محمد بن ابراهیم علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
«محمد» از [[نوادگان]] [[حسن مثنی]] است. او فرزند [[ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} است.<ref>[[علی نظری منفرد|نظری منفرد، علی]]، [[نهضت‌های پس از عاشورا (کتاب)|نهضت‌های پس از عاشورا]]، ص ۵۰۷.</ref> بنابر این، نسبش با چهار واسطه به [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} می‌رسد. | «محمد» از [[نوادگان]] [[حسن مثنی]] است. او فرزند [[ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} است.<ref>[[علی نظری منفرد|نظری منفرد، علی]]، [[نهضت‌های پس از عاشورا (کتاب)|نهضت‌های پس از عاشورا]]، ص ۵۰۷.</ref> بنابر این، نسبش با چهار واسطه به [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} می‌رسد. | ||
محمد بن ابراهیم از [[امیران]] [[هاشمی]] و از [[ائمه زیدیه]] مقیم [[مدینه]] است. وی در سال ۱۹۹ همراه | محمد بن ابراهیم از [[امیران]] [[هاشمی]] و از [[ائمه زیدیه]] مقیم [[مدینه]] است. وی در سال ۱۹۹ همراه [[ابوالسرایا]]، [[سری بن منصور]] در [[کوفه]] بر [[عباسیان]] خروج کرد و کوفه را به [[تصرف]] درآورد و لشکری که از [[بغداد]] به [[جنگ]] او گسیل شده بود را بشکست، اما ناگهان به [[بیماری]] [[سختی]] گرفتار شد و پس از نزدیک دو ماه درگذشت و گفته‌اند [[مسموم]] گردید<ref>خیرالدین زرکلی، الأعلام، ج۵، ص ۲۹۴.</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱]] ص۱۹۲.</ref>. | ||
==قیام ابن‌طباطبا== | ==قیام ابن‌طباطبا== | ||
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث محمد بن ابراهیم علوی است. محمد بن ابراهیم علوی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: محمد بن ابراهیم علوی در حدیث - محمد بن ابراهیم علوی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردنام و نسب
«محمد» از نوادگان حسن مثنی است. او فرزند ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب(ع) است.[۱] بنابر این، نسبش با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد.
محمد بن ابراهیم از امیران هاشمی و از ائمه زیدیه مقیم مدینه است. وی در سال ۱۹۹ همراه ابوالسرایا، سری بن منصور در کوفه بر عباسیان خروج کرد و کوفه را به تصرف درآورد و لشکری که از بغداد به جنگ او گسیل شده بود را بشکست، اما ناگهان به بیماری سختی گرفتار شد و پس از نزدیک دو ماه درگذشت و گفته‌اند مسموم گردید[۲].[۳].
قیام ابن‌طباطبا
گروهی از مردم عرب و علویان که از تمایلات ایرانی مأمون و کارگزاران ایرانی‌اش ناراضی بودند، به محمد بن ابراهیم علوی، معروف به ابن طباطبا[۴] پیوستند. وی دعوت را با شعار الرِّضَا مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ(ص) و عمل به کتاب و سنت در کوفه آغاز کرد و رهبری نظامی شورشیان را به سری بن منصور شیبانی، مشهور به ابوالسرایا[۵] که سابقاً از طرفداران مأمون بود، سپرد[۶]. ابوالسرایا به سال ۱۹۹ ق. در کوفه خروج کرد و بر یمن و بصره نیز دست یافت[۷] [۸][۹].
منابع
پانویس
- ↑ نظری منفرد، علی، نهضت‌های پس از عاشورا، ص ۵۰۷.
- ↑ خیرالدین زرکلی، الأعلام، ج۵، ص ۲۹۴.
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ ص۱۹۲.
- ↑ محمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی(ع).
- ↑ تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۴۵.
- ↑ الکامل، ج۶، ص۳۰۲.
- ↑ زین الاخبار، ص۱۷۱.
- ↑ تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۴۷.
- ↑ خضری، سید احمد رضا، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه ص ۶۸.