کوثر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

کوثر عبارت است از خیر کثیر و فایده فراوان. نام یکی از سوره‌های قرآن و از لقب‌های حضرت زهرا (س) است. در سوره کوثر خداوند می‌‌فرماید: ای پیامبر، ما به تو "کوثر" دادیم: إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ[۱].

کوثر را به معنای نبوت و کتاب، پیروان زیاد، علم و فضیلت، حوض کوثر در قیامت و فرزندان فراوان تفسیر کرده‌اند و همه اینها از عطیه‌های الهی به حضرت محمد (ص) است. اما از آنجا که بعضی از مشرکین به خاطر آنکه پیامبر فرزند پسر نداشت، به آن حضرت توهین می‌‌کردند و او را "ابتر" (کسی که نسل او منقطع است و ادامه ندارد) می‌‌گفتند، این سوره نازل شد و آن دشمن را ابتر نامید و پیامبر خدا را برخوردار از "کوثر" دانست. تداوم نسل پیامبر و یازده امام معصوم، از حضرت فاطمه (س) است و این همان کوثر همیشه جاری و جوشان است که در همه دنیا جاری است[۲].

همچنین کوثر نهری است در بهشت سفیدتر از شیر و شیرین‌تر از عسل[۳]. از روستایی در طائف و نیز کوهی در بین مدینه و شام با نام کوثر نام برده شده است[۴].[۵]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. «ما به تو “کوثر” دادیم» سوره کوثر، آیه ۱.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
  3. شیخ مفید، الامالی، ص۲۹۴. نیز ر.ک: احمد بن حنبل، مسند، ج۲، ص۱۱۲؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۳، ص۵۴۳.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۸۷.
  5. بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۳۲.