اصلاح فرهنگی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
یکی از ابعاد [[حرکت اصلاحی]] [[امام حسین]] {{ع}} افشاگری به ناهنجاری‌های [[فرهنگی]] و [[اخلاقی]] می‌باشد که ناشی از عملکرد بد [[حکومت]] است. [[امام]] {{ع}} در سخنرانی خود در «[[منا]]» به این موضوع اشاره می‌کند و می‌فرماید: «ای دانشمندان و روشن‌فکران! شما گروهی هستید که بر [[دانش]] و [[نیکی]] و [[خیرخواهی]] [[شهرت]] یافته‌اید... شما به چشم خود می‌بینید که [[پیمان‌های الهی]] را می‌شکنند و با [[قوانین]] [[خدا]] به [[مخالفت]] برمی‌خیزند. افراد کور و لال و زمین‌گیر در [[کشور اسلامی]] بدون [[سرپرست]] و مراقب مانده‌اند و به آنها رحم نمی‌شود. با [[سازش‌کاری]] و [[همکاری]] و [[مسامحه]] با [[ستمگران]] خود را آسوده می‌دارید. زمام امور در دست کسانی است که عالم به [[دین خدا]] نیستند. ستمگران را بر مقدرات خود مسلط ساختید»<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین {{ع}}، ص۳۱۰.</ref>. | یکی از ابعاد [[حرکت اصلاحی]] [[امام حسین]] {{ع}} افشاگری به ناهنجاری‌های [[فرهنگی]] و [[اخلاقی]] می‌باشد که ناشی از عملکرد بد [[حکومت]] است. [[امام]] {{ع}} در سخنرانی خود در «[[منا]]» به این موضوع اشاره می‌کند و می‌فرماید: «ای دانشمندان و روشن‌فکران! شما گروهی هستید که بر [[دانش]] و [[نیکی]] و [[خیرخواهی]] [[شهرت]] یافته‌اید... شما به چشم خود می‌بینید که [[پیمان‌های الهی]] را می‌شکنند و با [[قوانین]] [[خدا]] به [[مخالفت]] برمی‌خیزند. افراد کور و لال و زمین‌گیر در [[کشور اسلامی]] بدون [[سرپرست]] و مراقب مانده‌اند و به آنها رحم نمی‌شود. با [[سازش‌کاری]] و [[همکاری]] و [[مسامحه]] با [[ستمگران]] خود را آسوده می‌دارید. زمام امور در دست کسانی است که عالم به [[دین خدا]] نیستند. ستمگران را بر مقدرات خود مسلط ساختید»<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین {{ع}}، ص۳۱۰.</ref>. | ||
آن حضرت در ادامه، به | آن حضرت در ادامه، به ناهنجاری‌های فرهنگی و [[اخلاقی]]، مانند: رواج [[ستمگری]]، [[گسترش فساد]] و فحشاء در [[جامعه]]، تضییع [[حقوق]] [[مستضعفان]]، بی‌تفاوتی [[مردم]] در برابر حرمت‌شکنی مقدسات، بی‌توجهی مردم به شکستن حریم [[حرمت]] [[قرآن]] و [[سنت پیامبر]]، نفوذ یافتن [[شبهه]] پراکنان در مراکز [[فرهنگی]]، [[دنیاگرایی]] و دنیازدگی دانشمندان، سپرده شدن [[امور فرهنگی]] به دست تنگ‌مایگان [[علمی]]، [[انحراف]] از آموزه‌ها و ارزش‌های دینی اشاره می‌کند. | ||
آن حضرت در راه [[عراق]] در منطقه «[[ذی حسم]]» ایستاده، [[حمد]] و ثنای [[خداوند]] به جای آورد و فرمود: «کار ما به اینجا کشیده است که می‌بینید. چهره [[دنیا]] دگرگون و ناسازگار شده، نیکی‌اش پشت کرده، با [[شتاب]] در گذر است و از آن، جز اندکی همچون ته مانده ظروف بیش نمانده است که آن نیز [[زندگی]] [[پستی]] است، همچون چرآگاهی سخت و خطرناک. آیا نمی‌بینید که به [[حق]] عمل نمی‌کنند و از [[باطل]] باز نمی‌دارند؟! در چنین شرایطی [[مؤمنان]] را بایسته است که خواهان دیدار [[خدا]] و شیفته [[شهادت]] باشند که من چنین مرگی را جزء [[سعادت]] شهادت و زندگی در کنار [[ظالمان]] را جز | آن حضرت در راه [[عراق]] در منطقه «[[ذی حسم]]» ایستاده، [[حمد]] و ثنای [[خداوند]] به جای آورد و فرمود: «کار ما به اینجا کشیده است که می‌بینید. چهره [[دنیا]] دگرگون و ناسازگار شده، نیکی‌اش پشت کرده، با [[شتاب]] در گذر است و از آن، جز اندکی همچون ته مانده ظروف بیش نمانده است که آن نیز [[زندگی]] [[پستی]] است، همچون چرآگاهی سخت و خطرناک. آیا نمی‌بینید که به [[حق]] عمل نمی‌کنند و از [[باطل]] باز نمی‌دارند؟! در چنین شرایطی [[مؤمنان]] را بایسته است که خواهان دیدار [[خدا]] و شیفته [[شهادت]] باشند که من چنین مرگی را جزء [[سعادت]] شهادت و زندگی در کنار [[ظالمان]] را جز ننگ و [[خواری]] نمی‌بینم. حقاً که مردم [[بندگان]] دنیایند و [[دین]]، ناچیزی بی‌جان بر زبانشان است لقلقه زبان که بر گردش تا آنجا حلقه می‌زنند که