اداره: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اداره در قرآن]] - [[اداره در حدیث]] - [[اداره در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = اداره (پرسش)}} | |||
== مقدمه == | |||
* اداره: جریان داشتن (چرخش در میان [[مردم]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۷۹.</ref>، معمول شدن، متداول شدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۲.</ref>؛ اصل آن "دَوْر" به معنای احاطه. از همین ریشه، اداره به معنای قرار دادن کاری در یک چرخه و جریان مستمر. | |||
==مقدمه== | |||
*اداره: جریان داشتن (چرخش در میان [[مردم]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۷۹.</ref>، معمول شدن، متداول شدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۲.</ref>؛ اصل آن "دَوْر" به معنای احاطه. از همین ریشه، اداره به معنای قرار دادن کاری در یک چرخه و جریان مستمر. | |||
*{{متن قرآن|إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ}}<ref>«مگر داد و ستدی نقد باشد که (دست به دست) میان خود می‌گردانید» سوره بقره، آیه ۲۸۲.</ref>. | *{{متن قرآن|إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ}}<ref>«مگر داد و ستدی نقد باشد که (دست به دست) میان خود می‌گردانید» سوره بقره، آیه ۲۸۲.</ref>. | ||
*مفهوم این [[آیه شریفه]] جواز بیع و [[تجارت]] بدون [[قرارداد]] مکتوب در معاملاتی است که میان [[مردم]] رواج یافته یا عرفی شده است. زمانی که یک نوع عمل و فعل در میان [[مردم]]، اعم از کسب، [[تجارت]]، اجاره، در زمانی ممتد و مستمر به انجام برسد تا به یک جریان عادی، عرفی و متداول در آن زمینه تبدیل شود، اصطلاح "تدیرون" به آن اطلاق می‌شود. این جریان عرفی شده به بخشی از [[فرهنگ]] [[جامعه]]، به مقتضای آن امر ([[سیاسی]]، [[اجتماعی]]، [[اقتصادی]] و...) مبدّل می‌شود. مسئله عرفی شدن و متداول شدن امری (در میان متشرعان)، در بسیاری از مسائل [[فقهی]]، به‌ویژه در تشخیص موضوع و [[تطبیق]] موضوع بر مصادیق آن، کاربرد و تأثیر فراوان دارد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۵۷-۵۸.</ref>. | * مفهوم این [[آیه شریفه]] جواز بیع و [[تجارت]] بدون [[قرارداد]] مکتوب در معاملاتی است که میان [[مردم]] رواج یافته یا عرفی شده است. زمانی که یک نوع عمل و فعل در میان [[مردم]]، اعم از کسب، [[تجارت]]، اجاره، در زمانی ممتد و مستمر به انجام برسد تا به یک جریان عادی، عرفی و متداول در آن زمینه تبدیل شود، اصطلاح "تدیرون" به آن اطلاق می‌شود. این جریان عرفی شده به بخشی از [[فرهنگ]] [[جامعه]]، به مقتضای آن امر ([[سیاسی]]، [[اجتماعی]]، [[اقتصادی]] و...) مبدّل می‌شود. مسئله عرفی شدن و متداول شدن امری (در میان متشرعان)، در بسیاری از مسائل [[فقهی]]، به‌ویژه در تشخیص موضوع و [[تطبیق]] موضوع بر مصادیق آن، کاربرد و تأثیر فراوان دارد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۵۷-۵۸.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اداره]] | [[رده:اداره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۱
اداره از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اداره در قرآن - اداره در حدیث - اداره در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اداره: جریان داشتن (چرخش در میان مردم)[۱]، معمول شدن، متداول شدن[۲]؛ اصل آن "دَوْر" به معنای احاطه. از همین ریشه، اداره به معنای قرار دادن کاری در یک چرخه و جریان مستمر.
- ﴿إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ﴾[۳].
- مفهوم این آیه شریفه جواز بیع و تجارت بدون قرارداد مکتوب در معاملاتی است که میان مردم رواج یافته یا عرفی شده است. زمانی که یک نوع عمل و فعل در میان مردم، اعم از کسب، تجارت، اجاره، در زمانی ممتد و مستمر به انجام برسد تا به یک جریان عادی، عرفی و متداول در آن زمینه تبدیل شود، اصطلاح "تدیرون" به آن اطلاق می‌شود. این جریان عرفی شده به بخشی از فرهنگ جامعه، به مقتضای آن امر (سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و...) مبدّل می‌شود. مسئله عرفی شدن و متداول شدن امری (در میان متشرعان)، در بسیاری از مسائل فقهی، به‌ویژه در تشخیص موضوع و تطبیق موضوع بر مصادیق آن، کاربرد و تأثیر فراوان دارد[۴].
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۷۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۲.
- ↑ «مگر داد و ستدی نقد باشد که (دست به دست) میان خود می‌گردانید» سوره بقره، آیه ۲۸۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۵۷-۵۸.