حنش بن ربیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==')
جز (جایگزینی متن - ']]↵رده:قبیله نامعلوم' به ']]')
برچسب: واگردانی دستی
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = حنش بن ربیعه | مداخل مرتبط = [[حنش بن ربیعه در تاریخ اسلامی]] - [[حنش بن ربیعه در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{جعبه اطلاعات اصحاب
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[حنش بن ربیعه در تاریخ اسلامی]] - [[حنش بن ربیعه در تراجم و رجال]]</div>
| نام = حنش بن ربیعه
| مشهور به =
| نام تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه.jpg                           
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه             
| نام کامل = حنش بن ربیعه 
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه = ابو المعتمر
| لقب = 
| اهل =
| از قبیله =       
| از تیره =
| پدر =   
| مادر = 
| همسر =
| پسر = 
| دختر = 
| خواهر =
| برادر = 
| خویشاوندان = 
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = 
| محل زندگی = [[کوفه]]   
| تاریخ درگذشت =     
| محل درگذشت = 
| تاریخ شهادت =   
| محل شهادت = 
| طول عمر = 
| محل دفن = 
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = {{فهرست جعبه افقی| [[پیامبر خاتم]] | [[امام علی]] }}
| از طبقه =
| در جنگ =   
| نقش‌ها =
| فعالیت‌ها =   
| علت شهرت = 
| علت درگذشت = 
| علت شهادت =   
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او = 
| آخرین راوی از او =
}}


==مقدمه==
 
*در اسم [[پدر]] حنش [[اختلاف]] است، برخی او را [[ربیعه]] و برخی معتمر نامیده‌اند کنیه‌اش "[[ابو المعتمر]]"<ref>أعیان الشیعة، ج۶، ص۲۵۷.</ref> و از [[اهل کوفه]] و در زمره [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۵۵.</ref>. اما [[ابن حجر]] او را جزو [[تابعین]] ذکر کرده است<ref>الاصابه، ج۲، ص۲۱۶.</ref>.
== مقدمه ==
*به [[نقل]] [[شیخ طوسی]]، وی از [[شیعیان]] و [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۰، ش۳۷ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۵۷.</ref>.
در اسم [[پدر]] حنش [[اختلاف]] است، برخی او را [[ربیعه]] و برخی معتمر نامیده‌اند کنیه‌اش «[[ابو المعتمر]]»<ref>أعیان الشیعة، ج۶، ص۲۵۷.</ref> و از [[اهل کوفه]] و در زمره [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} بود<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۵۵.</ref>. اما [[ابن حجر]] او را جزو [[تابعین]] ذکر کرده است<ref>الاصابه، ج۲، ص۲۱۶.</ref>.
*اما متأسفانه او در [[واقعه کربلا]] و [[حمایت]] از [[حضرت]] [[ابا عبدالله الحسین]]{{ع}} کوتاهی کرد، لذا پس از [[شهادت]] آن [[امام]] [[مظلوم]] و یارانش سخت پشیمان و نادم گردید و در [[تأیید]] [[خالد بن سعد بن نفیل]] که در [[مقام]] [[پشیمانی]] از عدم [[یاری امام]] [[حسین]]{{ع}} گفته بود: [[آگاه]] باشید، به [[خدا]] [[سوگند]] اگر می‌دانستم [[رضایت خدا]] و [[نجات]] من از [[گناه]]، کشتن خودم است، خودم را می‌کشتم<ref>{{متن حدیث|اما انا والله لو اعلم ان قتلي نفسي يخرجني من ذنبي ويرضى ربي لقتلها}}</ref>
به [[نقل]] [[شیخ طوسی]]، وی از [[شیعیان]] و [[اصحاب امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۰، ش۳۷ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۵۷.</ref>.
*پس از سخن خالد، بلافاصله حنش بن ربیعه برخاست و همان سخن را [[تأیید]] کرد و حاضرین را [[شاهد]] گرفت و گفت: "من شما را به مثل آن‌چه خالد گفت [[شاهد]] می‌گیرم". و حنش عملاً هم این [[حقیقت]] را به [[اثبات]] رسانید و هنگامی که [[سلیمان بن صرد خزاعی]] به [[خون خواهی]] [[سیدالشهدا]]{{ع}} و [[یاران]] باوفایش [[قیام]] کرد، او نیز در زمره [[توابین]]، [[سلیمان]] را در این [[هدف]] [[مقدس]] [[یاری]] نمود<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۵ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۶۲۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۵۸-۴۵۹.</ref>
اما متأسفانه او در [[واقعه کربلا]] و [[حمایت]] از [[حضرت]] [[ابا عبدالله الحسین]] {{ع}} کوتاهی کرد، لذا پس از [[شهادت]] آن [[امام]] [[مظلوم]] و یارانش سخت پشیمان و نادم گردید و در [[تأیید]] [[خالد بن سعد بن نفیل]] که در [[مقام]] [[پشیمانی]] از عدم [[یاری امام]] [[حسین]] {{ع}} گفته بود: [[آگاه]] باشید، به [[خدا]] [[سوگند]] اگر می‌دانستم [[رضایت خدا]] و [[نجات]] من از [[گناه]]، کشتن خودم است، خودم را می‌کشتم<ref>{{متن حدیث|اما انا والله لو اعلم ان قتلي نفسي يخرجني من ذنبي ويرضى ربي لقتلها}}</ref>
پس از سخن خالد، بلافاصله حنش بن ربیعه برخاست و همان سخن را [[تأیید]] کرد و حاضرین را [[شاهد]] گرفت و گفت: «من شما را به مثل آن‌چه خالد گفت [[شاهد]] می‌گیرم». و حنش عملاً هم این [[حقیقت]] را به [[اثبات]] رسانید و هنگامی که [[سلیمان بن صرد خزاعی]] به [[خون خواهی]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} و [[یاران]] باوفایش [[قیام]] کرد، او نیز در زمره [[توابین]]، [[سلیمان]] را در این [[هدف]] [[مقدس]] [[یاری]] نمود<ref>ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۵ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۶۲۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۵۸-۴۵۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۷: خط ۶۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:یاران امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:حنش بن ربیعه]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۷

