تدبیر امر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۶

مقدمه

تدبیر در لغت عرب به معنای عاقبت اندیشی است. فیروزآبادی در قاموس می‌گوید: "تدبیر، به عاقبت امر اندیشیدن است"^[۱].
تدبیر امر، به معنای حکم و فرمان و دستوری است که با مآل اندیشی و عاقبت‌نگری انجام می‌گیرد.
زمخشری، مفسّر معروف در تفسیر يُدَبِّرُ الْأَمْرَ می‌گوید: "یدبّر، یعنی بر طبق حکمت داوری کردن و سنجیدن، و انجام دادن کار آنگونه که جوینده درستی کار، و عاقبت‌اندیش آینده‌نگر انجام می‌دهد، تا در انجام کار دچار آنچه ناپسند اوست نگردد، و معنای أمر: امر همه مخلوقات و امر سلطنت گسترده آسمان‌ها و زمین و عرش است"^[۲].
فخرالدین رازی نیز در تفسیر يُدَبِّرُ الْأَمْرَ عبارتی نظیر عبارت کشّاف دارد و می‌گوید: "یدبّر الأمر: به معنای داوری و سنجش بر طبق مقتضای حکمت است و اینکه آنگونه عمل کند که عاقبت‌اندیش آینده‌نگر عمل می‌کند و به عواقب کار می‌نگرد، تا آنچه را شایسته نیست جامه عمل نپوشاند، و مراد از "أمر" شأن است، و معنای یدبّر الأمر تدبیر احوال مخلوقات و احوال مملکت آسمان‌ها و زمین است"^[۳].
شیخ طوسی در تفسیر تبیان، در ذیل آیه سوم از سوره یونس که مشتمل بر جمله يُدَبِّرُ الْأَمْرَ است می‌فرماید: "به وسیله این آیه همه آفریدگان را مورد خطاب قرار داده و خبر داده است که خداوندی که مالک تدبیر شماست و هرگونه تغییر و دگرگونی احوال شما بر اساس امر و نهی اوست و بر شما واجب است که او را پرستش کنید، خداوندی است که آسمان‌ها و زمین را آفریده است"^[۴].
این عبارت به روشنی جمله يُدَبِّرُ الْأَمْرَ را به معنای مالکیت تدبیر و تصریف خلق بین الأمر و النهی تفسیر کرده است. تصريف الخلق بين أمره و نهيه؛ یعنی با امر و نهی خویش، احوال خلق را به گردش درآوردن که حقیقت مُلک و سلطنت و پادشاهی جز این نیست.
از مجموع مطالبی که در بالا از اهل لغت و تفسیر نقل کردیم، روشن شد که مراد از وصف يُدَبِّرُ الْأَمْرَ، سلطنت و مُلک است که عهده‌دار اداره امور و شئون رعیت است و وصف خدای متعال به عنوان "تدبیر أمر"، وصف به پادشاهی و سلطنت حکیمانه و عاقبت اندیشانه است که از مختصات و ویژگی‌های سلطنت الهی است و لهذا چنین وصفی مستلزم حصر این عنوان در ذات خدای متعال است؛ زیرا تنها اوست که بر عواقب احوال و امور آگاه است، پس تنها اوست "مدبّرالأمر" و سلطان و پادشاهی که با آگاهی و احاطه کامل بر سرنوشت خلق و از جمله آدمیان، اداره امور و شئون آنان را برعهده دارد.
از آنچه بیان شد، می‌توان نتیجه گرفت وصف "تدبیر أمر" متضمن دلیل بر حصر سلطنت و حاکمیت در ذات حق تعالی است؛ زیرا علم به عاقبت امور از لوازم سلطنت و حاکمیت است؛ چرا که حاکمیت بر مردم، به معنای تعیین سرنوشت و عاقبت مردم است و نیاز به عاقبتدانی و علم به آینده اشیا دارد که منحصراً در اختیار خدای متعال است^[۵].

