عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو بن محمد بن عمرو اوزاعی دمشقی شامی]] [[اهل]] [[دمشق]]<ref>تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۴۷.</ref> و نیاکانش از بردگان و [[اسیران]] [[هندی]] بودند که ظاهراً به [[سرزمین شام]] [[مسافرت]] کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۹.</ref> بنا بر [[نقلی]]، ابوعمرو منسوب به أوزاع، روستایی از توابع دمشق بوده<ref>التاریخ الکبیر ۵/۳۲۶ الانساب ۱/۲۲۷.</ref> و به [[عقیده]] گروهی، وی از [[طایفه]]، أوزاع، تیره‌ای از [[قبیله همدان]] می‌‌باشد.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۸۸ المعارف ۴۹۶.</ref> او به سال ۸۸ <ref>تاریخ الاسلام ۹/۴۸۳.</ref> یا ۷۳<ref>البدایة والنهایه ۱۰/۱۲۰.</ref> و یا | [[ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو بن محمد بن عمرو اوزاعی دمشقی شامی]] [[اهل]] [[دمشق]]<ref>تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۴۷.</ref> و نیاکانش از بردگان و [[اسیران]] [[هندی]] بودند که ظاهراً به [[سرزمین شام]] [[مسافرت]] کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۹.</ref> بنا بر [[نقلی]]، ابوعمرو منسوب به أوزاع، روستایی از توابع دمشق بوده<ref>التاریخ الکبیر ۵/۳۲۶ الانساب ۱/۲۲۷.</ref> و به [[عقیده]] گروهی، وی از [[طایفه]]، أوزاع، تیره‌ای از [[قبیله همدان]] می‌‌باشد.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۸۸ المعارف ۴۹۶.</ref> او به سال ۸۸ <ref>تاریخ الاسلام ۹/۴۸۳.</ref> یا ۷۳<ref>البدایة والنهایه ۱۰/۱۲۰.</ref> و یا ۹۳ه <ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۹.</ref> در بعلبک به [[دنیا]] آمد و در بقاع، از توابع دمشق [[رشد]] و نمو یافت. سرانجام در حالی که پدرش را از دست داده بود، به همراه مادرش به بیروت منتقل شد.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۵۷ البدایة والنهایه ۱۰/۱۱۵.</ref> | ||
[[دانش]] و تحصیلات خویش را از اساتید بسیاری فرا گرفت که از آن میان کسانی چون [[یحیی بن کثیر]]،<ref>المعارف ۴۹۶ تاریخ الاسلام ۹/۴۸۴.</ref> [[عطاء بن ابی رباح]] و [[قاسم بن مخیمره]]<ref> تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۴۷ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.</ref> را می‌‌توان نام برد. به علاوه، در برخی منابع آمده که از [[امام باقر]]<ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.</ref> و [[امام صادق]]<ref> تنقیح المقال ۲/۱۴۶.</ref> نیز روایاتی نقل کرده است. وی از [[محدثان]] و فقهای برجسته و مشهور [[اهل سنت]] و فردی مورد [[اعتماد]] و [[امین]] به شمار می‌‌رفت و ظاهراً در ایام [[جوانی]] به [[کتابت]] و نامه‌نویسی [[اشتغال]] داشت.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۵۸ تاریخ الاسلام ۹/۴۸۵.</ref> او دارای [[شاگردان]] بسیاری نیز بوده که از آن جمله اند: [[ابن شهاب زهری]]، [[سفیان ثوری]] و [[شعبة بن حجاج]] که از وی [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.</ref> | [[دانش]] و تحصیلات خویش را از اساتید بسیاری فرا گرفت که از آن میان کسانی چون [[یحیی بن کثیر]]،<ref>المعارف ۴۹۶ تاریخ الاسلام ۹/۴۸۴.</ref> [[عطاء بن ابی رباح]] و [[قاسم بن مخیمره]]<ref> تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۴۷ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.</ref> را می‌‌توان نام برد. به علاوه، در برخی منابع آمده که از [[امام باقر]]<ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.</ref> و [[امام صادق]]<ref> تنقیح المقال ۲/۱۴۶.</ref> نیز روایاتی نقل کرده است. وی از [[محدثان]] و فقهای برجسته و مشهور [[اهل سنت]] و فردی مورد [[اعتماد]] و [[امین]] به شمار می‌‌رفت و ظاهراً در ایام [[جوانی]] به [[کتابت]] و نامه‌نویسی [[اشتغال]] داشت.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۵۸ تاریخ الاسلام ۹/۴۸۵.</ref> او دارای [[شاگردان]] بسیاری نیز بوده که از آن جمله اند: [[ابن شهاب زهری]]، [[سفیان ثوری]] و [[شعبة بن حجاج]] که از وی [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.</ref> | ||
