حضرت آدم در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = حضرت آدم | عنوان مدخل = حضرت آدم | مداخل مرتبط = حضرت آدم در قرآن - حضرت آدم در علوم قرآنی - حضرت آدم در کلام اسلامی - حضرت آدم در فقه اسلامی - حضرت آدم در نهج البلاغه - حضرت آدم در معارف مهدویت - حضرت آدم در معا...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[آدم]] یا [[ابوالبشر]] [[نخستین انسان]] و | «[[آدم]]» یا «[[ابوالبشر]]» [[نخستین انسان]] و پدر همه [[مردمان]] است. درباره [[آفرینش]] و زندگانی او، در دین‌های سه‌گانه [[یهود]]، [[مسیحیت]] و [[اسلام]] [[روایات]] و داستان‌های همسان و همانندی آمده و این همسانی و همانندی از آن رو است که مبدأ [[وحی]] در این سه [[دین]]، یکی است. | ||
کلمه "آدم" ۲۵ بار در [[قرآن کریم]] آمده است. این کلمه از واژه | کلمه "آدم" ۲۵ بار در [[قرآن کریم]] آمده است. این کلمه از واژه عبری "ادم" گرفته شده است؛ ولی ریشه اصلی آن در زبان عبری به [[درستی]] معلوم نیست. در هر حال، معنای "خاکی بودن" ([[خلقت]] از خاک) و نیز رنگ "سرخ" در آن اشراب شده است. در زبان عربی نیز ریشه "ادم" کاربرد گسترده‌ای دارد. | ||
قرآن کریم در سوره‌های | قرآن کریم در سوره‌های: [[سوره بقره|بقره]]، [[سوره اعراف|اعراف]]، [[سوره حجر|حجر]]، [[سوره طه|طه]] و [[سوره ص|ص]]، [[قصه]] [[خلقت آدم]] را بیان و در سوره‌های [[سوره بنی‌اسرائیل|بنی‌اسرائیل]] و [[سوره کهف|کهف]] نیز به آن اشاره کرده است. | ||
زندگانی | زندگانی آدم در [[قرآن مجید]] به سه دوره تقسیم می‌شود: | ||
# دوره‌ای که در [[بهشت]] با [[آسایش]] و [[آرامش]] همراه جفت خویش می‌زیسته و بار مشقتی بر دوش نداشته و وسوسه‌ای به خاطر | # دوره‌ای که در [[بهشت]] با [[آسایش]] و [[آرامش]] همراه جفت خویش می‌زیسته و بار مشقتی بر دوش نداشته و وسوسه‌ای به خاطر راه نمی‌داده است؛ | ||
# زمانی که دچار [[وسوسه]] [[ابلیس]] شد و به | # زمانی که دچار [[وسوسه]] [[ابلیس]] شد و به تصور آنکه خوردن میوه درخت مخصوص سبب [[خلود]] او خواهد شد، مذاق خود را با آن میوه آشنا کرد و گرفتار نتایج وخیم [[وسوسه شیطانی]] شد؛ | ||
# هنگامی که آدم در [[زمین]] به [[وظیفه]] خلافتی که [[خداوند]] بر عهده‌اش گذاشته است عمل می‌کند و به آبادی زمین می‌پردازد و چون [[تکالیف]] ناشی از | # هنگامی که آدم در [[زمین]] به [[وظیفه]] خلافتی که [[خداوند]] بر عهده‌اش گذاشته است عمل می‌کند و به آبادی زمین می‌پردازد و چون [[تکالیف]] ناشی از مقام [[ربوبیت]] را تشخیص داده و با [[طیب]] خاطر پذیرفته است، توبه‌اش در درگاه الهی قبول می‌شود و بر اثر [[پیروی]] از [[هدایت]] [[پروردگار]] و [[راهنمایی]] [[عقل]] خویش به [[سعادت ابدی]] می‌رسد و شایسته [[سکونت]] در بهشت برین می‌گردد<ref>موسوی بجنوردی، محمد کاظم، ۱۳۲۱؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامی؛ جلد۱؛ ص (۱۷۲-۱۹۲)؛ خزائلی، محمد، ۱۲۹۲-۱۳۵۳؛ اعلام القرآن؛ ص (۱۷-۵۴)؛ قرشی بنابی، علی اکبر، ۱۳۰۷؛ قاموس قرآن؛ جلد۱؛ صفحه ۳۸؛ رسولی، هاشم، ۱۳۱۱ -؛قصص قرآن؛ جلد۱؛ صفحه ۱؛ هاکس، جیمز؛ قاموس کتاب مقدس؛ صفحه ۲۵.