شمایل امام مهدی هنگام ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته ==↵{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* [[امیر مؤمنان علی]] {{ع}} درباره برخی از ویژگیهای جسمانی ایشان در [[عصر ظهور]] فرمود: "مردی از فرزندانم در [[آخر الزمان]] [[ظهور]] میکند. رنگش سفید آمیخته به سرخی و شکمش برآمده است. دو رانش ستبر و هردو شانهاش قوی است. در پشتش دو خال است "مانند [[مهر]]"؛ یکی به رنگ پوستش و دیگری چون [[مهر]] [[نبوت]] [[پیغمبر]]<ref> {{عربی|" يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَبْيَضُ اللَّوْنِ مُشْرَبٌ بِالْحُمْرَةِ مُبْدَحُ الْبَطْنِ عَرِيضُ الْفَخِذَيْنِ عَظِيمٌ مُشَاشُ الْمَنْكِبَيْنِ بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَةٌ عَلَى لَوْنِ جِلْدِهِ وَ شَامَةٌ عَلَى شِبْهِ شَامَةِ النَّبِي{{صل}}"}}، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۶۵۳، ح ۱۷</ref>. | * [[امیر مؤمنان علی]] {{ع}} درباره برخی از ویژگیهای جسمانی ایشان در [[عصر ظهور]] فرمود: "مردی از فرزندانم در [[آخر الزمان]] [[ظهور]] میکند. رنگش سفید آمیخته به سرخی و شکمش برآمده است. دو رانش ستبر و هردو شانهاش قوی است. در پشتش دو خال است "مانند [[مهر]]"؛ یکی به رنگ پوستش و دیگری چون [[مهر]] [[نبوت]] [[پیغمبر]]<ref> {{عربی|" يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَبْيَضُ اللَّوْنِ مُشْرَبٌ بِالْحُمْرَةِ مُبْدَحُ الْبَطْنِ عَرِيضُ الْفَخِذَيْنِ عَظِيمٌ مُشَاشُ الْمَنْكِبَيْنِ بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَةٌ عَلَى لَوْنِ جِلْدِهِ وَ شَامَةٌ عَلَى شِبْهِ شَامَةِ النَّبِي{{صل}}"}}، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۶۵۳، ح ۱۷</ref>. | ||
* آن حضرت همچنین فرمود: " او مردی بلندپیشانی و دارای بینی باریکی است که میانش اندک برآمدگی دارد. برآمده شکم و دارای رانهای درشت و پهن است. بر ران راست او خالی قرار دارد. میان دو [[دندان پیشین]] او، گشاده است ...."<ref>{{عربی|" وَ هُوَ رَجُلٌ أَجْلَى الْجَبِينِ أَقْنَى الْأَنْفِ ضَخْمُ الْبَطْنِ أَزْيَلُ الْفَخِذَيْنِ بِفَخِذِهِ الْيُمْنَى شَأْمَةٌ أَفْلَجُ الثَّنَايَا وَ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۱۴، ح ۲.</ref> | * آن حضرت همچنین فرمود: " او مردی بلندپیشانی و دارای بینی باریکی است که میانش اندک برآمدگی دارد. برآمده شکم و دارای رانهای درشت و پهن است. بر ران راست او خالی قرار دارد. میان دو [[دندان پیشین]] او، گشاده است ...."<ref>{{عربی|" وَ هُوَ رَجُلٌ أَجْلَى الْجَبِينِ أَقْنَى الْأَنْفِ ضَخْمُ الْبَطْنِ أَزْيَلُ الْفَخِذَيْنِ بِفَخِذِهِ الْيُمْنَى شَأْمَةٌ أَفْلَجُ الثَّنَايَا وَ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۱۴، ح ۲.</ref> | ||
* [[امام باقر]] {{ع}} نیز در | * [[امام باقر]] {{ع}} نیز در وصف آن حضرت فرمود: "... او شخصی سرخ و سفید و دارای چشمانی گرد و فرورفته است. ابروانی پرپشت و برجسته و شانهای پهن دارد .... "<ref> نعمانی، الغیبة، ص ۲۱۵، ح ۳</ref> | ||
* [[حضرت علی]] {{ع}} فرمود: "[[امام مهدی|مهدی]]، دارای چشمانی سیاه و درشت است. موهایش مجعّد است و خالی بر گونه دارد ...."<ref> نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۴، ح ۱۴</ref> | * [[حضرت علی]] {{ع}} فرمود: "[[امام مهدی|مهدی]]، دارای چشمانی سیاه و درشت است. موهایش مجعّد است و خالی بر گونه دارد ...."<ref> نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۴، ح ۱۴</ref> | ||
* آن حضرت در هیئت کمال [[جوانی]] [[ظهور]] خواهد کرد؛ چنانکه [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[امام مهدی|مهدی]]، در حالی [[قیام]] خواهد کرد که یک تار موی سفید، در سر و محاسن او دیده نمیشود<ref> نعمان بن محمد، شرح الاخبار، ج ۳، ص ۳۸۰</ref>. | * آن حضرت در هیئت کمال [[جوانی]] [[ظهور]] خواهد کرد؛ چنانکه [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[امام مهدی|مهدی]]، در حالی [[قیام]] خواهد کرد که یک تار موی سفید، در سر و محاسن او دیده نمیشود<ref> نعمان بن محمد، شرح الاخبار، ج ۳، ص ۳۸۰</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- در بعضی از روایات، شمایل حضرت، به هنگام ظهور، قیام و عصر حکومت ذکر شده است[۱]. یکی از مهمترین ویژگیهای آن حضرت در این دوران، توان فوق العاده جسمانی ایشان است.