حنش بن ربیعه
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملحنش بن ربیعه
جنسیتمرد
کنیهابو المعتمر
محل زندگیکوفه
از اصحاب


مقدمه

در اسم پدر حنش اختلاف است، برخی او را ربیعه و برخی معتمر نامیده‌اند کنیه‌اش «ابو المعتمر»[۱] و از اهل کوفه و در زمره اصحاب رسول خدا (ص) بود[۲]. اما ابن حجر او را جزو تابعین ذکر کرده است[۳]. به نقل شیخ طوسی، وی از شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین علی (ع) بود[۴]. اما متأسفانه او در واقعه کربلا و حمایت از حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) کوتاهی کرد، لذا پس از شهادت آن امام مظلوم و یارانش سخت پشیمان و نادم گردید و در تأیید خالد بن سعد بن نفیل که در مقام پشیمانی از عدم یاری امام حسین (ع) گفته بود: آگاه باشید، به خدا سوگند اگر می‌دانستم رضایت خدا و نجات من از گناه، کشتن خودم است، خودم را می‌کشتم[۵] پس از سخن خالد، بلافاصله حنش بن ربیعه برخاست و همان سخن را تأیید کرد و حاضرین را شاهد گرفت و گفت: «من شما را به مثل آن‌چه خالد گفت شاهد می‌گیرم». و حنش عملاً هم این حقیقت را به اثبات رسانید و هنگامی که سلیمان بن صرد خزاعی به خون خواهی سیدالشهدا (ع) و یاران باوفایش قیام کرد، او نیز در زمره توابین، سلیمان را در این هدف مقدس یاری نمود[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. أعیان الشیعة، ج۶، ص۲۵۷.
  2. اسد الغابه، ج۲، ص۵۵.
  3. الاصابه، ج۲، ص۲۱۶.
  4. رجال طوسی، ص۴۰، ش۳۷ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۵۷.
  5. «اما انا والله لو اعلم ان قتلي نفسي يخرجني من ذنبي ويرضى ربي لقتلها»
  6. ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۵ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۶۲۶.
  7. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۵۸-۴۵۹.