سید در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
(←مقدمه) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = سید | |||
| عنوان مدخل = سید | |||
| مداخل مرتبط = [[سید در معارف مهدویت]] - [[سید در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
< | متولی جماعت کثیر<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۲.</ref>، کسی که [[مردم]] به او پناه می‌برند<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۲۵۶.</ref>، کسی که بر دیگران (به هر دلیلی) تفوّق و [[برتری]] دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۷.</ref> و [[پیشوا]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.</ref>. اصل آن "سود" به معنای تشخّص به تفوق و [[برتری]] بر دیگران که مفهوم آن اعم از امور مادّی و [[معنوی]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>. رنگ سیاه نیز به جهت تفوّق و [[غلبه]] بر سایر رنگ‌ها سوداء یا أسود نامیده شده است و گاهی بر غیر سفیدی سوداء اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>. | ||
< | |||
{{متن قرآن|رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا}}<ref>«و می‌گویند: پروردگارا! ما از سرکردگان و بزرگانمان فرمان بردیم و آنان ما را از راه به در بردند» سوره احزاب، آیه ۶۷.</ref>. این [[آیه شریفه]] به این نکته مهم اشاره دارد که [[پیشوایان]] و کسانی که از نظر سن، ریش‌سفیدی یا موقعیت [[اجتماعی]] و فامیلی بر [[مردم]] سروری می‌کنند و [[مردم]] از آنها [[اطاعت‌پذیری]] دارند، [[فرهنگ]] [[جامعه]] اعم از [[ارزش‌ها]]، [[اعتقادات]]، اصول اخلاقی و [[رفتاری]] و... به وسیله آنها در [[جامعه]] تثبیت می‌شود و [[گمراهی]] و [[هدایت مردم]] نیز در دست آنهاست. | |||
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] از این طبقه به عنوان [[خواص]] و [[نخبگان]] یاد می‌شود که شامل گروهی از افراد است که در هر [[جامعه]] دارای مقام‌های برجسته‌ای هستند و در معنای خاص عبارت است از هر گروهی از افراد که در یک زمینه مشخص برجسته باشند (مانند، سن، [[فامیل]]، [[ثروت]] و...)<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۳۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۳۵۴-۳۵۵.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==منابع== | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده: مدخل]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سید است. سید از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سید در معارف مهدویت - سید در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
متولی جماعت کثیر[۱]، کسی که مردم به او پناه می‌برند[۲]، کسی که بر دیگران (به هر دلیلی) تفوّق و برتری دارد[۳] و پیشوا[۴]. اصل آن "سود" به معنای تشخّص به تفوق و برتری بر دیگران که مفهوم آن اعم از امور مادّی و معنوی است[۵]. رنگ سیاه نیز به جهت تفوّق و غلبه بر سایر رنگ‌ها سوداء یا أسود نامیده شده است و گاهی بر غیر سفیدی سوداء اطلاق می‌شود[۶].
رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا
[۷]. این آیه شریفه به این نکته مهم اشاره دارد که پیشوایان و کسانی که از نظر سن، ریش‌سفیدی یا موقعیت اجتماعی و فامیلی بر مردم سروری می‌کنند و مردم از آنها اطاعت‌پذیری دارند، فرهنگ جامعه اعم از ارزش‌ها، اعتقادات، اصول اخلاقی و رفتاری و... به وسیله آنها در جامعه تثبیت می‌شود و گمراهی و هدایت مردم نیز در دست آنهاست.
در فرهنگ سیاسی از این طبقه به عنوان خواص و نخبگان یاد می‌شود که شامل گروهی از افراد است که در هر جامعه دارای مقام‌های برجسته‌ای هستند و در معنای خاص عبارت است از هر گروهی از افراد که در یک زمینه مشخص برجسته باشند (مانند، سن، فامیل، ثروت و...)[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۲۵۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.
- ↑ «و می‌گویند: پروردگارا! ما از سرکردگان و بزرگانمان فرمان بردیم و آنان ما را از راه به در بردند» سوره احزاب، آیه ۶۷.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۳۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۳۵۴-۳۵۵.