دعوت به برپایی عدل: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{نبوت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[دعوتهای اجتماعی]]''' و مرتبط با مباحث '''[[فلسفه بعثت]]'''، '''[[تبلیغ]]'''، '''[[دعوت پیامبر]]''' و '''[[وظایف پیامبر]]''' است. "'''[[دعوت به برپایی عدل]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[دعوت به برپایی عدل در قرآن]] - [[دعوت به برپایی عدل در حدیث]] - [[دعوت به برپایی عدل در کلام اسلامی]] - [[دعوت به برپایی عدل در فلسفه اسلامی]] - [[دعوت به برپایی عدل در عرفان اسلامی]]</div>
| موضوع مرتبط = دعوتهای اجتماعی
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[دعوت به برپایی عدل (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  =
}}


'''دعوت به برپایی عدل''' یکی از [[اهداف ارسال رسولان الهی]] و [[تبلیغ رسالت الهی]] است.
'''دعوت به برپایی عدل''' یکی از [[اهداف ارسال رسولان الهی]] و [[تبلیغ رسالت الهی]] است.


==قرآن==
== قرآن ==
*{{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ}}<ref>«ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کند؛ بی‌گمان خداوند توانمندی پیروزمند است». سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>
{{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ}}<ref>«ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کند؛ بی‌گمان خداوند توانمندی پیروزمند است». سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>


==حدیث==
== حدیث ==
*[[امام علی]]{{ع}} ـ در توصیف ذاکران ـ: به قسط، فرمان می‌دهند و خود از آن ، فرمان می‌پذیرند و از منکر، نهی می‌کنند و خود از آن، اجتناب می‌نمایند.<ref>{{عربی|"الإمام علیّ{{ع}} ـ فی صِفَةِ أهلِ الذِّکرِ ـ :یَأمُرونَ بِالقِسطِ ویَأتَمِرونَ بِهِ ، ویَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ ویَتَناهَونَ عَنهُ"}}. نهج البلاغة : الخطبة ۲۲۲، الاحتجاج: ج ۱، ص ۴۸۰، ح ۱۱۷، بحارالأنوار: ج ۴، ص ۲۶۱، ح ۹.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۸۲و۸۳.</ref>
[[امام علی]] {{ع}} ـ در توصیف ذاکران ـ: به قسط، فرمان می‌دهند و خود از آن، فرمان می‌پذیرند و از منکر، نهی می‌کنند و خود از آن، اجتناب می‌نمایند.<ref>{{عربی|"الإمام علیّ {{ع}} ـ فی صِفَةِ أهلِ الذِّکرِ ـ :یَأمُرونَ بِالقِسطِ ویَأتَمِرونَ بِهِ، ویَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ ویَتَناهَونَ عَنهُ"}}. نهج البلاغة: الخطبة ۲۲۲، الاحتجاج: ج ۱، ص ۴۸۰، ح ۱۱۷، بحارالأنوار: ج ۴، ص ۲۶۱، ح ۹.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۸۲و۸۳.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌ وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[برپا داشتن حجت]]
* [[برپا داشتن حجت]]
* [[اتمام حجت]]
* [[اتمام حجت]]
* [[برانگیختن فطرت و عقل]]
* [[برانگیختن فطرت و عقل]]
* [[احیای انسان]]
* [[احیای انسان]]
* [[خارج ساختن مردم از تاریکی‌ها به نور]]
* [[دعوت به مصالح دین و دنیا]]
* [[دعوت به مصالح دین و دنیا]]
* [[دعوت به ایمان آوردن به غیب]]
* [[دعوت به ایمان آوردن به غیب]]
خط ۴۰: خط ۴۲:
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]]
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]]
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}
=='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''==
{{منبع‌ جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های نبوت|کتاب‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های نبوت|مقاله‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های نبوت|پایان‌نامه‌شناسی نبوت]].
{{پایان منبع‌ جامع}}


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/82 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]'''؛
# [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/82 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]'''
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۵۶: خط ۵۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:فلسفه نبوت]]
[[رده:نبوت]]
[[رده:رسالت]]
[[رده:دعوت]]
[[رده:دعوت به برپایی عدل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۳

دعوت به برپایی عدل یکی از اهداف ارسال رسولان الهی و تبلیغ رسالت الهی است.

قرآن

﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ[۱]

حدیث

امام علی (ع) ـ در توصیف ذاکران ـ: به قسط، فرمان می‌دهند و خود از آن، فرمان می‌پذیرند و از منکر، نهی می‌کنند و خود از آن، اجتناب می‌نمایند.[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. «ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کند؛ بی‌گمان خداوند توانمندی پیروزمند است». سوره حدید، آیه ۲۵.
  2. "الإمام علیّ (ع) ـ فی صِفَةِ أهلِ الذِّکرِ ـ :یَأمُرونَ بِالقِسطِ ویَأتَمِرونَ بِهِ، ویَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ ویَتَناهَونَ عَنهُ". نهج البلاغة: الخطبة ۲۲۲، الاحتجاج: ج ۱، ص ۴۸۰، ح ۱۱۷، بحارالأنوار: ج ۴، ص ۲۶۱، ح ۹.
  3. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵، ص۸۲و۸۳.