سید حسنی که قیامش از نشانه‌های غیرحتمی ظهور است کیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«[[خروج سید حسنی]] از نشانه‌هایی است که [[در آستانه ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} رخ می‌دهد. [[خروج سید حسنی]] با یارانش برای [[یاری]] آن [[حضرت]] است. "[[سید حسنی]]" [[جوان]] خوش‌صورتی است که از طرف [[دیلم]] و [[قزوین]] [[خروج]] می‌کند و با صدای بلند فریاد می‌زند که به فریاد [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} برسید که از شما [[یاری]] می‌طلبد.  

::::::این [[سید حسنی]] ظاهرا از [[فرزندان]] [[امام حسن]] مجتبی {{ع}} می‌باشد. او از مکان خود تا [[کوفه]] را از لوث وجود [[ظالمان]] [[پاک]] می‌کند. چون با [[اصحاب]] خود وارد [[کوفه]] می‌شود، به او خبر می‌دهند که [[حضرت حجت]] {{ع}} [[ظهور]] کرده و از [[مدینه]] به [[کوفه]] تشریف آورده است. پس با [[اصحاب]] خود، خدمت آن [[حضرت]] مشرّف می‌شوند و از آن [[حضرت]] مطالبه دلائل [[امامت]] و [[مواریث]] [[انبیا]]ء را می‌نماید. او می‌داند که [[مهدی]] {{ع}} بر [[حق]] است، و لکن مقصودش این است که [[حقیقت]] [[امام]] را بر [[مردم]] و [[اصحاب]] خود ظاهر نماید. پس آن [[حضرت]] دلائل را برای او ظاهر می‌کند. وقتی [[سید حسنی]] [[یقین]] به [[صدق]] [[امام]] پیدا می‌کند، می‌گوید: "[[الله]] اکبر! دستت را بده تا با تو [[بیعت]] کنم". با آن [[حضرت]] [[بیعت]] می‌کند و به [[پیروی]] از او، سپاهش نیز [[بیعت]] می‌کنند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۱۵ (به نقل از فرهنگ موعود، حسین کریمشاهی، ص ۱۳۰).</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۱۶.</ref>.