تعلیم در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = تعلیم | | موضوع مرتبط = تعلیم | ||
| عنوان مدخل = [[تعلیم]] | | عنوان مدخل = [[تعلیم]] | ||
| مداخل مرتبط = [[تعلیم | | مداخل مرتبط = [[تعلیم در قرآن]] - [[تعلیم در حدیث]] - [[تعلیم در نهج البلاغه]] - [[تعلیم در معارف دعا و زیارات]] - [[تعلیم در معارف مهدویت]] - [[تعلیم در فقه سیاسی]] - [[تعلیم معصوم]] | ||
| پرسش مرتبط = تعلیم | | پرسش مرتبط = تعلیم (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[تعلیم]]: [[علم‌آموزی]]، [[آموزش دادن]]، [[تنبیه]] نفس به [[تصور]] معانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۰.</ref>. اصل آن "علم" به معنای اثر بازشناسنده و متمایز کننده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۰۹.</ref> یا حاضر کردن (استحضار) و احاطه بر چیزی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۰۶.</ref>. | * [[تعلیم]]: [[علم‌آموزی]]، [[آموزش دادن]]، [[تنبیه]] نفس به [[تصور]] معانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۰.</ref>. اصل آن "علم" به معنای اثر بازشناسنده و متمایز کننده<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۰۹.</ref> یا حاضر کردن (استحضار) و احاطه بر چیزی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۰۶.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|الرَّحْمَنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الإِنسَانَ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ}}<ref>«(خداوند) بخشنده * قرآن را آموخت * آدمی را آفرید * بدو سخن گفتن آموخت» سوره الرحمن، آیه ۱-۴.</ref>. | *{{متن قرآن|الرَّحْمَنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الإِنسَانَ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ}}<ref>«(خداوند) بخشنده * قرآن را آموخت * آدمی را آفرید * بدو سخن گفتن آموخت» سوره الرحمن، آیه ۱-۴.</ref>. | ||
* [[تعلیم و تربیت]] از اساسی‌ترین [[اهداف بعثت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} است: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>. | * [[تعلیم و تربیت]] از اساسی‌ترین [[اهداف بعثت]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} است: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>. | ||
*درباره اهمیت و [[جایگاه]] [[تعلیم و تربیت]] در [[اسلام]] و [[قرآن کریم]]، کتب مفصل و متعددی نگاشته شده است<ref>ر.ک: بهروز رفیعی، کتابشناسی تحلیلی _ توصیفی تعلیم و تربیت اسلام.</ref>. امروزه [[آموزش]]، از ابزار مهم و انحصاری [[دولت‌ها]] برای [[فرهنگ‌سازی]] و جامعه‌پذیری در میان [[مردم]] است. آموزش‌های عمومی و اجباری راه منحصری برای یکسان‌سازی [[ارزش‌ها]] و هنجارهای [[اجتماعی]] در میان توده‌های [[مردم]] توسط [[دولت‌ها]] است. در [[قرآن کریم]] [[تعلیم و تربیت]] که جدایی‌ناپذیرند پایه‌های [[فرهنگ]] [[جامعه]] را شکل می‌دهد و [[استوار]] می‌سازد و امتی با [[ارزش‌ها]] و هنجارهای [[الهی]] [[تربیت]] می‌کند؛ لذا در یک [[نظام]] [[دینی]] مهم‌ترین رکن [[تعلیم و تربیت]] است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۹۰.</ref>. | * درباره اهمیت و [[جایگاه]] [[تعلیم و تربیت]] در [[اسلام]] و [[قرآن کریم]]، کتب مفصل و متعددی نگاشته شده است<ref>ر. ک: بهروز رفیعی، کتابشناسی تحلیلی _ توصیفی تعلیم و تربیت اسلام.</ref>. امروزه [[آموزش]]، از ابزار مهم و انحصاری [[دولت‌ها]] برای [[فرهنگ‌سازی]] و جامعه‌پذیری در میان [[مردم]] است. آموزش‌های عمومی و اجباری راه منحصری برای یکسان‌سازی [[ارزش‌ها]] و هنجارهای [[اجتماعی]] در میان توده‌های [[مردم]] توسط [[دولت‌ها]] است. در [[قرآن کریم]] [[تعلیم و تربیت]] که جدایی‌ناپذیرند پایه‌های [[فرهنگ]] [[جامعه]] را شکل می‌دهد و [[استوار]] می‌سازد و امتی با [[ارزش‌ها]] و هنجارهای [[الهی]] [[تربیت]] می‌کند؛ لذا در یک [[نظام]] [[دینی]] مهم‌ترین رکن [[تعلیم و تربیت]] است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۹۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تعلیم است. تعلیم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تعلیم در قرآن - تعلیم در حدیث - تعلیم در نهج البلاغه - تعلیم در معارف دعا و زیارات - تعلیم در معارف مهدویت - تعلیم در فقه سیاسی - تعلیم معصوم - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- تعلیم: علم‌آموزی، آموزش دادن، تنبیه نفس به تصور معانی[۱]. اصل آن "علم" به معنای اثر بازشناسنده و متمایز کننده[۲] یا حاضر کردن (استحضار) و احاطه بر چیزی[۳].
- ﴿الرَّحْمَنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الإِنسَانَ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ﴾[۴].
- تعلیم و تربیت از اساسی‌ترین اهداف بعثت پیامبر اسلام (ص) است: ﴿هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ﴾[۵].
- درباره اهمیت و جایگاه تعلیم و تربیت در اسلام و قرآن کریم، کتب مفصل و متعددی نگاشته شده است[۶]. امروزه آموزش، از ابزار مهم و انحصاری دولت‌ها برای فرهنگ‌سازی و جامعه‌پذیری در میان مردم است. آموزش‌های عمومی و اجباری راه منحصری برای یکسان‌سازی ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی در میان توده‌های مردم توسط دولت‌ها است. در قرآن کریم تعلیم و تربیت که جدایی‌ناپذیرند پایه‌های فرهنگ جامعه را شکل می‌دهد و استوار می‌سازد و امتی با ارزش‌ها و هنجارهای الهی تربیت می‌کند؛ لذا در یک نظام دینی مهم‌ترین رکن تعلیم و تربیت است[۷].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۰.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۰۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۰۶.
- ↑ «(خداوند) بخشنده * قرآن را آموخت * آدمی را آفرید * بدو سخن گفتن آموخت» سوره الرحمن، آیه ۱-۴.
- ↑ «اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد» سوره جمعه، آیه ۲.
- ↑ ر. ک: بهروز رفیعی، کتابشناسی تحلیلی _ توصیفی تعلیم و تربیت اسلام.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۹۰.