دنیاشان در فراخ باشد و هر گاه با [[بلا]] آزموده شوند، [[دینداران]] اندک گردند»<ref>{{متن حدیث|إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ بِنَا مِنَ الْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ تَغَيَّرَتْ وَ تَنَكَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَلَمْ يَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ كَصَابَّةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِيسُ عَيْشٍ كَالْمَرْعَى الْوَبِيلِ‌أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا يُنْتَهَى عَنْهُ لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا الْحَيَاةَ وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَ الدَّيَّانُونَ}}، فرهنگ جامع سخنان امام حسین{{ع}}، ص۳۹۸.</ref>. | ||
و همچنین آن حضرت در منطقه «[[بیضه]]» برای هر دو [[سپاه]] (سپاه خودش و | و همچنین آن حضرت در منطقه «[[بیضه]]» برای هر دو [[سپاه]] (سپاه خودش و سپاه حر) [[سخن]] گفته و آنها را به ناهنجاری‌های [[فرهنگی]] [[جامعه]] و [[انحرافی]] که حاصل شده [[آگاه]] کرد و فرمود: «هان ای [[مردم]]! همانا [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود:هر که [[فرمانروایی]] [[ستمگر]] را ببیند که حرام‌های [[خدا]] را [[حلال]] می‌شمرد، [[پیمان]] خدا را می‌شکند، با [[سنت رسول خدا]]{{صل}} [[مخالفت]] کرده، در میان [[بندگان خدا]] با [[گناه]] و [[تجاوز]] [[رفتار]] می‌کند و او باکردار و گفتار خود بر او [[قیام]] نکند، بر خداست که او را در جایگاه [[پست]] و عذاب‌آور آن ستمگر در آورد. بدانید اینان به پیروی از شیطان چسبیده، [[اطاعت]] [[خدای رحمان]] را ترک گفته، [[تباهی‌ها]] را آشکار ساخته، حدود [[خداوند]] را تعطیل کرده، [[بیت‌المال]] را در انحصار خود درآورده، [[حرام]] خدا را حلال و حلال خدا را حرام ساخته‌اند و من از هر کس دیگر سزاوارترم که بر اینان شوریده و در برابرشان بایستم»<ref>{{متن حدیث|أَیُّهَا النَّاسُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} قَالَ: مَنْ رَأَى سُلْطَاناً جَائِراً مُسْتَحِلًّا لِحُرُمِ اللَّهِ نَاكِثاً لِعَهْدِ اللَّهِ مُخَالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ يَعْمَلُ فِي عِبَادِ اللَّهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ فَلَمْ يُغَيِّر عَلَيهِ بِقَولٍ وَلا فِعلٍ، كانَ حَقَّاً عَلى اللَّهِ أَن يُدخِلَهُ مُدخَلَهُ أَلَا وَ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ وَ تَرَکُوا طَاعَةِ الرَّحْمَنِ وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ وَ اسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْ‌ءِ وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ وَ حَرَّمُوا حَلَالَهُ وَ أَنَا أَحَقُّ ُ مِنْ غَيْرِ}}، فرهنگ جامع سخنان امام حسین{{ع}}، ص۴۰۵.</ref>.<ref>[[مهدی باباپور|باباپور، مهدی]]، [[احیاگری و اصلاح‌طلبی در نهضت حسینی (مقاله)|مقاله «احیاگری و اصلاح‌طلبی در نهضت حسینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۱۰ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۰]]، ص۷۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۶
اصلاح فرهنگی قیام حسینی
یکی از ابعاد حرکت اصلاحی امام حسین (ع) افشاگری به ناهنجاری‌های فرهنگی و اخلاقی می‌باشد که ناشی از عملکرد بد حکومت است. امام (ع) در سخنرانی خود در «منا» به این موضوع اشاره می‌کند و می‌فرماید: «ای دانشمندان و روشن‌فکران! شما گروهی هستید که بر دانش و نیکی و خیرخواهی شهرت یافته‌اید... شما به چشم خود می‌بینید که پیمان‌های الهی را می‌شکنند و با قوانین خدا به مخالفت برمی‌خیزند. افراد کور و لال و زمین‌گیر در کشور اسلامی بدون سرپرست و مراقب مانده‌اند و به آنها رحم نمی‌شود. با سازش‌کاری و همکاری و مسامحه با ستمگران خود را آسوده می‌دارید. زمام امور در دست کسانی است که عالم به دین خدا نیستند. ستمگران را بر مقدرات خود مسلط ساختید»[۱].
