سال دهم هجرت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵

مقدمه

خاتم انبیا (ص) در مکاتبات خویش ابوحارثه، اسقف بزرگ نجران^[۱] را به اسلام دعوت کرد. شصت تن از دانشمندان نجران، همراه سه پیشوای بزرگ، مأمور بررسی این دعوت در محضر رسول خدا (ص) شدند و سرانجام پیامبر (ص) مباهله را پیشنهاد کرد^[۲].

زمان مباهله، نجرانیان، عزیزترین خویشان پیامبر (ص) را بی‌پیرایه در کنار او یافتند. چهره‌های نورانی آنان باعث شد هیئت نجرانی از مباهله خودداری کنند و هر سال، جزیه بپردازند^[۳]. نبی اکرم (ص) در بیست و ششم ذی‌قعده دهم هجری پس از انجام آخرین حج در منطقه‌ای به نام "نمره" به مردم فرمود: "ای مردم! خون‌ها و اموال و نوامیس شما بر یکدیگر تا روزی که خدا را ملاقات کنید مانند این ماه، محترم و هر نوع تجاوز به آن حرام است"^[۴].

پیامبر (ص) در راه بازگشت از حج در غدیرخم^[۵] بار دیگر خطبه خواند و در حضور مسلمانان، دست علی (ع) را بر گرفت و به عنوان جانشین پس از خویش برگزید^[۶].

ایشان در آخرین روزهای حیات، دستور ارسال لشکری به سوی شام داد و تمامی مسلمانان، جز علی (ع)، به شرکت در آن موظف شدند. بهانه‌جویان به جوان بودن "اسامه" اعتراض کردند^[۷]. پیامبر (ص) پس از گفتگو با آنان دستور حرکت داد^[۸] و حتی متخلفان را نفرین کرد^[۹]. رسول خدا (ص) از آنچه در مدینه می‌گذشت سخت، آزرده‌خاطر بود؛ از این رو دستور داد تا لوح و قلمی حاضر کنند تا نه غدیر فراموش شود و نه میان انصار و مهاجر، آتش دو دستگی برافروزد؛ اما به هذیان‌گویی متهم شد^[۱۰]. ناگزیر لب فرو بست و دنیا را وداع گفت^[۱۱].

جستارهای وابسته

منابع

ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱

پانویس

↑ نجران از مناطق آباد در نقطه مرزی حجاز و یمن.
↑ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.
↑ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.
↑ شمس الدین محمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، ج۲، ص۷۰۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۱؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۵۰؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۶۰۳.
↑ نام مکانی که از آن نقطه حاجیان به سوی دیار خویش پراکنده می‌شدند.
↑ عبدالحسین امینی، الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، ج۱، ص۳۵؛ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۱۲.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۸.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۹.
↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶ ص۵۲.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۸۷؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۹۲-۱۹۳.
↑ ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۲۹ ـ ۳۰.

[1] نجران از مناطق آباد در نقطه مرزی حجاز و یمن.

[2] احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.

[3] احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.

[4] شمس الدین محمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، ج۲، ص۷۰۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۱؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۵۰؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۶۰۳.

[5] نام مکانی که از آن نقطه حاجیان به سوی دیار خویش پراکنده می‌شدند.

[6] عبدالحسین امینی، الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، ج۱، ص۳۵؛ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۱۲.

[7] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۸.

[8] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۹.

[9] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶ ص۵۲.

[10] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۸۷؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۹۲-۱۹۳.