- امام رضا (ع) فرمود: "... قائم (ع) آن است که چون ظهور کند، در سن پیران است و سیمای جوان دارد. نیرومند باشد، تا جایی که اگر به بزرگترین درخت زمین دست اندازد، آن را از جا بکند و اگر میان کوهها نعره کشد، سنگهای آنها را از هم بپاشد[۲].
- امیر مؤمنان علی (ع) درباره برخی از ویژگیهای جسمانی ایشان در عصر ظهور فرمود: "مردی از فرزندانم در آخر الزمان ظهور میکند. رنگش سفید آمیخته به سرخی و شکمش برآمده است. دو رانش ستبر و هردو شانهاش قوی است. در پشتش دو خال است "مانند مهر"؛ یکی به رنگ پوستش و دیگری چون مهر نبوت پیغمبر[۳].
- آن حضرت همچنین فرمود: " او مردی بلندپیشانی و دارای بینی باریکی است که میانش اندک برآمدگی دارد. برآمده شکم و دارای رانهای درشت و پهن است. بر ران راست او خالی قرار دارد. میان دو دندان پیشین او، گشاده است ...."[۴]
- امام باقر (ع) نیز در وصف آن حضرت فرمود: "... او شخصی سرخ و سفید و دارای چشمانی گرد و فرورفته است. ابروانی پرپشت و برجسته و شانهای پهن دارد .... "[۵]
- حضرت علی (ع) فرمود: "مهدی، دارای چشمانی سیاه و درشت است. موهایش مجعّد است و خالی بر گونه دارد ...."[۶]
- آن حضرت در هیئت کمال جوانی ظهور خواهد کرد؛ چنانکه امام باقر (ع) فرمود: "مهدی، در حالی قیام خواهد کرد که یک تار موی سفید، در سر و محاسن او دیده نمیشود[۷].
- همین معنا در کلام نورانی امام مجتبی (ع) آمده است که حضرت مهدی (ع) در سن و سالی کمتر از چهل، ظهور خواهد کرد[۸][۹][۱۰].
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: سیوطی، الدر المنثور، ج ۶، ص ۵۷؛ السنن الواردة فی الفتن، ص ۹۴، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۶
- ↑ " وَ إِنَ الْقَائِمَ هُوَ الَّذِي إِذَا خَرَجَ كَانَ فِي سِنِ الشُّيُوخِ وَ مَنْظَرِ الشُّبَّانِ قَوِيّاً فِي بَدَنِهِ حَتَّى لَوْ مَدَّ يَدَهُ إِلَى أَعْظَمِ شَجَرَةٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَقَلَعَهَا وَ لَوْ صَاحَ بَيْنَ الْجِبَالِ لَتَدَكْدَكَتْ صُخُورُهَا"؛ ر .ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۵۱۴، ح ۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۴۸، ح ۷
- ↑ " يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَبْيَضُ اللَّوْنِ مُشْرَبٌ بِالْحُمْرَةِ مُبْدَحُ الْبَطْنِ عَرِيضُ الْفَخِذَيْنِ عَظِيمٌ مُشَاشُ الْمَنْكِبَيْنِ بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَةٌ عَلَى لَوْنِ جِلْدِهِ وَ شَامَةٌ عَلَى شِبْهِ شَامَةِ النَّبِي(ص)"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۶۵۳، ح ۱۷
- ↑ " وَ هُوَ رَجُلٌ أَجْلَى الْجَبِينِ أَقْنَى الْأَنْفِ ضَخْمُ الْبَطْنِ أَزْيَلُ الْفَخِذَيْنِ بِفَخِذِهِ الْيُمْنَى شَأْمَةٌ أَفْلَجُ الثَّنَايَا وَ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"، نعمانی، الغیبة، ص ۲۱۴، ح ۲.
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۲۱۵، ح ۳
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۴، ح ۱۴
- ↑ نعمان بن محمد، شرح الاخبار، ج ۳، ص ۳۸۰
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۱۵
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۷۲ - ۲۷۳.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص۲۴۳.