آن حضرت در ادامه، به ناهنجاری‌های فرهنگی و اخلاقی، مانند: رواج ستمگری، گسترش فساد و فحشاء در جامعه، تضییع حقوق مستضعفان، بی‌تفاوتی مردم در برابر حرمت‌شکنی مقدسات، بی‌توجهی مردم به شکستن حریم حرمت قرآن و سنت پیامبر، نفوذ یافتن شبهه پراکنان در مراکز فرهنگی، دنیاگرایی و دنیازدگی دانشمندان، سپرده شدن امور فرهنگی به دست تنگ‌مایگان علمی، انحراف از آموزه‌ها و ارزش‌های دینی اشاره می‌کند.
آن حضرت در راه عراق در منطقه «ذی حسم» ایستاده، حمد و ثنای خداوند به جای آورد و فرمود: «کار ما به اینجا کشیده است که می‌بینید. چهره دنیا دگرگون و ناسازگار شده، نیکی‌اش پشت کرده، با شتاب در گذر است و از آن، جز اندکی همچون ته مانده ظروف بیش نمانده است که آن نیز زندگی پستی است، همچون چرآگاهی سخت و خطرناک. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌کنند و از باطل باز نمی‌دارند؟! در چنین شرایطی مؤمنان را بایسته است که خواهان دیدار خدا و شیفته شهادت باشند که من چنین مرگی را جزء سعادت شهادت و زندگی در کنار ظالمان را جز ننگ و خواری نمی‌بینم. حقاً که مردم بندگان دنیایند و دین، ناچیزی بی‌جان بر زبانشان است لقلقه زبان که بر گردش تا آنجا حلقه می‌زنند که دنیاشان در فراخ باشد و هر گاه با بلا آزموده شوند، دینداران اندک گردند»[۲].
و همچنین آن حضرت در منطقه «بیضه» برای هر دو سپاه (سپاه خودش و سپاه حر) سخن گفته و آنها را به ناهنجاری‌های فرهنگی جامعه و انحرافی که حاصل شده آگاه کرد و فرمود: «هان ای مردم! همانا رسول خدا(ص) فرمود:هر که فرمانروایی ستمگر را ببیند که حرام‌های خدا را حلال می‌شمرد، پیمان خدا را می‌شکند، با سنت رسول خدا(ص) مخالفت کرده، در میان بندگان خدا با گناه و تجاوز رفتار می‌کند و او باکردار و گفتار خود بر او قیام نکند، بر خداست که او را در جایگاه پست و عذاب‌آور آن ستمگر در آورد. بدانید اینان به پیروی از شیطان چسبیده، اطاعت خدای رحمان را ترک گفته، تباهی‌ها را آشکار ساخته، حدود خداوند را تعطیل کرده، بیت‌المال را در انحصار خود درآورده، حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام ساخته‌اند و من از هر کس دیگر سزاوارترم که بر اینان شوریده و در برابرشان بایستم»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع)، ص۳۱۰.
- ↑ «إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ بِنَا مِنَ الْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ تَغَيَّرَتْ وَ تَنَكَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَلَمْ يَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ كَصَابَّةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِيسُ عَيْشٍ كَالْمَرْعَى الْوَبِيلِ‌أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا يُنْتَهَى عَنْهُ لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا الْحَيَاةَ وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَ الدَّيَّانُونَ»، فرهنگ جامع سخنان امام حسین(ع)، ص۳۹۸.
- ↑ «أَیُّهَا النَّاسُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) قَالَ: مَنْ رَأَى سُلْطَاناً جَائِراً مُسْتَحِلًّا لِحُرُمِ اللَّهِ نَاكِثاً لِعَهْدِ اللَّهِ مُخَالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ يَعْمَلُ فِي عِبَادِ اللَّهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ فَلَمْ يُغَيِّر عَلَيهِ بِقَولٍ وَلا فِعلٍ، كانَ حَقَّاً عَلى اللَّهِ أَن يُدخِلَهُ مُدخَلَهُ أَلَا وَ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ وَ تَرَکُوا طَاعَةِ الرَّحْمَنِ وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ وَ اسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْ‌ءِ وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ وَ حَرَّمُوا حَلَالَهُ وَ أَنَا أَحَقُّ ُ مِنْ غَيْرِ»، فرهنگ جامع سخنان امام حسین(ع)، ص۴۰۵.
- ↑ باباپور، مهدی، مقاله «احیاگری و اصلاح‌طلبی در نهضت حسینی»، فرهنگ عاشورایی ج۱۰، ص۷۲.