گفته شده که وی مورد توجه و [[احترام]] [[خلفای بنی امیه]] و [[بنی عباس]] بود و از جانب ایشان هفتاد هزار دینار [[کمک مالی]] و [[هدیه]] دریافت کرده و همگی را صرف [[فقرا]] و [[مساکین]] نموده است.<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۱۱۷ و ۱۱۸.</ref> مسند الاوزاعی، <ref>کشف الظنون ۲/۱۶۸۲.</ref> و المسائل<ref>الاعلام ۳/۳۲۰ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.</ref> و نسخه‌ای که از [[ابن سیرین]]<ref>الانساب ۱/۲۲۷.</ref> [[روایت]] کرده، کتاب السنن فی الفقه<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۴.</ref> و کتاب العلل<ref>کشف الظنون ۲/۱۴۴۰.</ref> از تألیفات اوست. بنابر نقل مشهور، سرانجام به سال | گفته شده که وی مورد توجه و [[احترام]] [[خلفای بنی امیه]] و [[بنی عباس]] بود و از جانب ایشان هفتاد هزار دینار [[کمک مالی]] و [[هدیه]] دریافت کرده و همگی را صرف [[فقرا]] و [[مساکین]] نموده است.<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۱۱۷ و ۱۱۸.</ref> مسند الاوزاعی، <ref>کشف الظنون ۲/۱۶۸۲.</ref> و المسائل<ref>الاعلام ۳/۳۲۰ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.</ref> و نسخه‌ای که از [[ابن سیرین]]<ref>الانساب ۱/۲۲۷.</ref> [[روایت]] کرده، کتاب السنن فی الفقه<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۴.</ref> و کتاب العلل<ref>کشف الظنون ۲/۱۴۴۰.</ref> از تألیفات اوست. بنابر نقل مشهور، سرانجام به سال ۱۵۷ه در بیروت درگذشت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۸۸ التاریخ الکبیر ۵/۳۲۶.</ref> تاریخ‌های دیگری نیز برای [[وفات]] او ذکر شده است<ref>البدایة و النهایة ۱۰/۱۲۰ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۲۸.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۴۳۴ - ۴۳۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو بن محمد بن عمرو اوزاعی دمشقی شامی اهل دمشق[۱] و نیاکانش از بردگان و اسیران هندی بودند که ظاهراً به سرزمین شام مسافرت کرده‌اند.[۲] بنا بر نقلی، ابوعمرو منسوب به أوزاع، روستایی از توابع دمشق بوده[۳] و به عقیده گروهی، وی از طایفه، أوزاع، تیره‌ای از قبیله همدان می‌‌باشد.[۴] او به سال ۸۸ [۵] یا ۷۳[۶] و یا ۹۳ه [۷] در بعلبک به دنیا آمد و در بقاع، از توابع دمشق رشد و نمو یافت. سرانجام در حالی که پدرش را از دست داده بود، به همراه مادرش به بیروت منتقل شد.[۸]
دانش و تحصیلات خویش را از اساتید بسیاری فرا گرفت که از آن میان کسانی چون یحیی بن کثیر،[۹] عطاء بن ابی رباح و قاسم بن مخیمره[۱۰] را می‌‌توان نام برد. به علاوه، در برخی منابع آمده که از امام باقر[۱۱] و امام صادق[۱۲] نیز روایاتی نقل کرده است. وی از محدثان و فقهای برجسته و مشهور اهل سنت و فردی مورد اعتماد و امین به شمار می‌‌رفت و ظاهراً در ایام جوانی به کتابت و نامه‌نویسی اشتغال داشت.[۱۳] او دارای شاگردان بسیاری نیز بوده که از آن جمله اند: ابن شهاب زهری، سفیان ثوری و شعبة بن حجاج که از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.[۱۴]
گفته شده که وی مورد توجه و احترام خلفای بنی امیه و بنی عباس بود و از جانب ایشان هفتاد هزار دینار کمک مالی و هدیه دریافت کرده و همگی را صرف فقرا و مساکین نموده است.[۱۵] مسند الاوزاعی، [۱۶] و المسائل[۱۷] و نسخه‌ای که از ابن سیرین[۱۸] روایت کرده، کتاب السنن فی الفقه[۱۹] و کتاب العلل[۲۰] از تألیفات اوست. بنابر نقل مشهور، سرانجام به سال ۱۵۷ه در بیروت درگذشت.[۲۱] تاریخ‌های دیگری نیز برای وفات او ذکر شده است[۲۲].[۲۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۴۷.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۹.
- ↑ التاریخ الکبیر ۵/۳۲۶ الانساب ۱/۲۲۷.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۸۸ المعارف ۴۹۶.
- ↑ تاریخ الاسلام ۹/۴۸۳.
- ↑ البدایة والنهایه ۱۰/۱۲۰.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۹.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۵۷ البدایة والنهایه ۱۰/۱۱۵.
- ↑ المعارف ۴۹۶ تاریخ الاسلام ۹/۴۸۴.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۴۷ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.
- ↑ تنقیح المقال ۲/۱۴۶.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۳۵/۱۵۸ تاریخ الاسلام ۹/۴۸۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۰۸.
- ↑ البدایة و النهایه ۱۰/۱۱۷ و ۱۱۸.
- ↑ کشف الظنون ۲/۱۶۸۲.
- ↑ الاعلام ۳/۳۲۰ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ الانساب ۱/۲۲۷.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ کشف الظنون ۲/۱۴۴۰.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۸۸ التاریخ الکبیر ۵/۳۲۶.
- ↑ البدایة و النهایة ۱۰/۱۲۰ سیر اعلام النبلاء ۷/۱۲۸.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۴۳۴ - ۴۳۵.