منابع

اراکی، محسن، فقه نظام سیاسی اسلام ج۱

پانویس

↑ التدبير: النظر في عاقبة الأمر؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۲، ص۲۷.
↑ يدبّر، يقضي ويقدّر علی حسب الحكمه، ويفعل ما يفعل المتحرّي للصواب الناظر في أدبار الأمور وعواقبها لئلّا يلقاه ما يكره آخراً؛ و الأمر: أمر الخلق كلّه و أمر ملكوت السماوات والأرض والعرش؛ زمخشری، الکشاف عن حقائق التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، ج۲، ص۲۲۵.
↑ يدبّر الأمر: معناه يقضي ويقدّر على حسب مقتضي الحكمة ويفعل ما يفعله المصيب في أفعاله الناظر في أدبار الأمور وعواقبها كي لايدخل في الوجود ما لاينبغي، و المراد من "الأمر" الشأن، يعني يدبر أحوال الخلق و أحوال ملكوت السماوات و الأرض؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، ج۹، ص۱۳.
↑ خاطب بهذه الآية جميع الخلق و أخبرهم بأن الله الذي يملك تدبيركم و تصريفكم بين أمره و نهيه و يجب عليكم عبادته اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ؛ شیخ طوسی، تبیان، ج۵، ص۳۳۴.
↑ اراکی، محسن، فقه نظام سیاسی اسلام ج۱.

[1] التدبير: النظر في عاقبة الأمر؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۲، ص۲۷.

[2] يدبّر، يقضي ويقدّر علی حسب الحكمه، ويفعل ما يفعل المتحرّي للصواب الناظر في أدبار الأمور وعواقبها لئلّا يلقاه ما يكره آخراً؛ و الأمر: أمر الخلق كلّه و أمر ملكوت السماوات والأرض والعرش؛ زمخشری، الکشاف عن حقائق التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، ج۲، ص۲۲۵.

[3] يدبّر الأمر: معناه يقضي ويقدّر على حسب مقتضي الحكمة ويفعل ما يفعله المصيب في أفعاله الناظر في أدبار الأمور وعواقبها كي لايدخل في الوجود ما لاينبغي، و المراد من "الأمر" الشأن، يعني يدبر أحوال الخلق و أحوال ملكوت السماوات و الأرض؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، ج۹، ص۱۳.

[4] خاطب بهذه الآية جميع الخلق و أخبرهم بأن الله الذي يملك تدبيركم و تصريفكم بين أمره و نهيه و يجب عليكم عبادته اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ؛ شیخ طوسی، تبیان، ج۵، ص۳۳۴.

