بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۶

مقدمه

بُریر از تابعین و مردی زاهد و عابد و از رؤسای اهل کوفه و در شمار بزرگان و قاریان بود. او از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود و هنگامی که باخبر شد حضرت سیدالشهدا (ع) از مدینه حرکت کرده، فوراً خود را به مکه رسانید و به آن حضرت ملحق شد و با خیل یاران امام (ع) به کربلا آمد و در سال ۶۱ هجری در رکاب مولایش حضرت سیدالشهدا (ع) به شهادت رسید^[۱]^[۲]

وفاداری بُریر

وفاداری و ایمان بُریر از برخوردهای او با افرادی که مقابل امام حسین (ع) بودند، به خوبی روشن می‌شود: موقعی که حر بن یزید ریاحی در بین راه کوفه جلو راه را بر امام حسین (ع) و یارانش گرفت، امام (ع) خطبه‌ای خواند، از جمله کسانی که برخاست و سخنرانی کرد، بریر بود. او خطاب به امام (ع) عرض کرد: "ای پسر رسول خدا، به خدا سوگند که خداوند به وجود تو بر ما منت گذاشت که در برابر تو با دشمنان خدا بجنگیم و اعضای ما در راه تو قطعه قطعه شود تا در روز قیامت جدت از ما شفاعت کند^[۳]^[۴]

مزاح بریر در شب عاشورا

طبری نقل می‌کند: در شب عاشورا بریر بن حضیر با عبدالرحمان انصاری مزاح می‌کرد، عبدالرحمان انصاری گفت: دست بردار، به خدا قسم حالا وقت مزاح نیست، بُریر در جواب او گفت: "به خدا سوگند، قوم من می‌دانند که من نه در جوانی و نه در پیری اهل مزاح نبوده‌ام ولکن به خدا قسم، من با آن‌چه ما ملاقات خواهیم کرد بشارت یافته‌ام و خدا می‌داند که بین ما و حورالعین فاصله‌ای نیست مگر اینها با شمشیرهایشان به طرف ما حمله کنند. و دوست دارم که با شمشیرهایشان به ما حمله کنند، مزاح من برای چنین خوشی و سروری است^[۵].
بریر سرانجام در روز عاشورای ۶۱ هجری در حادثه جانسوز کربلا در رکاب مولایش امام حسین (ع) به شهادت رسید^[۶]^[۷]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۶.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۶-۲۳۷.
↑ "وَ اَللَّهِ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ مَنَّ اَللَّهُ بِكَ عَلَيْنَا أَنْ نُقَاتِلَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَقَطَّعَ فِيكَ أَعْضَاؤُنَا ثُمَّ يَكُونَ جَدُّكَ شَفِيعَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷.
↑ "و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.
↑ برای اطلاع بیشتر، ر. ک: کتاب اصحاب امام حسین (ص) از مدینه تا کربلا، اثر دیگر مؤلف، ترجمه بریر بن خضیر.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۸.

[1] اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۶.

[2] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۶-۲۳۷.

[3] "وَ اَللَّهِ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ مَنَّ اَللَّهُ بِكَ عَلَيْنَا أَنْ نُقَاتِلَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَقَطَّعَ فِيكَ أَعْضَاؤُنَا ثُمَّ يَكُونَ جَدُّكَ شَفِيعَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.

[4] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷.

[5] "و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.

[6] برای اطلاع بیشتر، ر. ک: کتاب اصحاب امام حسین (ص) از مدینه تا کربلا، اثر دیگر مؤلف، ترجمه بریر بن خضیر.

[7] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 == [[مزاح]] بریر در [[شب عاشورا]] ==
-* [[طبری]] [[نقل]] می‌کند: در [[شب عاشورا]] [[بریر بن حضیر]] با [[عبدالرحمان انصاری]] [[مزاح]] می‌کرد، [[عبدالرحمان انصاری]] گفت: [[دست]] بردار، به [[خدا]] قسم حالا وقت [[مزاح]] نیست، بُریر در جواب او گفت: "به [[خدا]] [[سوگند]]، [[قوم]] من می‌دانند که من نه در [[جوانی]] و نه در [[پیری]] [[اهل]] [[مزاح]] نبوده‌ام ولکن به [[خدا]] قسم، من با آن‌چه ما [[ملاقات]] خواهیم کرد [[بشارت]] یافته‌ام و [[خدا]] می‌داند که بین ما و [[حورالعین]] فاصله‌ای نیست مگر اینها با شمشیرهایشان به طرف ما حمله کنند. و دوست دارم که با شمشیرهایشان به ما حمله کنند، [[مزاح]] من برای چنین [[خوشی]] و [[سروری]] است<ref>{{عربی|"و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.</ref>.
+* [[طبری]] [[نقل]] می‌کند: در [[شب عاشورا]] [[بریر بن حضیر]] با [[عبدالرحمان انصاری]] [[مزاح]] می‌کرد، [[عبدالرحمان انصاری]] گفت: دست بردار، به [[خدا]] قسم حالا وقت [[مزاح]] نیست، بُریر در جواب او گفت: "به [[خدا]] [[سوگند]]، [[قوم]] من می‌دانند که من نه در [[جوانی]] و نه در [[پیری]] [[اهل]] [[مزاح]] نبوده‌ام ولکن به [[خدا]] قسم، من با آن‌چه ما [[ملاقات]] خواهیم کرد [[بشارت]] یافته‌ام و [[خدا]] می‌داند که بین ما و [[حورالعین]] فاصله‌ای نیست مگر اینها با شمشیرهایشان به طرف ما حمله کنند. و دوست دارم که با شمشیرهایشان به ما حمله کنند، [[مزاح]] من برای چنین [[خوشی]] و [[سروری]] است<ref>{{عربی|"و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.</ref>.
 * بریر سرانجام در روز عاشورای ۶۱ [[هجری]] در حادثه جانسوز [[کربلا]] در رکاب مولایش [[امام حسین]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>برای اطلاع بیشتر، ر. ک: کتاب اصحاب امام حسین {{صل}} از مدینه تا کربلا، اثر دیگر مؤلف، ترجمه بریر بن خضیر.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref>