اسماعیل بن علیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابوبشر اسماعیل بن ابراهیم بن شهم بن مقسم اسدی بصری کوفی]]. معروف به [[ابن علیه|ابن عُلَیّه]]، وابسته به [[عبدالرحمان بن قطبه اسدی]] و از | [[ابوبشر اسماعیل بن ابراهیم بن شهم بن مقسم اسدی بصری کوفی]]. معروف به [[ابن علیه|ابن عُلَیّه]]، وابسته به [[عبدالرحمان بن قطبه اسدی]] و از [[اهالی کوفه]] بود. جد او مقسم از اسرای قیقانیه ما بین [[خراسان]] و زابلستان، و پدرش ابراهیم از تاجران کوفه بود که برای [[تجارت]] به [[بصره]] رفت و آمد می‌‌کرد و از این طریق با عُلَیّه، دختر «حسان» که زنی [[عاقل]] و عالم بود، [[ازدواج]] کرد<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۲۵ تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰.</ref> و اسماعیل در سال ۱۱۶<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۳.</ref> یا ۱۱۰ه (سال [[مرگ]] [[حسن بصری]])<ref>سیر اعلام النبلاء ۹/۱۰۷ ـ ۱۲۰ تاریخ بغداد ۶/۲۳۰.</ref> متولد شد. | ||
او اصالتاً کوفی بود، ولی در بصره و [[بغداد]] می‌‌زیست. اسماعیل با نام مادرش به ابن عُلَیّه مشهور شد، اما آن را نمی‌پسندید و [[دشنام]] می‌‌دانست. عُلَیّه فرزندش را مدتی به عبدالوارث سپرد تا به [[اخلاق]] وی درآید.<ref>تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰.</ref> | او اصالتاً کوفی بود، ولی در بصره و [[بغداد]] می‌‌زیست. اسماعیل با نام مادرش به ابن عُلَیّه مشهور شد، اما آن را نمی‌پسندید و [[دشنام]] می‌‌دانست. عُلَیّه فرزندش را مدتی به عبدالوارث سپرد تا به [[اخلاق]] وی درآید.<ref>تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰.</ref> | ||
| خط ۱۰: | خط ۸: | ||
ابن علیّه از [[فقها]] و [[محدثان]] [[حنبلی]] [[مذهب]] می‌‌باشد.<ref>طبقات الحنابله ۱/۹۹.</ref> رجال‌‌شناسان [[اهل سنت]] وی را [[فقیه]]، مفتی، باتقوا، [[حجت]] در [[حدیث]]، مورد [[اعتماد]] و از حفاظ چهارگانه شمرده‌اند. در خبری نیز متهم به [[شرب خمر]] شده است که برخی آن را مردود دانسته‌اند. در مورد [[کلام خدا]] هم، قائل به غیر [[مخلوق بودن]] [[قرآن]] بوده است. زمانی متولی [[صدقات]] بصره و مدتی [[قاضی]] بغداد بود که با [[هشدار]] [[عبدالله بن مبارک]] از [[منصب قضاوت]] یا تولیت صدقات [[کناره‌گیری]] کرد. | ابن علیّه از [[فقها]] و [[محدثان]] [[حنبلی]] [[مذهب]] می‌‌باشد.<ref>طبقات الحنابله ۱/۹۹.</ref> رجال‌‌شناسان [[اهل سنت]] وی را [[فقیه]]، مفتی، باتقوا، [[حجت]] در [[حدیث]]، مورد [[اعتماد]] و از حفاظ چهارگانه شمرده‌اند. در خبری نیز متهم به [[شرب خمر]] شده است که برخی آن را مردود دانسته‌اند. در مورد [[کلام خدا]] هم، قائل به غیر [[مخلوق بودن]] [[قرآن]] بوده است. زمانی متولی [[صدقات]] بصره و مدتی [[قاضی]] بغداد بود که با [[هشدار]] [[عبدالله بن مبارک]] از [[منصب قضاوت]] یا تولیت صدقات [[کناره‌گیری]] کرد. | ||
وی پس از [[زندگی]] در بصره به همراه [[پدر]] به بغداد رفت و خانه‌ای خرید و در ایام [[خلافت]] [[هارون الرشید]] متولی امور [[مظالم]] شد و تا آخر [[عمر]] در این [[منصب]] ماند. ابن علیّه با [[محمد امین]]، پسر هارون الرشید هم ملاقاتی داشته است و [[امین]] [[عقیده]] او را در مورد قرآن [[نکوهش]] می‌‌کند. از افرادی همچون [[ایوب سختیانی]]، [[عبدالعزیز بن صهیب]]، [[ | وی پس از [[زندگی]] در بصره به همراه [[پدر]] به بغداد رفت و خانه‌ای خرید و در ایام [[خلافت]] [[هارون الرشید]] متولی امور [[مظالم]] شد و تا آخر [[عمر]] در این [[منصب]] ماند. ابن علیّه با [[محمد امین]]، پسر هارون الرشید هم ملاقاتی داشته است و [[امین]] [[عقیده]] او را در مورد قرآن [[نکوهش]] می‌‌کند. از افرادی همچون [[ایوب سختیانی]]، [[عبدالعزیز بن صهیب]]، [[داوود بن ابی هند]]، [[حمید طویل]] و [[محمد بن منکدر]] [[روایت]] کرده است.<ref>تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰ سیر اعلام النبلاء ۹/۱۰۷ ـ ۱۲۰.</ref> [[حماد بن زید]]، [[عبدالرحمن بن مهدی]]، [[احمد بن حنبل]]، [[بندار بن بشار]]، [[شعبة بن حجاج]] و [[ابن جریج]] از [[راویان]] ابن عُلَیّه می‌‌باشند.<ref>تهذیب التهذیب ۱/۲۴۱.</ref> «کتاب المناسک»، «کتاب الطهارة»، «کتاب الصلوة» و «تفسیر قرآن»<ref>ابن ندیم، الفهرست، ص۲۸۲؛ معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۸۳.</ref><ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۴۱.</ref> از آثار اوست. | ||
سرانجام، اسماعیل پس از ۸۳ سال و چند ماه [[عمر]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۳.</ref> در [[روز]] سه [[شنبه]] ۱۳ [[ذی قعده]] | سرانجام، اسماعیل پس از ۸۳ سال و چند ماه [[عمر]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۳.</ref> در [[روز]] سه [[شنبه]] ۱۳ [[ذی قعده]] سال ۱۹۳ در [[بغداد]] درگذشت. فرزندش [[ابراهیم اسماعیل بن علیه|ابراهیم]] بر وی [[نماز]] گزارد و روز بعد یعنی چهارشنبه و به قولی پنج یا شش روز مانده از ذی قعده در [[مقبره]] [[عبدالله بن مالک]] [[دفن]] شد<ref>تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰.</ref><ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۱۷۶-۱۷۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
*[[تفسیر ابن علیه ]] | * [[تفسیر ابن علیه]] | ||
* [[ابراهیم بن اسماعیل بن علیه]] (فرزند) | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']] | # [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']] | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۰
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
ابوبشر اسماعیل بن ابراهیم بن شهم بن مقسم اسدی بصری کوفی. معروف به ابن عُلَیّه، وابسته به عبدالرحمان بن قطبه اسدی و از اهالی کوفه بود. جد او مقسم از اسرای قیقانیه ما بین خراسان و زابلستان، و پدرش ابراهیم از تاجران کوفه بود که برای تجارت به بصره رفت و آمد می‌‌کرد و از این طریق با عُلَیّه، دختر «حسان» که زنی عاقل و عالم بود، ازدواج کرد[۱] و اسماعیل در سال ۱۱۶[۲] یا ۱۱۰ه (سال مرگ حسن بصری)[۳] متولد شد.
او اصالتاً کوفی بود، ولی در بصره و بغداد می‌‌زیست. اسماعیل با نام مادرش به ابن عُلَیّه مشهور شد، اما آن را نمی‌پسندید و دشنام می‌‌دانست. عُلَیّه فرزندش را مدتی به عبدالوارث سپرد تا به اخلاق وی درآید.[۴]
ابن علیّه از فقها و محدثان حنبلی مذهب می‌‌باشد.[۵] رجال‌‌شناسان اهل سنت وی را فقیه، مفتی، باتقوا، حجت در حدیث، مورد اعتماد و از حفاظ چهارگانه شمرده‌اند. در خبری نیز متهم به شرب خمر شده است که برخی آن را مردود دانسته‌اند. در مورد کلام خدا هم، قائل به غیر مخلوق بودن قرآن بوده است. زمانی متولی صدقات بصره و مدتی قاضی بغداد بود که با هشدار عبدالله بن مبارک از منصب قضاوت یا تولیت صدقات کناره‌گیری کرد.
وی پس از زندگی در بصره به همراه پدر به بغداد رفت و خانه‌ای خرید و در ایام خلافت هارون الرشید متولی امور مظالم شد و تا آخر عمر در این منصب ماند. ابن علیّه با محمد امین، پسر هارون الرشید هم ملاقاتی داشته است و امین عقیده او را در مورد قرآن نکوهش می‌‌کند. از افرادی همچون ایوب سختیانی، عبدالعزیز بن صهیب، داوود بن ابی هند، حمید طویل و محمد بن منکدر روایت کرده است.[۶] حماد بن زید، عبدالرحمن بن مهدی، احمد بن حنبل، بندار بن بشار، شعبة بن حجاج و ابن جریج از راویان ابن عُلَیّه می‌‌باشند.[۷] «کتاب المناسک»، «کتاب الطهارة»، «کتاب الصلوة» و «تفسیر قرآن»[۸][۹] از آثار اوست.
سرانجام، اسماعیل پس از ۸۳ سال و چند ماه عمر[۱۰] در روز سه شنبه ۱۳ ذی قعده سال ۱۹۳ در بغداد درگذشت. فرزندش ابراهیم بر وی نماز گزارد و روز بعد یعنی چهارشنبه و به قولی پنج یا شش روز مانده از ذی قعده در مقبره عبدالله بن مالک دفن شد[۱۱][۱۲]
جستارهای وابسته
منابع
بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۲۵ تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۳.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۹/۱۰۷ ـ ۱۲۰ تاریخ بغداد ۶/۲۳۰.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰.
- ↑ طبقات الحنابله ۱/۹۹.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰ سیر اعلام النبلاء ۹/۱۰۷ ـ ۱۲۰.
- ↑ تهذیب التهذیب ۱/۲۴۱.
- ↑ ابن ندیم، الفهرست، ص۲۸۲؛ معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۸۳.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۴۱.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۳.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۲۲۹ ـ ۲۴۰.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۱۷۶-۱۷۷.