تعلیم در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۶

مقدمه

تعلیم: علم‌آموزی، آموزش دادن، تنبیه نفس به تصور معانی^[۱]. اصل آن "علم" به معنای اثر بازشناسنده و متمایز ‌کننده^[۲] یا حاضر کردن (استحضار) و احاطه بر چیزی^[۳].
﴿الرَّحْمَنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الإِنسَانَ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ﴾^[۴].
تعلیم و تربیت از اساسی‌ترین اهداف بعثت پیامبر اسلام(ص) است: ﴿هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ﴾^[۵].
درباره اهمیت و جایگاه تعلیم و تربیت در اسلام و قرآن کریم، کتب مفصل و متعددی نگاشته شده است^[۶]. امروزه آموزش، از ابزار مهم و انحصاری دولت‌ها برای فرهنگ‌سازی و جامعه‌پذیری در میان مردم است. آموزش‌های عمومی و اجباری راه منحصری برای یکسان‌سازی ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی در میان توده‌های مردم توسط دولت‌ها است. در قرآن کریم تعلیم و تربیت که جدایی‌ناپذیرند پایه‌های فرهنگ جامعه را شکل می‌دهد و استوار می‌سازد و امتی با ارزش‌ها و هنجارهای الهی تربیت می‌کند؛ لذا در یک نظام دینی مهم‌ترین رکن تعلیم و تربیت است^[۷].

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۰.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۰۹.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۰۶.
↑ «(خداوند) بخشنده * قرآن را آموخت * آدمی را آفرید * بدو سخن گفتن آموخت» سوره الرحمن، آیه ۱-۴.
↑ «اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد» سوره جمعه، آیه ۲.
↑ ر.ک: بهروز رفیعی، کتابشناسی تحلیلی _ توصیفی تعلیم و تربیت اسلام.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۹۰.

[1] حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۰.

[2] ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۰۹.

[3] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۰۶.

[4] «(خداوند) بخشنده * قرآن را آموخت * آدمی را آفرید * بدو سخن گفتن آموخت» سوره الرحمن، آیه ۱-۴.

[5] «اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد» سوره جمعه، آیه ۲.

[6] ر.ک: بهروز رفیعی، کتابشناسی تحلیلی _ توصیفی تعلیم و تربیت اسلام.

[7] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۹۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = تعلیم
@@ خط ۸: / خط ۷: @@
 ==مقدمه==
-*[[تعلیم]]: [[علم‌آموزی]]، [[آموزش دادن]]، [[تنبیه]] نفس به [[تصور]] معانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۰.</ref>. اصل آن "علم" به معنای اثر بازشناسنده و متمایز ‌کننده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۰۹.</ref> یا حاضر کردن (استحضار) و احاطه بر چیزی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۰۶.</ref>.
+* [[تعلیم]]: [[علم‌آموزی]]، [[آموزش دادن]]، [[تنبیه]] نفس به [[تصور]] معانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۰.</ref>. اصل آن "علم" به معنای اثر بازشناسنده و متمایز ‌کننده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۰۹.</ref> یا حاضر کردن (استحضار) و احاطه بر چیزی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۰۶.</ref>.
 *{{متن قرآن|الرَّحْمَنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الإِنسَانَ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ}}<ref>«(خداوند) بخشنده * قرآن را آموخت * آدمی را آفرید * بدو سخن گفتن آموخت» سوره الرحمن، آیه ۱-۴.</ref>.
-*[[تعلیم و تربیت]] از اساسی‌ترین [[اهداف بعثت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} است: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>.
+* [[تعلیم و تربیت]] از اساسی‌ترین [[اهداف بعثت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} است: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>.
 *درباره اهمیت و [[جایگاه]] [[تعلیم و تربیت]] در [[اسلام]] و [[قرآن کریم]]، کتب مفصل و متعددی نگاشته شده است<ref>ر.ک: بهروز رفیعی، کتابشناسی تحلیلی _ توصیفی تعلیم و تربیت اسلام.</ref>. امروزه [[آموزش]]، از ابزار مهم و انحصاری [[دولت‌ها]] برای [[فرهنگ‌سازی]] و جامعه‌پذیری در میان [[مردم]] است. آموزش‌های عمومی و اجباری راه منحصری برای یکسان‌سازی [[ارزش‌ها]] و هنجارهای [[اجتماعی]] در میان توده‌های [[مردم]] توسط [[دولت‌ها]] است. در [[قرآن کریم]] [[تعلیم و تربیت]] که جدایی‌ناپذیرند پایه‌های [[فرهنگ]] [[جامعه]] را شکل می‌دهد و [[استوار]] می‌سازد و امتی با [[ارزش‌ها]] و هنجارهای [[الهی]] [[تربیت]] می‌کند؛ لذا در یک [[نظام]] [[دینی]] مهم‌ترین رکن [[تعلیم و تربیت]] است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۹۰.</ref>.