ام‌کلثوم دختر امام علی در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۰

مقدمه

دختر دیگر امیرالمؤمنین (ع) و فاطمه زهرا (س) ام کلثوم است. او زنی شجاع و رشیده و عاقله بود^[۱]. در خانه علی (ع) و در دامان زهرای مرضیه (س) بزرگ شده بود. درک امامانی چون علی (ع) و حسن (ع) و حسین (ع) و زین العابدین (ع) بر معرفت او افزوده بود.

وی در میدان سیاست هم حضور فعالی داشت؛ چنان که در زمان عثمان به عنوان سفیر به سوی مکه اعزام شده بود^[۲]. وی در کربلا زن تمام‌عیار و جاافتاده‌ای بود که با کمک زینب توانست بر مشکلات فایق آمده و دشمن را به رسوایی افکند. او نیز در کوفه چون زینب کبری (س) در حالی که با صدای بلند گریه می‌کرد، از پس پرده نازکی خطبه‌ای ایراد کرد: ای مردم کوفه رسوایی بر شما! چرا حسین را خوار کردید و او را کشتید؟ و اموالش را به تاراج بردید و زنان حرمش را اسیر نمودید و ایشان را آزار و شکنجه کردید؟ مرگ و نابودی بر شما! وای بر شما! آیا می‌دانید چه بلایی دامن‌گیر شما شد؟ و چه بار گناهی بر پشت می‌کشید؟ و چه خون‌ها ریختید؟ و با چه بزرگواری رو به رو شدید و از چه کودکانی لباس ربودید؟ بهترین مردم بعد از رسول خدا را کشتید، دلسوزی از کانون دل شما رخت بربست، هان که حزب خداوند پیروز است و حزب شیطان زیان‌کار...^[۳]

وقتی ابن زیاد در کوفه سر امام حسین (ع) را مقابل خود گذاشته و خوشحالی می‌کرد! ام کلثوم (ع) خطاب به ابن زیاد فرمود: ای پسر زیاد! آیا برای پاسخ به رسول خدا (ص) جوابی آماده کرده‌ای؟ می‌دانی سر و کارت با رسول خدا (ص) است^[۴]؟

پس از خطبه آتشین ام کلثوم (س) مردم به قدری تحت تأثیر قرار گرفته بودند که همه می‌گریستند، به خود الطمه می‌زدند، زنان گیسوان پریشان می‌کردند و صدا به واویلا بلند شد. مردان ریش‌های خود را می‌کندند و...^[۵]^[۶]

منابع

خادری، ملیحه، مقاله «زنان در نهضت عاشورا»، فرهنگ عاشورایی ج۹

پانویس

↑ کنزالعمال، خبر ۳۷۵۸۶، ج۱۳، ص۶۲۴؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۴ و ۴۸۵.
↑ تاریخ طبری، ج۲، ص۶۰۱، سنه ۲۸ هجری.
↑ لهوف، ص۱۹۸؛ امام حسین (ع) و ایران، ص۴۷۳ - ۴۷۶.
↑ امام حسین و ایران، ص۴۷۶: زن‌ها می‌گریستند و مردان از خجالت سر به زیر انداختند مبادا چشم سخنران به آنها بیفتد!
↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۵ و ج۷، ص۱۳۶، قبر شریف ام کلثوم (ع) در دمشق است.
↑ خادری، ملیحه، مقاله «زنان در نهضت عاشورا»، فرهنگ عاشورایی ج۹ ص ۴۶.

[1] کنزالعمال، خبر ۳۷۵۸۶، ج۱۳، ص۶۲۴؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۴ و ۴۸۵.

[2] تاریخ طبری، ج۲، ص۶۰۱، سنه ۲۸ هجری.

[3] لهوف، ص۱۹۸؛ امام حسین (ع) و ایران، ص۴۷۳ - ۴۷۶.

