امر جامع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '[[رده: ' به '[[رده:') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[امر جامع در قرآن]] - [[امر جامع در حدیث]] - [[امر جامع در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = امر جامع (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*[[امر جامع]]: همداستان شدن در کاری<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۸.</ref>، [[امر]] خطیر و مهمی که [[اجماع]] [[مردم]] را اقتضا دارد<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۱.</ref>، مسئله مهمی که مشاوره و [[رایزنی]] عمومی [[مردم]] و تصمیم‌گیری جمعی را می‌طلبد؛ مانند [[جنگ]]، [[دفاع]] و نظایر آن<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۶۶.</ref>. | * [[امر جامع]]: همداستان شدن در کاری<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۸.</ref>، [[امر]] خطیر و مهمی که [[اجماع]] [[مردم]] را اقتضا دارد<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۱.</ref>، مسئله مهمی که مشاوره و [[رایزنی]] عمومی [[مردم]] و تصمیم‌گیری جمعی را می‌طلبد؛ مانند [[جنگ]]، [[دفاع]] و نظایر آن<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۶۶.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا}}<ref>«و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.</ref>. | *{{متن قرآن|وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا}}<ref>«و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.</ref>. | ||
*در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[اجماع]] نظر [[مردم]] در امور مهم [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] به معنای "توافق تقریباً همگانی اعضای آن درباره برخی قضایا یا موقعیت‌های خاص و ویژه که مستلزم [[تصمیم]] مشترک است"<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۸۱.</ref>، در تحکیم موضع [[مردم]] و [[نظام]] به‌خصوص در مقابل [[دشمنان]] و [[متجاوزان]] و کارآمدی و پیشبرد اهداف مورد نظر آنان نقش اساسی دارد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۴.</ref>. | * در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[اجماع]] نظر [[مردم]] در امور مهم [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] به معنای "توافق تقریباً همگانی اعضای آن درباره برخی قضایا یا موقعیت‌های خاص و ویژه که مستلزم [[تصمیم]] مشترک است"<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۸۱.</ref>، در تحکیم موضع [[مردم]] و [[نظام]] به‌خصوص در مقابل [[دشمنان]] و [[متجاوزان]] و کارآمدی و پیشبرد اهداف مورد نظر آنان نقش اساسی دارد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۴.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:امر جامع]] | [[رده:امر جامع]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۵
امر جامع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امر جامع در قرآن - امر جامع در حدیث - امر جامع در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- امر جامع: همداستان شدن در کاری[۱]، امر خطیر و مهمی که اجماع مردم را اقتضا دارد[۲]، مسئله مهمی که مشاوره و رایزنی عمومی مردم و تصمیم‌گیری جمعی را می‌طلبد؛ مانند جنگ، دفاع و نظایر آن[۳].
- ﴿وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا﴾[۴].
- در فرهنگ سیاسی اجماع نظر مردم در امور مهم سیاسی و اجتماعی به معنای "توافق تقریباً همگانی اعضای آن درباره برخی قضایا یا موقعیت‌های خاص و ویژه که مستلزم تصمیم مشترک است"[۵]، در تحکیم موضع مردم و نظام به‌خصوص در مقابل دشمنان و متجاوزان و کارآمدی و پیشبرد اهداف مورد نظر آنان نقش اساسی دارد[۶].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۱.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۶۶.
- ↑ «و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۸۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۲۴.