امت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۸

مقدمه

امّت در لغت به هر جماعتی که امری واحد، مانند دین واحد یا زمان واحد یا مکان واحد، موجب اجتماع آنها گردد گفته می‌شود^[۱]. قرآن کریم هر نوع از جنبندگان و پرندگان را یک امت دانسته است: ﴿وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ﴾^[۲]. قرآن کریم حضرت ابراهیم (ع) را به تنهایی یک امت و قائم مقام یک جماعت در عبادت خدا معرفی کرده است: ﴿إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ﴾^[۳].

امام سجاد (ع) در صحیفه خدای متعال را به خاطر نعمت وجود پیامبر اکرم (ص) که امت‌های قبلی از آن محروم بودند حمد و ستایش نموده و می‌فرماید: «وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ‏ السَّالِفَةِ»^[۴]؛ «حمد و سپاس خداوندی را که بر ما منت نهاد و پیامبر خود محمد (ص) را به رسالت ما فرستاد. این نعمت ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند بی‌بهره از آن بودند».

آن حضرت امت اسلام را به برکت ماه مبارک رمضان از سایر امم برتر دانسته است: «(بار خدایا) چون رمضان را به ما عطا کردی ما را بر دیگر امت‌ها فضیلت نهادی و از میان پیروان دیگر کیش‌ها برگزیدی»^[۵]^[۶]^[۷]

منابع

شیرزاد، امیر، مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ مفردات الفاظ القرآن.
↑ «و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نیز هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود می‌پرد، جز اینکه گروه‌هایی همچون شما هستند» سوره انعام، آیه ۳۸.
↑ «به راستی ابراهیم (به تنهایی) امتی فروتن برای خداوند بود» سوره نحل، آیه ۱۲۰.
↑ دعای ۲.
↑ نیایش چهل‌و‌پنجم.
↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول.
↑ شیرزاد، امیر، مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۹۲.

[1] مفردات الفاظ القرآن.

[2] «و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نیز هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود می‌پرد، جز اینکه گروه‌هایی همچون شما هستند» سوره انعام، آیه ۳۸.

[3] «به راستی ابراهیم (به تنهایی) امتی فروتن برای خداوند بود» سوره نحل، آیه ۱۲۰.

[4] دعای ۲.

[5] نیایش چهل‌و‌پنجم.

[6] صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول.

[7] شیرزاد، امیر، مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۹۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{مدخل مرتبط
+| موضوع مرتبط = امت
+| عنوان مدخل  = امت
+| مداخل مرتبط = [[امت در لغت]] - [[امت در قرآن]] - [[امت در فقه سیاسی]] - [[امت در معارف دعا و زیارات]] - [[امت در معارف و سیره سجادی]] - [[امت در معارف و سیره رضوی]] - [[امت در معارف و سیره حسینی]]
+| پرسش مرتبط  =
+}}
-<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[امت]]''' است. "'''[[امت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
+== مقدمه ==
-<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امت در قرآن]] - [[امت در فقه سیاسی]] - [[امت در معارف دعا و زیارات]] - [[امت در معارف و سیره سجادی]] - [[امت در معارف و سیره رضوی]]</div>
+[[امّت]] در لغت به هر جماعتی که امری واحد، مانند [[دین]] واحد یا [[زمان]] واحد یا مکان واحد، موجب [[اجتماع]] آنها گردد گفته می‌شود<ref>مفردات الفاظ القرآن.</ref>. [[قرآن کریم]] هر نوع از جنبندگان و پرندگان را یک [[امت]] دانسته است: {{متن قرآن|وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ}}<ref>«و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نیز هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود می‌پرد، جز اینکه گروه‌هایی همچون شما هستند» سوره انعام، آیه ۳۸.</ref>. قرآن کریم [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} را به [[تنهایی]] یک امت و [[قائم مقام]] یک [[جماعت]] در [[عبادت خدا]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ}}<ref>«به راستی ابراهیم (به تنهایی) امتی فروتن برای خداوند بود» سوره نحل، آیه ۱۲۰.</ref>.
-==مقدمه==
+[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]] [[خدای متعال]] را به خاطر [[نعمت]] وجود [[پیامبر اکرم]] {{صل}} که امت‌های قبلی از آن [[محروم]] بودند [[حمد]] و [[ستایش]] نموده و می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ‏ السَّالِفَةِ}}<ref>دعای ۲.</ref>؛ «حمد و [[سپاس]] خداوندی را که بر ما [[منت]] نهاد و [[پیامبر]] خود [[محمد]] {{صل}} را به [[رسالت]] ما فرستاد. این نعمت ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند بی‌بهره از آن بودند».
-[[امّت]] در لغت به هر جماعتی که امری واحد، مانند [[دین]] واحد یا [[زمان]] واحد یا مکان واحد، موجب [[اجتماع]] آنها گردد گفته می‌شود<ref>مفردات الفاظ القرآن.</ref>. [[قرآن کریم]] هر نوع از جنبندگان و پرندگان را یک [[امت]] دانسته است: {{متن قرآن|وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ}}<ref>«و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نیز هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود می‌پرد، جز اینکه گروه‌هایی همچون شما هستند» سوره انعام، آیه ۳۸.</ref>. قرآن کریم [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را به [[تنهایی]] یک امت و [[قائم مقام]] یک [[جماعت]] در [[عبادت خدا]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ}}<ref>«به راستی ابراهیم (به تنهایی) امتی فروتن برای خداوند بود» سوره نحل، آیه ۱۲۰.</ref>.
-[[امام سجاد]]{{ع}} در [[صحیفه]] [[خدای متعال]] را به خاطر [[نعمت]] وجود [[پیامبر اکرم]]{{صل}} که امت‌های قبلی از آن [[محروم]] بودند [[حمد]] و [[ستایش]] نموده و می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ‏ السَّالِفَةِ}}<ref>دعای ۲.</ref>؛ «حمد و [[سپاس]] خداوندی را که بر ما [[منت]] نهاد و [[پیامبر]] خود [[محمد]]{{صل}} را به [[رسالت]] ما فرستاد. این نعمت ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند بی‌بهره از آن بودند».
+آن [[حضرت]] [[امت اسلام]] را به [[برکت]] [[ماه مبارک رمضان]] از سایر امم [[برتر]] دانسته است: «(بار خدایا) چون [[رمضان]] را به ما [[عطا]] کردی ما را بر دیگر [[امت‌ها]] [[فضیلت]] نهادی و از میان [[پیروان]] دیگر [[کیش‌ها]] برگزیدی»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref><ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول.</ref><ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۹۲.</ref>
-آن [[حضرت]] [[امت اسلام]] را به [[برکت]] [[ماه مبارک رمضان]] از سایر امم [[برتر]] دانسته است: «(بار خدایا) چون [[رمضان]] را به ما [[عطا]] کردی ما را بر دیگر [[امت‌ها]] [[فضیلت]] نهادی و از میان [[پیروان]] دیگر [[کیش‌ها]] برگزیدی»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۹۲.</ref>
 == منابع ==
@@ خط ۱۹: / خط ۲۲: @@
 [[رده:امت در معارف و سیره سجادی]]
-[[رده:مدخل]]