عبدالله بن علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
برچسب: واگردانی دستی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن علی بن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالله بن علی بن ابی‌طالب در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فرزندان امام علی | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن علی بن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = عبدالله بن علی بن ابی‌طالب
| نام = عبدالله بن علی بن ابی‌طالب
خط ۴۸: خط ۴۸:
| آخرین راوی از او =  
| آخرین راوی از او =  
}}
}}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
'''عبدالله بن علی بن ابی‌طالب''' از شهدای کربلاست. وی فرزند [[امیر المؤمنین]] و [[برادر]] عباس و مادرش «[[ام البنین]]» بود. هنگام [[شهادت]] ۲۵ سال داشت. [[قاتل]] او [[هانی بن ثبیت حضرمی]] بود. نام گرامی این [[شهید]] در [[زیارت ناحیۀ مقدّسه]] و [[زیارت رجبیّه]] آمده است<ref>تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۹۹.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۲۷.</ref>.
عبدالله، [[فرزند]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}، از جمله چهار پسر [[ام‌البنین]]، دختر [[حزام]] است که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۱۵۳، ۴۱۵، ۴۳۸ و ۴۶۵، دارالمعارف؛ مروج الذهب، ج۳، ص۶۳.</ref>. برخی نام وی را [[عبدالله اکبر]] و کنیه‌اش را ابومحمد نوشته‌اند<ref>ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۳۶-۳۳۷؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۲۵۰.</ref>. او هشت سال از [[حضرت عباس]] کوچک‌تر بود و شش سال در [[زمان]] پدرش، علی {{ع}} و ۲۵ سال یعنی همه عمرش را در [[روزگار]] [[امام حسین]] {{ع}} [[زندگی]] کرد و از خود [[فرزندی]] به یادگار نگذاشت<ref>مقاتل الطالبیین، ص۸۱-۸۲، دارالمعرفة؛ ابصارالعین، ص۶۷-۶۸، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة.</ref>.
 
در [[روز عاشورا]] پس از آنکه [[حضرت ابوالفضل]] {{ع}} شهادت بسیاری از خاندانش را [[مشاهده]] کرد خطاب به [[برادران]] خود فرمود: برادرانم، جانم به فدای شما باد! پیش بروید و [[جان]] خویش را سپر [[سید]] و آقای خود نموده از وی [[حمایت]] کنید و [[ثابت‌قدم]] باشید تا در کنار او به شهادت برسید. آنان به [[فرمان]] [[برادر]] به میدان رفتند و تمام تیرها و نیزه‌ها و شمشیرها را به جان خریده به [[فیض]] شهادت نایل گشتند. [[عبدالله بن علی]] {{ع}} پیش از برادران خویش به میدان رفت و چنین [[رجز]] خواند:
{{شعر}}
{{ب|''أَنَا ابْنُ ذِي النَّجْدَةِ وَ الْإِفْضَالِ''|2=''ذَاكَ عَلِيُّ الْخَيْرِ ذُو الْفَعَالِ‏''}}
{{ب|''سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ ذُو النَّكَالِ''|2=''فِي كُلِّ‏ يَوْمٍ‏ ظَاهِرِ الْأَهْوَالِ''}}
{{پایان شعر}}
:من پسر آن [[دلاور]] مرد بافضیلتم که او [[علی]] [[پاک]] [[خصال]] و [[نیکو]] [[رفتار]] است، [[شمشیر رسول خدا]] دردآور است و هر [[روز]] [[ترس]] و [[بیم]] ایجاد می‌‌کند<ref>مناقب ابن شهرآشوب، ص۱۰۷؛ ابصارالعین، ص۶۶.</ref>.
 