[5] اراکی، محسن، فقه نظام سیاسی اسلام ج۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 * [[تدبیر]] در لغت [[عرب]] به معنای عاقبت اندیشی است. [[فیروزآبادی]] در قاموس می‌گوید: "[[تدبیر]]، به [[عاقبت]] [[امر]] اندیشیدن است"<ref>{{عربی|التدبير: النظر في عاقبة الأمر}}؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۲، ص۲۷.</ref>.
 * [[تدبیر امر]]، به معنای [[حکم]] و [[فرمان]] و دستوری است که با مآل اندیشی و عاقبت‌نگری انجام می‌گیرد.
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 * [[فخرالدین رازی]] نیز در [[تفسیر]] {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} عبارتی نظیر عبارت کشّاف دارد و می‌گوید: "یدبّر الأمر: به معنای [[داوری]] و سنجش بر طبق مقتضای [[حکمت]] است و اینکه آنگونه عمل کند که عاقبت‌اندیش آینده‌نگر عمل می‌کند و به عواقب کار می‌نگرد، تا آنچه را [[شایسته]] نیست [[جامه]] عمل نپوشاند، و مراد از "[[أمر]]" [[شأن]] است، و معنای یدبّر الأمر [[تدبیر]] احوال مخلوقات و احوال مملکت [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است"<ref>{{عربی|يدبّر الأمر: معناه يقضي ويقدّر على حسب مقتضي الحكمة ويفعل ما يفعله المصيب في أفعاله الناظر في أدبار الأمور وعواقبها كي لايدخل في الوجود ما لاينبغي، و المراد من "الأمر" الشأن، يعني يدبر أحوال الخلق و أحوال ملكوت السماوات و الأرض}}؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، ج۹، ص۱۳.</ref>.
 * [[شیخ طوسی]] در [[تفسیر]] تبیان، در ذیل [[آیه]] سوم از [[سوره یونس]] که مشتمل بر جمله {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} است می‌فرماید: "به وسیله این [[آیه]] همه آفریدگان را مورد خطاب قرار داده و خبر داده است که خداوندی که مالک [[تدبیر]] شماست و هرگونه [[تغییر]] و دگرگونی احوال شما بر اساس [[امر و نهی]] اوست و بر شما [[واجب]] است که او را [[پرستش]] کنید، خداوندی است که [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] را [[آفریده]] است"<ref>{{عربی|خاطب بهذه الآية جميع الخلق و أخبرهم بأن الله الذي يملك تدبيركم و تصريفكم بين أمره و نهيه و يجب عليكم عبادته}} {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ}}؛ شیخ طوسی، تبیان، ج۵، ص۳۳۴.</ref>.
-*این عبارت به روشنی جمله {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} را به معنای [[مالکیت]] [[تدبیر]] و تصریف [[خلق]] بین الأمر و النهی [[تفسیر]] کرده است. {{عربی|تصريف الخلق بين أمره و نهيه}}؛ یعنی با [[امر و نهی]] خویش، احوال [[خلق]] را به گردش درآوردن که [[حقیقت]] [[مُلک]] و [[سلطنت]] و [[پادشاهی]] جز این نیست.
+* این عبارت به روشنی جمله {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} را به معنای [[مالکیت]] [[تدبیر]] و تصریف [[خلق]] بین الأمر و النهی [[تفسیر]] کرده است. {{عربی|تصريف الخلق بين أمره و نهيه}}؛ یعنی با [[امر و نهی]] خویش، احوال [[خلق]] را به گردش درآوردن که [[حقیقت]] [[مُلک]] و [[سلطنت]] و [[پادشاهی]] جز این نیست.
-*از مجموع مطالبی که در بالا از [[اهل]] لغت و [[تفسیر]] [[نقل]] کردیم، روشن شد که مراد از [[وصف]] {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}}، [[سلطنت]] و [[مُلک]] است که عهده‌دار [[اداره امور]] و [[شئون]] [[رعیت]] است و [[وصف]] [[خدای متعال]] به عنوان "[[تدبیر أمر]]"، [[وصف]] به [[پادشاهی]] و [[سلطنت]] حکیمانه و عاقبت اندیشانه است که از مختصات و ویژگی‌های [[سلطنت الهی]] است و لهذا چنین وصفی مستلزم [[حصر]] این عنوان در [[ذات خدای متعال]] است؛ زیرا تنها اوست که بر عواقب احوال و امور [[آگاه]] است، پس تنها اوست "مدبّرالأمر" و [[سلطان]] و [[پادشاهی]] که با [[آگاهی]] و احاطه کامل بر [[سرنوشت]] [[خلق]] و از جمله [[آدمیان]]، [[اداره امور]] و [[شئون]] آنان را برعهده دارد.
+* از مجموع مطالبی که در بالا از [[اهل]] لغت و [[تفسیر]] [[نقل]] کردیم، روشن شد که مراد از وصف {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}}، [[سلطنت]] و [[مُلک]] است که عهده‌دار [[اداره امور]] و [[شئون]] [[رعیت]] است و وصف [[خدای متعال]] به عنوان "[[تدبیر أمر]]"، وصف به [[پادشاهی]] و [[سلطنت]] حکیمانه و عاقبت اندیشانه است که از مختصات و ویژگی‌های [[سلطنت الهی]] است و لهذا چنین وصفی مستلزم [[حصر]] این عنوان در [[ذات خدای متعال]] است؛ زیرا تنها اوست که بر عواقب احوال و امور [[آگاه]] است، پس تنها اوست "مدبّرالأمر" و [[سلطان]] و [[پادشاهی]] که با [[آگاهی]] و احاطه کامل بر [[سرنوشت]] [[خلق]] و از جمله [[آدمیان]]، [[اداره امور]] و [[شئون]] آنان را برعهده دارد.
-*از آنچه بیان شد، می‌توان نتیجه گرفت [[وصف]] "[[تدبیر أمر]]" متضمن [[دلیل]] بر [[حصر]] [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] در ذات حق تعالی است؛ زیرا [[علم]] به [[عاقبت]] امور از لوازم [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] است؛ چرا که [[حاکمیت]] بر [[مردم]]، به معنای [[تعیین]] [[سرنوشت]] و [[عاقبت]] [[مردم]] است و نیاز به عاقبتدانی و [[علم]] به [[آینده]] اشیا دارد که منحصراً در [[اختیار]] [[خدای متعال]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام ج۱]].</ref>.
+* از آنچه بیان شد، می‌توان نتیجه گرفت وصف "[[تدبیر أمر]]" متضمن [[دلیل]] بر [[حصر]] [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] در ذات حق تعالی است؛ زیرا [[علم]] به [[عاقبت]] امور از لوازم [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] است؛ چرا که [[حاکمیت]] بر [[مردم]]، به معنای [[تعیین]] [[سرنوشت]] و [[عاقبت]] [[مردم]] است و نیاز به عاقبتدانی و [[علم]] به [[آینده]] اشیا دارد که منحصراً در [[اختیار]] [[خدای متعال]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام ج۱]].</ref>.
 == منابع ==