[4] امام حسین و ایران، ص۴۷۶: زن‌ها می‌گریستند و مردان از خجالت سر به زیر انداختند مبادا چشم سخنران به آنها بیفتد!

[5] اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۵ و ج۷، ص۱۳۶، قبر شریف ام کلثوم (ع) در دمشق است.

[6] خادری، ملیحه، مقاله «زنان در نهضت عاشورا»، فرهنگ عاشورایی ج۹ ص ۴۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-دختر دیگر [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[فاطمه زهرا]]{{س}} ام کلثوم است. او زنی [[شجاع]] و رشیده و عاقله بود<ref>کنزالعمال، خبر ۳۷۵۸۶، ج۱۳، ص۶۲۴؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۴ و ۴۸۵.</ref>. در [[خانه علی]]{{ع}} و در دامان [[زهرای مرضیه]]{{س}} بزرگ شده بود. [[درک]] امامانی چون علی{{ع}} و حسن{{ع}} و حسین{{ع}} و [[زین العابدین]]{{ع}} بر [[معرفت]] او افزوده بود.
+دختر دیگر [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[فاطمه زهرا]] {{س}} ام کلثوم است. او زنی [[شجاع]] و رشیده و عاقله بود<ref>کنزالعمال، خبر ۳۷۵۸۶، ج۱۳، ص۶۲۴؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۴ و ۴۸۵.</ref>. در [[خانه علی]] {{ع}} و در دامان [[زهرای مرضیه]] {{س}} بزرگ شده بود. [[درک]] امامانی چون علی {{ع}} و حسن {{ع}} و حسین {{ع}} و [[زین العابدین]] {{ع}} بر [[معرفت]] او افزوده بود.
-وی در میدان [[سیاست]] هم حضور فعالی داشت؛ چنان که در [[زمان عثمان]] به عنوان [[سفیر]] به سوی [[مکه]] اعزام شده بود<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۶۰۱، سنه ۲۸ هجری.</ref>. وی در [[کربلا]] [[زن]] تمام‌عیار و جاافتاده‌ای بود که با کمک [[زینب]] توانست بر [[مشکلات]] فایق آمده و [[دشمن]] را به [[رسوایی]] افکند. او نیز در [[کوفه]] چون زینب کبری{{س}} در حالی که با صدای بلند [[گریه]] می‌کرد، از پس پرده نازکی خطبه‌ای ایراد کرد:
+وی در میدان [[سیاست]] هم حضور فعالی داشت؛ چنان که در [[زمان عثمان]] به عنوان [[سفیر]] به سوی [[مکه]] اعزام شده بود<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۶۰۱، سنه ۲۸ هجری.</ref>. وی در [[کربلا]] [[زن]] تمام‌عیار و جاافتاده‌ای بود که با کمک [[زینب]] توانست بر [[مشکلات]] فایق آمده و [[دشمن]] را به [[رسوایی]] افکند. او نیز در [[کوفه]] چون زینب کبری {{س}} در حالی که با صدای بلند [[گریه]] می‌کرد، از پس پرده نازکی خطبه‌ای ایراد کرد:
-ای [[مردم کوفه]] رسوایی بر شما! چرا حسین را [[خوار]] کردید و او را کشتید؟ و اموالش را به تاراج بردید و [[زنان]] حرمش را [[اسیر]] نمودید و ایشان را [[آزار]] و [[شکنجه]] کردید؟ [[مرگ]] و نابودی بر شما! وای بر شما! آیا می‌دانید چه بلایی دامن‌گیر شما شد؟ و چه بار گناهی بر پشت می‌کشید؟ و چه [[خون‌ها]] ریختید؟ و با چه [[بزرگواری]] رو به رو شدید و از چه کودکانی [[لباس]] ربودید؟ [[بهترین]] [[مردم]] بعد از [[رسول خدا]] را کشتید، [[دلسوزی]] از کانون [[دل]] شما رخت بربست، هان که [[حزب]] [[خداوند]] [[پیروز]] است و [[حزب شیطان]] زیان‌کار...<ref>لهوف، ص۱۹۸؛ امام حسین{{ع}} و ایران، ص۴۷۳ - ۴۷۶.</ref>