عبدالله [[جنگ]] شدیدی کرد تا آنکه با [[هانی بن ثبیت حضرمی]] درگیر شد و پس از رد و بدل شدن دو ضربت با ضربه‌ای که بر فرق وی فرود آمد به شهادت رسید<ref>مناقب، ج۴، ص۱۱۶؛ مقاتل الطالبیین، ص۸۱-۸۲، دارالمعرفة؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۸-۴۴۹ و ۴۶۸، دارالمعارف؛ مقتل الحسین {{ع}}، خوارزمی، ج۲، ص۳۴، انوارالهدی؛ ارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید؛ ابصارالعین، ص۶۷-۶۸، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة؛ منتهی الآمال، ج۱، ص۷۰۲؛ نفس المهموم، ص۲۹۵-۲۹۶؛ ذخیرة الدارین، ص۱۴۱؛ وسیلة الدارین، ص۲۵۷-۲۵۸.</ref>. برخی آورده‌اند: [[خولی بن یزید اصبحی]] به وی نیزه زد و مردی از [[بنی‌تمیم بن دارم]] او را به [[شهادت]] رساند.
 
در [[زیارت]] منسوب به [[ناحیه مقدسه]] بر وی چنین [[درود]] فرستاده شده است:{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ مُبْلَى الْبَلَاءِ وَ الْمُنَادِي‏ بِالْوَلَاءِ فِي‏ عَرْصَةِ كَرْبَلَاءَ الْمَضْرُوبِ مُقْبِلًا وَ مُدْبِراً لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ هَانِيَ بْنَ ثُبَيْتٍ الْحَضْرَمِيَّ}}<ref>اقبال الاعمال، ج۳، ص۷۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۳.</ref>.


[[امام علی]] {{ع}}، از همسرش [[اُمّ البنین]]، چهار فرزند به نام‌های: [[عباس بن علی بن ابی‌طالب|عبّاس]]، عبداللّه، [[عثمان بن علی بن ابی‌طالب|عثمان]] و [[جعفر بن علی بن ابی‌طالب|جعفر]] داشت که همه آنها در [[کربلا]]، شهید شدند. [[کنیه]] عبداللّه، [[ابو محمد اکبر]] و لقبش [[عبداللّه اصغر]] بود. سنّ او هنگام شهادت، ۲۵ سال گزارش شده است. در کتاب [[الطبقات الکبری]] در یادکردِ کُشته شدگان نقل شده است که: دیگر، عبدالله بن علی بن ابی طالب، که [[هانی بن ثبیت حضرمی]]، او را کُشت<ref>{{متن حدیث|عَبدُاللّهِ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أبِی طالِبٍ، قَتَلَهُ هَانِئُ بنُ ثُبَیتٍ الحَضْرَمِیُّ}} (الطبقات الکبری (الطبقة الخامسة من الصحابةج۱، ص۴۷۵؛ أنساب الأشراف، ج۳، ص۴۰۷).</ref>.
درود بر عبدالله [[فرزند]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}}؛ [[آزمایش]] شده در [[مصیبت]] و منادی [[دوستی]] ([[خاندان]] رسول‌اللّه) در میدان [[کربلا]]، آن کسی که از هر سوی ضربه خورد و زخمدار شد. [[خدا]] [[قاتل]] وی «[[هانی بن ثبیت حضرمی|هانی بن ثُبیتِ حضرمی]]» را [[لعنت]] کند!<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۴۲-۲۴۳.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۷۴: خط ۸۶:
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:فرزندان امام علی]]
[[رده:بنی‌هاشم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۸

عبدالله بن علی بن ابی‌طالب
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملعبدالله بن علی بن ابی‌طالب
جنسیتمرد
از قبیلهقریش
از تیرهبنی هاشم
پدرعلی ابن ابی‌طالب
مادرام البنین
برادر
تاریخ تولد۳۵ هجری
محل تولدمدینه
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحابامام حسین
حضور در جنگواقعه کربلا
علت شهادتشهادت در رکاب امام حسین (ع)

مقدمه

عبدالله، فرزند امیرالمؤمنین(ع)، از جمله چهار پسر ام‌البنین، دختر حزام است که در کربلا به شهادت رسید[۱]. برخی نام وی را عبدالله اکبر و کنیه‌اش را ابومحمد نوشته‌اند[۲]. او هشت سال از حضرت عباس کوچک‌تر بود و شش سال در زمان پدرش، علی (ع) و ۲۵ سال یعنی همه عمرش را در روزگار امام حسین (ع) زندگی کرد و از خود فرزندی به یادگار نگذاشت[۳].

