ولیجه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[فرد]] [[معتمد]] از غیر [[اهل]] شخص<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸۳.</ref>، [[بطانه]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref>، [[دوست]] همراز. اصل آن "ولج" به معنای دخول<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref> و ورود در محیط چیزی با اتصال<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۴، ص۱۹۶.</ref>.
[[فرد]] [[معتمد]] از غیر [[اهل]] شخص<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸۳.</ref>، [[بطانه]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref>، [[دوست]] همراز. اصل آن "ولج" به معنای دخول<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref> و ورود در محیط چیزی با اتصال<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۴، ص۱۹۶.</ref>.



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۱

مقدمه

فرد معتمد از غیر اهل شخص[۱]، بطانه[۲]، دوست همراز. اصل آن "ولج" به معنای دخول[۳] و ورود در محیط چیزی با اتصال[۴].

﴿وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً[۵].

در قرآن کریم از گرفتن ولیجه از غیر خدا و رسول و مؤمنین نهی شده است: ﴿وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸۳.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۴، ص۱۹۶.
  5. «آیا پنداشته‌اید که به خود واگذاشته می‌شوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کرده‌اند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیده‌اند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.
  6. «آیا پنداشته‌اید که به خود واگذاشته می‌شوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کرده‌اند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیده‌اند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۵۰۶.