ویژگی‌های امام مهدی در معارف و سیره علوی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ویژگی‌های امام مهدی است. ویژگی‌های امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ویژگی‌های امام مهدی در معارف و سیره علوی - پرسش مرتبط ندارداوصاف امام مهدی(ع)
پیش از آن‌که از اوصاف ظاهری و باطنی امام یاد کنیم، مناسب است به شباهت کامل امام مهدی(ع) به رسول اکرم(ص) و امام علی(ع) اشاره کنیم. ابووائل روایت می‌کند که روزی علی بن ابی طالب(ع) به فرزندش حسین(ع) اشاره کرد و گفت: «خدا از صلب او، مردی می‌آفریند که هم در اندام و چهره، و هم در اخلاق و سیره، به پیامبرتان مانند است»[۱]. موسی بن جعفر(ع) نیز از جد خود امام باقر(ع) چنین روایت می‌کند: «امام علی(ع) و عده‌ای در جایی نشسته بودند، امام حسین(ع) بر آنان وارد شد. امیرالمؤمنین(ع) به حاضران رو کرد و فرمود: او سرور شما است، چنان‌که پیامبر سرورش نامید. بدانید که از نسل وی، مردی پای به گیتی می‌گذارد که هم در شمایل و هم در خصایل، چون من خواهد بود و زمین را پر از عدل می‌کند.»..[۲].[۳]
شمایل
درباره چهره و خصوصیات اعضای بدن حضرت حجت(ع) اخباری فراوان وارد شده است[۴]. آنچه از امیرالمؤمنین(ع) در این باره رسیده، به اختصار در پی خواهد آمد: رنگ پوست حضرتش سپید است که اندکی سرخی در آن آمیخته؛ در چهره زیبایش خالی برگونه دارد؛ موهای بلندش بر دوش می‌ریزد؛ نور رخسارش بر سیاهی محاسن انبوهش چیره شده است. آن امام غایب از نظر، فراخ‌پیشانی و کشیده‌بینی و مشکین‌چشم و گشاده‌دندان است. جوانی است چهارشانه، با پاهایی استوار، و علامتی بر ران راست، و نشانه پیامبر بر کتف. پیراهن ابراهیم و حله اسماعیل در بر، انگشتری سلیمان در انگشت، و عصای موسی بر دست، و با پای‌افزاری از شیث، میان رکن و مقام در مکه پدیدار خواهد شد[۵].[۶]
خصایل
امیرالمؤمنین(ع) در نعت واپسین ولی خدا می‌فرماید: زره حکمت پوشید و در فراگیری آدابش بس کوشید. به سویش شتافت و آن را نیک شناخت و از غیر حکمت روی بتافت. آن گمشده‌ای بود که در پی‌اش می‌گردید و نیازی که از آن می‌پرسید.... باری، او مانده‌ای از حجت‌های خدا و جانشینی از جانشینان انبیا است[۷]. حضرت اباعبدالله الحسین(ع) نیز سخنی دل‌انگیز از امام علی(ع) نقل می‌کند: هرکس به او نزدیک شود، وی را دریایی ژرف یابد. آنگاه که مردمان آلوده شوند، معدن پاکی است. در هنگامه هجوم مرگ، هراس را بدو راه نیست. چون گرویدگان به گردش حلقه زنند، به کسی ستم روا ندارد و در کار زار سلحشوران، به آوردگاه پشت نکند. گردی است پا در رکاب نبرد و سرکوبگر خصم دون و ظفرمند. خسان نابکار را با تیغ خود درو کند و بر پیکره پلیدشان زخم‌های گران بنشاند. آن بزرگمرد، شمشیری است از شمشیرهای خدا و سرداری است بخشاینده که فرق سرش به ستیغ عظمت می‌ساید، و شکوه هماره‌اش ریشه در اصیل‌ترین بنیان‌ها دارد. آغوش پناهش از آغوش شما گرم‌تر و گشاده‌تر، دانشش از شما فزونتر و در تفقد از خویشان از شما کوشاتر...[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ نعمانی، ابن ابی زینب، کتاب الغیبه، باب ۱۳، ص۲۱۴.
- ↑ سید ابن طاووس، ابو القاسم علی بن موسی، الملاحم والفتن، ص١٣۵.
- ↑ علی‌زاده، مهدی، مقاله «موعود جهانی»، دانشنامه امام علی ج۳ ص ۲۸۴.
- ↑ ر.ک: کنجی شافعی، حافظ ابوعبدالله، محمد بن یوسف، البیان فی اخبار صاحب الزمان، ص۱۳۹-۱۳۳.
- ↑ ر.ک: شیخ صدوق: اکمال الدین، ج۲، ص۶۵۳؛ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج۱، ص۴۳۴؛ طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، کتاب الغیبه، ص۴۷۰؛ فیض کاشانی، محسن بن مرتضی، نوادر الاخبار، ص۲۵۲-۲۵۱؛ راوندی، قطب الدین، الخرائج والجرائح، ج۳، ص۱۱۵۲؛ مقدسی، یوسف بن یحیی، عقدالدرر، ص۶۴؛ سید ابن طاووس، ابو القاسم علی بن موسی، الملاحم والفتن، ص۶۶؛ متقی هندی، علاءالدین علی، کنز العمال، ج۱۴، ص۵۸۹، ح۳۹۶۷۱؛ محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۷.
- ↑ علی‌زاده، مهدی، مقاله «موعود جهانی»، دانشنامه امام علی ج۳ ص ۲۸۵.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۸۲.
- ↑ نعمانی، ابن ابی زینب، کتاب الغیبه، باب ۱۳، ص۲۱۲؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۱۱۵.
- ↑ علی‌زاده، مهدی، مقاله «موعود جهانی»، دانشنامه امام علی ج۳ ص ۲۸۵.