در روز عاشورا پس از آنکه حضرت ابوالفضل (ع) شهادت بسیاری از خاندانش را مشاهده کرد خطاب به برادران خود فرمود: برادرانم، جانم به فدای شما باد! پیش بروید و جان خویش را سپر سید و آقای خود نموده از وی حمایت کنید و ثابت‌قدم باشید تا در کنار او به شهادت برسید. آنان به فرمان برادر به میدان رفتند و تمام تیرها و نیزه‌ها و شمشیرها را به جان خریده به فیض شهادت نایل گشتند. عبدالله بن علی (ع) پیش از برادران خویش به میدان رفت و چنین رجز خواند:

أَنَا ابْنُ ذِي النَّجْدَةِ وَ الْإِفْضَالِذَاكَ عَلِيُّ الْخَيْرِ ذُو الْفَعَالِ‏
سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ ذُو النَّكَالِفِي كُلِّ‏ يَوْمٍ‏ ظَاهِرِ الْأَهْوَالِ
من پسر آن دلاور مرد بافضیلتم که او علی پاک خصال و نیکو رفتار است، شمشیر رسول خدا دردآور است و هر روز ترس و بیم ایجاد می‌‌کند[۴].

عبدالله جنگ شدیدی کرد تا آنکه با هانی بن ثبیت حضرمی درگیر شد و پس از رد و بدل شدن دو ضربت با ضربه‌ای که بر فرق وی فرود آمد به شهادت رسید[۵]. برخی آورده‌اند: خولی بن یزید اصبحی به وی نیزه زد و مردی از بنی‌تمیم بن دارم او را به شهادت رساند.

در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه بر وی چنین درود فرستاده شده است:«السَّلَامُ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ مُبْلَى الْبَلَاءِ وَ الْمُنَادِي‏ بِالْوَلَاءِ فِي‏ عَرْصَةِ كَرْبَلَاءَ الْمَضْرُوبِ مُقْبِلًا وَ مُدْبِراً لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ هَانِيَ بْنَ ثُبَيْتٍ الْحَضْرَمِيَّ»[۶].

درود بر عبدالله فرزند امیرالمؤمنین (ع)؛ آزمایش شده در مصیبت و منادی دوستی (خاندان رسول‌اللّه) در میدان کربلا، آن کسی که از هر سوی ضربه خورد و زخمدار شد. خدا قاتل وی «هانی بن ثُبیتِ حضرمی» را لعنت کند![۷].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تاریخ طبری، ج۵، ص۱۵۳، ۴۱۵، ۴۳۸ و ۴۶۵، دارالمعارف؛ مروج الذهب، ج۳، ص۶۳.
  2. ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۳۶-۳۳۷؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۲۵۰.
  3. مقاتل الطالبیین، ص۸۱-۸۲، دارالمعرفة؛ ابصارالعین، ص۶۷-۶۸، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة.
  4. مناقب ابن شهرآشوب، ص۱۰۷؛ ابصارالعین، ص۶۶.
  5. مناقب، ج۴، ص۱۱۶؛ مقاتل الطالبیین، ص۸۱-۸۲، دارالمعرفة؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۸-۴۴۹ و ۴۶۸، دارالمعارف؛ مقتل الحسین (ع)، خوارزمی، ج۲، ص۳۴، انوارالهدی؛ ارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید؛ ابصارالعین، ص۶۷-۶۸، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة؛ منتهی الآمال، ج۱، ص۷۰۲؛ نفس المهموم، ص۲۹۵-۲۹۶؛ ذخیرة الدارین، ص۱۴۱؛ وسیلة الدارین، ص۲۵۷-۲۵۸.
  6. اقبال الاعمال، ج۳، ص۷۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۳.
  7. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۴۲-۲۴۳.