عبدالعزیز بن مسلم (راوی امام رضا): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = عبدالعزیز بن مسلم (راوی امام رضا) در معارف و سیره رضوی | پرسش مرتبط = }} == مقدمه == از یاران امام رضا {{ع}} می‌باشد که از وی روایات مبسوطی در بیان مقام امام رضا {{ع}} نقل شده است. وی پیرا...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== | |||
از [[یاران امام رضا]] {{ع}} | == آشنایی اجمالی == | ||
عبدالعزیز بن مسلم از [[یاران امام رضا]] {{ع}} است که از وی [[روایات]] مبسوطی در بیان مقام امام رضا {{ع}} نقل شده است. وی پیرامون [[مقام امامت]] می‌گوید: «[[منزلت امامت]]، منزلت انبیاست و مقام امامت، [[خلافت خدا]] و [[خلافت]] [[رسول الله]] {{صل}} و مقام [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[میراث]] [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} است و در آن [[استدلال]] به [[آیات]]، بر انحصار امامت در [[معصومین]] {{عم}} است»<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۵.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۴۹۴.</ref> | |||
او در مرو [[خراسان]] در خدمت [[امام]]{{ع}} بوده و به موضوع [[امامت]] و [[خلافت]] اهمیت می‌داده است، می‌گوید: از امام رضا{{ع}} از تفسیر [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ}}<ref>« خداوند را فراموش کرده‌اند و خداوند نیز آنان را از یاد برده است» سوره توبه، آیه ۶۷.</ref> پرسیدم. | |||
فرمودند: [[خداوند]] [[فراموشی]] ندارد و [[سهو]] هم نمی‌کند، این مخلوق حادث است که سهو دارد و فراموش می‌کند، مگر نشنیده‌ای که خداوند فرموده: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا}}<ref>«پروردگارت فراموشکار نیست» سوره مریم، آیه ۶۴.</ref>، آری او کسانی که [[خدا]] را فراموش کنند و یا [[روز قیامت]] را از یاد برند [[مجازات]] می‌کند و آنها را از یاد خودشان می‌برد، همان گونه که در [[قرآن مجید]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«و چون کسانی نباشید که خداوند را فراموش کردند پس (خداوند نیز) آنان را از یاد خودشان برد؛ آنانند که نافرمانند» سوره حشر، آیه ۱۹.</ref>. | |||
شما مانند کسانی که خداوند را فراموش کردند نباشید که خداوند آنان را از یاد خودشان برد و آنها از [[فاسقان]] می‌باشند و یا فرمود: {{متن قرآن|فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَذَا}}<ref>«امروز ما آنان را از یاد می‌بریم چنان که آنان دیدار این روزشان را از یاد برده بودند» سوره اعراف، آیه ۵۱.</ref>، یعنی ما آنها را ترک می‌گویم، همان گونه که آنها [[روز قیامت]] را ترک گفتند و خود را برای هم چه روزی آماده نساختند، امروز هم ما به آنان توجهی نخواهیم کرد<ref>[[عزیزالله عطاردی قوچانی|عطاردی قوچانی، عزیزالله]]، [[راویان امام رضا در مسند الرضا (کتاب)|راویان امام رضا در مسند الرضا]]، ص ۲۳۹.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۸: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: IM010449.jpg|22px]] [[عزیزالله عطاردی قوچانی|عطاردی قوچانی، عزیزالله]]، [[راویان امام رضا در مسند الرضا (کتاب)|'''راویان امام رضا در مسند الرضا''']] | |||
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | # [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۹
آشنایی اجمالی
عبدالعزیز بن مسلم از یاران امام رضا (ع) است که از وی روایات مبسوطی در بیان مقام امام رضا (ع) نقل شده است. وی پیرامون مقام امامت می‌گوید: «منزلت امامت، منزلت انبیاست و مقام امامت، خلافت خدا و خلافت رسول الله (ص) و مقام امیرالمؤمنین (ع) و میراث حسن و حسین (ع) است و در آن استدلال به آیات، بر انحصار امامت در معصومین (ع) است»[۱].[۲]
او در مرو خراسان در خدمت امام(ع) بوده و به موضوع امامت و خلافت اهمیت می‌داده است، می‌گوید: از امام رضا(ع) از تفسیر آیه شریفه 
نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ
[۳] پرسیدم.
فرمودند: خداوند فراموشی ندارد و سهو هم نمی‌کند، این مخلوق حادث است که سهو دارد و فراموش می‌کند، مگر نشنیده‌ای که خداوند فرموده: وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا[۴]، آری او کسانی که خدا را فراموش کنند و یا روز قیامت را از یاد برند مجازات می‌کند و آنها را از یاد خودشان می‌برد، همان گونه که در قرآن مجید می‌فرماید: وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ[۵].
شما مانند کسانی که خداوند را فراموش کردند نباشید که خداوند آنان را از یاد خودشان برد و آنها از فاسقان می‌باشند و یا فرمود: فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَذَا[۶]، یعنی ما آنها را ترک می‌گویم، همان گونه که آنها روز قیامت را ترک گفتند و خود را برای هم چه روزی آماده نساختند، امروز هم ما به آنان توجهی نخواهیم کرد[۷].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۵.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۴۹۴.
- ↑ « خداوند را فراموش کرده‌اند و خداوند نیز آنان را از یاد برده است» سوره توبه، آیه ۶۷.
- ↑ «پروردگارت فراموشکار نیست» سوره مریم، آیه ۶۴.
- ↑ «و چون کسانی نباشید که خداوند را فراموش کردند پس (خداوند نیز) آنان را از یاد خودشان برد؛ آنانند که نافرمانند» سوره حشر، آیه ۱۹.
- ↑ «امروز ما آنان را از یاد می‌بریم چنان که آنان دیدار این روزشان را از یاد برده بودند» سوره اعراف، آیه ۵۱.
- ↑ عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص ۲۳۹.