[11] ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۲۹ ـ ۳۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+{{مدخل مرتبط
+| موضوع مرتبط = اسلام در مدینه
+| عنوان مدخل  =
+| مداخل مرتبط =
+| پرسش مرتبط  =
+}}
+== مقدمه ==
+[[خاتم انبیا]] {{صل}} در مکاتبات خویش [[ابوحارثه]]، [[اسقف]] بزرگ [[نجران]]<ref>نجران از مناطق آباد در نقطه مرزی حجاز و یمن.</ref> را به [[اسلام]] [[دعوت]] کرد. شصت تن از [[دانشمندان]] [[نجران]]، همراه سه پیشوای بزرگ، [[مأمور]] بررسی این [[دعوت]] در محضر [[رسول خدا]] {{صل}} شدند و سرانجام [[پیامبر]] {{صل}} [[مباهله]] را پیشنهاد کرد<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.</ref>.
+زمان [[مباهله]]، نجرانیان، عزیزترین [[خویشان]] [[پیامبر]] {{صل}} را بی‌پیرایه در کنار او یافتند. چهره‌های [[نورانی]] آنان باعث شد هیئت نجرانی از [[مباهله]] خودداری کنند و هر سال، [[جزیه]] بپردازند<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.</ref>. [[نبی اکرم]] {{صل}} در بیست و ششم [[ذی‌قعده]] دهم [[هجری]] پس از انجام آخرین [[حج]] در منطقه‌ای به نام "نمره" به [[مردم]] فرمود: "ای [[مردم]]! [[خون‌ها]] و [[اموال]] و نوامیس شما بر یکدیگر تا روزی که [[خدا]] را [[ملاقات]] کنید مانند این ماه، محترم و هر نوع [[تجاوز]] به آن [[حرام]] است"<ref>شمس الدین محمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، ج۲، ص۷۰۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۱؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۵۰؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۶۰۳.</ref>.
+[[پیامبر]] {{صل}} در راه بازگشت از [[حج]] در [[غدیرخم]]<ref>نام مکانی که از آن نقطه حاجیان به سوی دیار خویش پراکنده می‌شدند.</ref> بار دیگر [[خطبه]] خواند و در حضور [[مسلمانان]]، [[دست]] [[علی]] {{ع}} را بر گرفت و به عنوان [[جانشین]] پس از خویش برگزید<ref>عبدالحسین امینی، الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، ج۱، ص۳۵؛ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۱۲.</ref>.
+ایشان در آخرین روزهای [[حیات]]، [[دستور]] ارسال لشکری به سوی [[شام]] داد و تمامی [[مسلمانان]]، جز [[علی]] {{ع}}، به شرکت در آن موظف شدند. بهانه‌جویان به [[جوان بودن]] "[[اسامه]]" [[اعتراض]] کردند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۸.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} پس از [[گفتگو]] با آنان [[دستور]] حرکت داد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۹.</ref> و حتی متخلفان را [[نفرین]] کرد<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶ ص۵۲.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} از آنچه در [[مدینه]] می‌گذشت سخت، آزرده‌خاطر بود؛ از این رو [[دستور]] داد تا [[لوح]] و قلمی حاضر کنند تا نه [[غدیر]] فراموش شود و نه میان [[انصار]] و [[مهاجر]]، [[آتش]] دو دستگی برافروزد؛ اما به هذیان‌گویی متهم شد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۸۷؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۹۲-۱۹۳.</ref>. ناگزیر لب فرو بست و [[دنیا]] را [[وداع]] گفت<ref>[[زینب ابراهیمی|ابراهیمی، زینب]]، [[گاه‌شمار (مقاله)|گاه‌شمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۲۹ ـ ۳۰.</ref>.
-==مقدمه==
-*[[خاتم انبیا]]{{صل}} در مکاتبات خویش [[ابوحارثه]]، [[اسقف]] بزرگ [[نجران]]<ref>نجران از مناطق آباد در نقطه مرزی حجاز و یمن.</ref> را به [[اسلام]] [[دعوت]] کرد. شصت تن از [[دانشمندان]] [[نجران]]، همراه سه پیشوای بزرگ، [[مأمور]] بررسی این [[دعوت]] در محضر [[رسول خدا]]{{صل}} شدند و سرانجام [[پیامبر]]{{صل}} [[مباهله]] را پیشنهاد کرد<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.</ref><ref>[[زینب ابراهیمی|ابراهیمی، زینب]]، [[گاه‌شمار (مقاله)|گاه‌شمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۲۹.</ref>.
