَا يَكُونُ لَهُمْ ذِكْرَ غَيْرِهِ "}}؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۴۰؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۱۶۳؛ بشارة الاسلام، ص ۱۸۳؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۲۴؛ الامام المهدی، ص ۲۲۱؛ المهدی، ص ۹۶؛ نور الأبصار، ص ۱۷۲؛ الزام الناصب، ص ۲۵۷.</ref>. | |||
'''[[امام حسین]] {{ع}} می‌فرماید:'''"[[منادی آسمانی]] به نام "[[مهدی]]" {{ع}} ندا می‌کند، هرکسی که در شرق و غرب [[جهان]] باشد آن ندا را می‌شنود"<ref>{{متن حدیث|" يُنَادِي مُنَادٍ بِاسْمِ الْمَهْدِيِّ فَيَسْمَعُ مِنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِبِ "}}؛ المهدی، ص ۱۸۶؛ الامام المهدی، ص ۲۲۲؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۴؛ بشارة الاسلام، ص ۸۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۰.</ref>. سرور [[شهیدان]] و پیشوای جهادگران در آن روزهای پرآشوب و خفقان، از بیان نشانه‌های روز پرشکوه [[ظهور]] [[غفلت]] نمی‌کند و به تعبیری که برای [[مردم]] آن روز مفهوم نبود از نعمات روحبخش آن [[ندای آسمانی]] که در سرتاسر [[جهان]] طنین خواهد انداخت سخن می‌گوید و بعد از چهارده قرن، اختراع تلویزیون سخنان پرارج آن [[حضرت]] را برای ما قابل [[فهم]] می‌کند!. [[خداوند]] ما را از [[پیروان]] راه او قرار دهد و از طرف ما او را [[پاداش]] نیکو عطا فرماید. | |||
'''[[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} می‌فرماید:''' "به [[خدا]] [[سوگند]]! این مطلب در [[کتاب خدا]] بسیار صریح بیان شده، آنجا که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}<ref> و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است؛ سوره ق، آیه: 41- 42.</ref> گوش فراده، هنگامی که منادی از نقطه نزدیکی ندا سر می‌دهد، آن روز به [[حق]] آن [[صیحه]] را می‌شنوند، که آن روز روز [[خروج]] است<ref>سوره ق، آیه ۴۱-۴۲.</ref>، در روی [[زمین]] احدی باقی نمی‌ماند جز اینکه در برابر این [[بانگ آسمانی]] خاضع و منقاد می‌شود، آنان‌که [[ایمان]] آورده‌اند، [[خداوند]] آنها را روی [[ایمان راسخ]] و [[عقیده]] [[حق]] ثابت و پابرجا نگاه می‌دارد، و این بانگ نخستین است. ولی کسانی که در دل‌هایشان بیماری هست در بانگ دوم دچار [[شک]] و [[تردید]] می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|" وَ اللَّهِ إِنَّ ذلِكَ فِي كِتَابِ اللَّهِ لَبَّيْنَ حَيْثُ يَقُولُ: وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ. فَلَا يُبْقِي فِي الْأَرْضِ أَحَدُ إِلَّا خَضَعَ وَ ذِلَّةُ رَقَبَتِهِ لَهَا. وَ يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ عَلِيِّ الْحَقِّ، وَ هُوَ النِّدَاءَ الْأَوَّلِ. وَ يَرْتابَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضُ حِينَ النِّدَاءَ الثَّانِي"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۲؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۸؛ الامام المهدی، ص ۵۷؛ ینابیع المودة، ج ۳، ص ۱۰۹؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۲۰.</ref>»<ref>[[کامل سلیمان|کامل سلیمان]]، [[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج2، ص 610-618.</ref>. | |||
}} | }} | ||