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۳۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:حضرت آدم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حضرت آدم است. حضرت آدم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حضرت آدم در قرآن - حضرت آدم در علوم قرآنی - حضرت آدم در کلام اسلامی - حضرت آدم در فقه اسلامی - حضرت آدم در نهج البلاغه - حضرت آدم در معارف مهدویت - حضرت آدم در معارف دعا و زیارات - حضرت آدم در معارف و سیره سجادی - حضرت آدم در معارف و سیره رضوی - حضرت آدم در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«آدم» یا «ابوالبشر» نخستین انسان و پدر همه مردمان است. درباره آفرینش و زندگانی او، در دین‌های سه‌گانه یهود، مسیحیت و اسلام روایات و داستان‌های همسان و همانندی آمده و این همسانی و همانندی از آن رو است که مبدأ وحی در این سه دین، یکی است.
کلمه "آدم" ۲۵ بار در قرآن کریم آمده است. این کلمه از واژه عبری "ادم" گرفته شده است؛ ولی ریشه اصلی آن در زبان عبری به درستی معلوم نیست. در هر حال، معنای "خاکی بودن" (خلقت از خاک) و نیز رنگ "سرخ" در آن اشراب شده است. در زبان عربی نیز ریشه "ادم" کاربرد گسترده‌ای دارد.
قرآن کریم در سوره‌های: بقره، اعراف، حجر، طه و ص، قصه خلقت آدم را بیان و در سوره‌های بنی‌اسرائیل و کهف نیز به آن اشاره کرده است.
زندگانی آدم در قرآن مجید به سه دوره تقسیم می‌شود:
- دوره‌ای که در بهشت با آسایش و آرامش همراه جفت خویش می‌زیسته و بار مشقتی بر دوش نداشته و وسوسه‌ای به خاطر راه نمی‌داده است؛
- زمانی که دچار وسوسه ابلیس شد و به تصور آنکه خوردن میوه درخت مخصوص سبب خلود او خواهد شد، مذاق خود را با آن میوه آشنا کرد و گرفتار نتایج وخیم وسوسه شیطانی شد؛
- هنگامی که آدم در زمین به وظیفه خلافتی که خداوند بر عهده‌اش گذاشته است عمل می‌کند و به آبادی زمین می‌پردازد و چون تکالیف ناشی از مقام ربوبیت را تشخیص داده و با طیب خاطر پذیرفته است، توبه‌اش در درگاه الهی قبول می‌شود و بر اثر پیروی از هدایت پروردگار و راهنمایی عقل خویش به سعادت ابدی می‌رسد و شایسته سکونت در بهشت برین می‌گردد[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ موسوی بجنوردی، محمد کاظم، ۱۳۲۱؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامی؛ جلد۱؛ ص (۱۷۲-۱۹۲)؛ خزائلی، محمد، ۱۲۹۲-۱۳۵۳؛ اعلام القرآن؛ ص (۱۷-۵۴)؛ قرشی بنابی، علی اکبر، ۱۳۰۷؛ قاموس قرآن؛ جلد۱؛ صفحه ۳۸؛ رسولی، هاشم، ۱۳۱۱ -؛قصص قرآن؛ جلد۱؛ صفحه ۱؛ هاکس، جیمز؛ قاموس کتاب مقدس؛ صفحه ۲۵.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۳۴.