-*زمان [[مباهله]]، نجرانیان، عزیزترین [[خویشان]] [[پیامبر]]{{صل}} را بی‌پیرایه در کنار او یافتند. چهره‌های [[نورانی]] آنان باعث شد هیئت نجرانی از [[مباهله]] خودداری کنند و هر سال، [[جزیه]] بپردازند<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۲-۸۳؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۳.</ref>. [[نبی اکرم]]{{صل}} در بیست و ششم [[ذی‌قعده]] دهم [[هجری]] پس از انجام آخرین [[حج]] در منطقه‌ای به نام "نمره" به [[مردم]] فرمود: "ای [[مردم]]! [[خون‌ها]] و [[اموال]] و نوامیس شما بر یکدیگر تا روزی که [[خدا]] را [[ملاقات]] کنید مانند این ماه، محترم و هر نوع [[تجاوز]] به آن [[حرام]] است"<ref>شمس الدین محمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، ج۲، ص۷۰۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۱؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۵۰؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۶۰۳.</ref>.
-*[[پیامبر]]{{صل}} در راه بازگشت از [[حج]] در [[غدیرخم]]<ref>نام مکانی که از آن نقطه حاجیان به سوی دیار خویش پراکنده می‌شدند.</ref> بار دیگر [[خطبه]] خواند و در حضور [[مسلمانان]]، [[دست]] [[علی]]{{ع}} را بر گرفت و به عنوان [[جانشین]] پس از خویش برگزید<ref>عبدالحسین امینی، الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، ج۱، ص۳۵؛ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۱۲.</ref>.
-*ایشان در آخرین روزهای [[حیات]]، [[دستور]] ارسال لشکری به سوی [[شام]] داد و تمامی [[مسلمانان]]، جز [[علی]]{{ع}}، به شرکت در آن موظف شدند. بهانه‌جویان به [[جوان بودن]] "[[اسامه]]" [[اعتراض]] کردند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۸.</ref>. [[پیامبر]]{{صل}} پس از [[گفتگو]] با آنان [[دستور]] حرکت داد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۱۹.</ref> و حتی متخلفان را [[نفرین]] کرد<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶ ص۵۲.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} از آنچه در [[مدینه]] می‌گذشت سخت، آزرده‌خاطر بود؛ از این رو [[دستور]] داد تا [[لوح]] و قلمی حاضر کنند تا نه [[غدیر]] فراموش شود و نه میان [[انصار]] و [[مهاجر]]، [[آتش]] دو دستگی برافروزد؛ اما به هذیان‌گویی متهم شد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۸۷؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۹۲-۱۹۳.</ref>. ناگزیر لب فرو بست و [[دنیا]] را [[وداع]] گفت<ref>[[زینب ابراهیمی|ابراهیمی، زینب]]، [[گاه‌شمار (مقاله)|گاه‌شمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۰.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==
-{{مدخل‌های وابسته}}
+{{مدخل وابسته}}
 * [[مباهله]]
 * [[غدیر خم]]
@@ خط ۲۰: / خط ۲۹: @@
 * [[سال هشتم هجرت]]
 * [[سال نهم هجرت]]
-{{پایان مدخل‌های وابسته}}
+{{پایان مدخل‌ وابسته}}
 == منابع ==
 {{منابع}}
-* [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[زینب ابراهیمی|ابراهیمی، زینب]]، [[گاه‌شمار (مقاله)|گاه‌شمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱''']]
+# [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[زینب ابراهیمی|ابراهیمی، زینب]]، [[گاه‌شمار (مقاله)|گاه‌شمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۳۰: / خط ۳۹: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:مدخل]]
+[[رده:تاریخ پیامبر خاتم]]
-[[رده:سال دهم هجرت]]