آرزو در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
(←مقدمه) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = آرزو | |||
| عنوان مدخل = آرزو | |||
| مداخل مرتبط = [[آرزو در قرآن]] - [[آرزو در نهج البلاغه]] - [[آرزو در معارف و سیره نبوی]] - [[آرزو در معارف دعا و زیارات]] - [[آرزو در معارف و سیره سجادی]] - [[آرزو در معارف و سیره رضوی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
آرزوهای دور و دراز، نه تنها [[انسان]] را نیازمند دیگران می‌سازد، بلکه [[معنویت]] را از [[زندگی]] او می‌گیرد و چه بسا به پایین‌ترین مرتبه [[انسانی]] تنزل می‌یابد. آرزوی [[حکومت ری]] - [[عمر بن سعد]] - را به سوی [[کربلا]] کشاند و سرانجام [[امام حسین]] {{ع}} را به [[شهادت]] رساند، ولی به حکومت ری نرسید و [[روز قیامت]] نیز [[حسرت]] فراوانی خواهد داشت. | |||
[[امید]] داشتن به دستیابی به [[آرزوها]]، [[لذت‌بخش]] است، ولی آرزوهایی که با توجه به داشته‌ها و موقعیت‌های [[آدمی]]، امکان رسیدن به آنها مقدور باشد. بنابراین، هیچ‌گاه نمی‌توان خیال‌های واهی را در ردیف آرزوهای منطقی قرار داد. اساساً هر کسی بهتر از دیگران، از آرزوهای خود [[آگاه]] است. اگر آرزوها اصولی نباشد، آدمی در رؤیاهای دور و درازش | [[امید]] داشتن به دستیابی به [[آرزوها]]، [[لذت‌بخش]] است، ولی آرزوهایی که با توجه به داشته‌ها و موقعیت‌های [[آدمی]]، امکان رسیدن به آنها مقدور باشد. بنابراین، هیچ‌گاه نمی‌توان خیال‌های واهی را در ردیف آرزوهای منطقی قرار داد. اساساً هر کسی بهتر از دیگران، از آرزوهای خود [[آگاه]] است. اگر آرزوها اصولی نباشد، آدمی در رؤیاهای دور و درازش غرق می‌شود و آنگاه [[قدرت]] حرکت را از دست می‌دهد. چنین کسی پیوسته در [[انتظار]] چیزی است که هرگز به آن نمی‌رسد و گاهی [[مرگ]] زودتر از آرزوها به سراغ او می‌آید. | ||
[[پیامبر اعظم]]{{صل}}، آرزوهای طولانی را موجب [[فراموشی]] [[آخرت]] می‌داند و می‌فرماید: | [[پیامبر اعظم]] {{صل}}، آرزوهای طولانی را موجب [[فراموشی]] [[آخرت]] می‌داند و می‌فرماید: | ||
{{متن حدیث|إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَى أُمَّتِيَ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ أَمَّا الْهَوَى فَإِنَّهُ يَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَيُنْسِي الْآخِرَةَ}}<ref>محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۰، ص۷۵.</ref>؛ | {{متن حدیث|إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَى أُمَّتِيَ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ أَمَّا الْهَوَى فَإِنَّهُ يَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَيُنْسِي الْآخِرَةَ}}<ref>محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۰، ص۷۵.</ref>؛ | ||
ترسناک‌ترین چیزی که از آنها بر [[امت]] خود می‌ترسم، دو | ترسناک‌ترین چیزی که از آنها بر [[امت]] خود می‌ترسم، دو خصلت است: [[پیروی]] از خواهش‌های نفس و آرزوهای دراز؛ زیرا [[پیروی از هوا و هوس]]، آدمی را از [[حق]] بازمی‌دارد و آرزوی دراز، آخرت را از یاد او می‌برد<ref>[[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۲۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1379757.jpg|22px]] [[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|'''زمزم هدایت''']] | # [[پرونده:1379757.jpg|22px]] [[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|'''زمزم هدایت''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۴: | ||
[[رده:آرزو]] | [[رده:آرزو]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث آرزو است. آرزو از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آرزو در قرآن - آرزو در نهج البلاغه - آرزو در معارف و سیره نبوی - آرزو در معارف دعا و زیارات - آرزو در معارف و سیره سجادی - آرزو در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
آرزوهای دور و دراز، نه تنها انسان را نیازمند دیگران می‌سازد، بلکه معنویت را از زندگی او می‌گیرد و چه بسا به پایین‌ترین مرتبه انسانی تنزل می‌یابد. آرزوی حکومت ری - عمر بن سعد - را به سوی کربلا کشاند و سرانجام امام حسین (ع) را به شهادت رساند، ولی به حکومت ری نرسید و روز قیامت نیز حسرت فراوانی خواهد داشت.
امید داشتن به دستیابی به آرزوها، لذت‌بخش است، ولی آرزوهایی که با توجه به داشته‌ها و موقعیت‌های آدمی، امکان رسیدن به آنها مقدور باشد. بنابراین، هیچ‌گاه نمی‌توان خیال‌های واهی را در ردیف آرزوهای منطقی قرار داد. اساساً هر کسی بهتر از دیگران، از آرزوهای خود آگاه است. اگر آرزوها اصولی نباشد، آدمی در رؤیاهای دور و درازش غرق می‌شود و آنگاه قدرت حرکت را از دست می‌دهد. چنین کسی پیوسته در انتظار چیزی است که هرگز به آن نمی‌رسد و گاهی مرگ زودتر از آرزوها به سراغ او می‌آید.
پیامبر اعظم (ص)، آرزوهای طولانی را موجب فراموشی آخرت می‌داند و می‌فرماید: «إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَى أُمَّتِيَ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ أَمَّا الْهَوَى فَإِنَّهُ يَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَيُنْسِي الْآخِرَةَ»[۱]؛ ترسناک‌ترین چیزی که از آنها بر امت خود می‌ترسم، دو خصلت است: پیروی از خواهش‌های نفس و آرزوهای دراز؛ زیرا پیروی از هوا و هوس، آدمی را از حق بازمی‌دارد و آرزوی دراز، آخرت را از یاد او می‌برد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۰، ص۷۵.
- ↑ حسینی‌نیا، اقبال، زمزم هدایت، ص ۲۰.