+ای [[مردم کوفه]] رسوایی بر شما! چرا حسین را [[خوار]] کردید و او را کشتید؟ و اموالش را به تاراج بردید و [[زنان]] حرمش را [[اسیر]] نمودید و ایشان را [[آزار]] و [[شکنجه]] کردید؟ [[مرگ]] و نابودی بر شما! وای بر شما! آیا می‌دانید چه بلایی دامن‌گیر شما شد؟ و چه بار گناهی بر پشت می‌کشید؟ و چه [[خون‌ها]] ریختید؟ و با چه [[بزرگواری]] رو به رو شدید و از چه کودکانی [[لباس]] ربودید؟ [[بهترین]] [[مردم]] بعد از [[رسول خدا]] را کشتید، [[دلسوزی]] از کانون [[دل]] شما رخت بربست، هان که [[حزب]] [[خداوند]] [[پیروز]] است و [[حزب شیطان]] زیان‌کار...<ref>لهوف، ص۱۹۸؛ امام حسین {{ع}} و ایران، ص۴۷۳ - ۴۷۶.</ref>
-وقتی [[ابن زیاد]] در کوفه [[سر امام حسین]]{{ع}} را مقابل خود گذاشته و [[خوشحالی]] می‌کرد! [[ام کلثوم]]{{ع}} خطاب به ابن زیاد فرمود: ای پسر زیاد! آیا برای پاسخ به رسول خدا{{صل}} جوابی آماده کرده‌ای؟ می‌دانی سر و کارت با رسول خدا{{صل}} است<ref>امام حسین و ایران، ص۴۷۶: زن‌ها می‌گریستند و مردان از خجالت سر به زیر انداختند مبادا چشم سخنران به آنها بیفتد!</ref>؟
+وقتی [[ابن زیاد]] در کوفه [[سر امام حسین]] {{ع}} را مقابل خود گذاشته و [[خوشحالی]] می‌کرد! [[ام کلثوم]] {{ع}} خطاب به ابن زیاد فرمود: ای پسر زیاد! آیا برای پاسخ به رسول خدا {{صل}} جوابی آماده کرده‌ای؟ می‌دانی سر و کارت با رسول خدا {{صل}} است<ref>امام حسین و ایران، ص۴۷۶: زن‌ها می‌گریستند و مردان از خجالت سر به زیر انداختند مبادا چشم سخنران به آنها بیفتد!</ref>؟
-پس از [[خطبه]] آتشین ام کلثوم{{س}} مردم به قدری تحت تأثیر قرار گرفته بودند که همه می‌گریستند، به خود الطمه می‌زدند، زنان گیسوان پریشان می‌کردند و صدا به واویلا بلند شد. مردان ریش‌های خود را می‌کندند و...<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۵ و ج۷، ص۱۳۶، قبر شریف ام کلثوم{{ع}} در دمشق است.</ref><ref>[[ملیحه خادری|خادری، ملیحه]]، [[زنان در نهضت عاشورا (مقاله)|مقاله «زنان در نهضت عاشورا»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۹ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۹]] ص ۴۶.</ref>
+پس از [[خطبه]] آتشین ام کلثوم {{س}} مردم به قدری تحت تأثیر قرار گرفته بودند که همه می‌گریستند، به خود الطمه می‌زدند، زنان گیسوان پریشان می‌کردند و صدا به واویلا بلند شد. مردان ریش‌های خود را می‌کندند و...<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۵ و ج۷، ص۱۳۶، قبر شریف ام کلثوم {{ع}} در دمشق است.</ref><ref>[[ملیحه خادری|خادری، ملیحه]]، [[زنان در نهضت عاشورا (مقاله)|مقاله «زنان در نهضت عاشورا»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۹ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۹]] ص ۴۶.</ref>
 == منابع ==