ریاضت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵، مرحله دوم)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
واژه [[ریاضت]] در لغت درباره حیوان به کار رفته و مراد از آن [[تأدیب]] و تمرین و وادار کردن حیوان بر [[رفتار]] مورد نظر صاحبش و بازداشتن آن از حرکات [[ناپسند]] می‌باشد.
واژه ریاضت در لغت درباره حیوان به کار رفته و مراد از آن [[تأدیب]] و تمرین و وادار کردن حیوان بر [[رفتار]] مورد نظر صاحبش و بازداشتن آن از حرکات ناپسند می‌باشد.


ریاضت نفس از همین معنا گرفته شده و مراد از آن [[تربیت]] و وادار ساختن نفس بر اطاعت از مولا و بازداشتن آن از [[سرکشی]] در برابر دستور او و پیرو [[عقل]] شدن است<ref>مجمع البحرین، واژه «روض»</ref>.
ریاضت نفس از همین معنا گرفته شده و مراد از آن [[تربیت]] و وادار ساختن نفس بر اطاعت از مولا و بازداشتن آن از [[سرکشی]] در برابر دستور او و پیرو [[عقل]] شدن است<ref>مجمع البحرین، واژه «روض»</ref>.
خط ۶: خط ۱۳:
ریاضت و [[تهذیب نفس]] با شیوه و روشی که در [[آیات]] و [[روایات]] توصیه شده، [[افضل]] [[اعمال]] و [[برترین]] [[عبادت]] است که از آن به [[جهاد اکبر]] تعبیر شده است.
ریاضت و [[تهذیب نفس]] با شیوه و روشی که در [[آیات]] و [[روایات]] توصیه شده، [[افضل]] [[اعمال]] و [[برترین]] [[عبادت]] است که از آن به [[جهاد اکبر]] تعبیر شده است.


ریاضت نفس با واداشتن آن بر حرکت در [[صراط مستقیم]]؛ یعنی عمل به [[اوامر]] و اجتناب از [[نواهی]] [[شارع مقدس]] در [[اندیشه]]، گفتار و رفتار و بازداشتن نفس از سرکشی و [[عصیان]] در برابر [[اوامر و نواهی]] او تحقق می‏یابد.
ریاضت نفس با واداشتن آن بر حرکت در [[صراط مستقیم]]؛ یعنی عمل به [[اوامر]] و اجتناب از [[نواهی]] شارع مقدس در [[اندیشه]]، گفتار و رفتار و بازداشتن نفس از سرکشی و [[عصیان]] در برابر [[اوامر و نواهی]] او تحقق می‏یابد.


نتیجه ریاضت، [[طهارت]] نفس از صفات ناپسندی همچون [[بخل]]، [[حسد]]، [[کبر]]، [[حرص]] بر [[دنیا]]، و آراسته شدن به صفات پسندیده‏ای همچون [[جود]]، [[شجاعت]]، [[غیرت]]، [[طمأنینه]]، [[خضوع]] در برابر [[حق]] و [[فروتنی]] است.
نتیجه ریاضت، [[طهارت]] نفس از صفات ناپسندی همچون [[بخل]]، [[حسد]]، [[کبر]]، [[حرص]] بر [[دنیا]]، و آراسته شدن به صفات پسندیده‏ای همچون [[جود]]، [[شجاعت]]، [[غیرت]]، [[طمأنینه]]، [[خضوع]] در برابر [[حق]] و [[فروتنی]] است.
خط ۱۲: خط ۱۹:
ریاضت نفس با شیوه‏ای غیر [[مشروع]]، از قبیل آنچه صوفیان انجام می‌‏دهند، [[بدعت]] و [[حرام]] است. <ref>مستمسک العروة ۱۴/ ۲۹ ـ ۳۰</ref>
ریاضت نفس با شیوه‏ای غیر [[مشروع]]، از قبیل آنچه صوفیان انجام می‌‏دهند، [[بدعت]] و [[حرام]] است. <ref>مستمسک العروة ۱۴/ ۲۹ ـ ۳۰</ref>


[[رهبانیت]] از ریاضت‌هایی است که در [[اسلام]] از آن [[نهی]] شده است.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۴، صفحه ۲۱۲-۲۱۳.</ref>
[[رهبانیت]] از ریاضت‌هایی است که در [[اسلام]] از آن [[نهی]] شده است<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۴، ص ۲۱۲-۲۱۳.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۲: خط ۲۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ریاضت]]
[[رده:فضایل اخلاقی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۴

مقدمه

واژه ریاضت در لغت درباره حیوان به کار رفته و مراد از آن تأدیب و تمرین و وادار کردن حیوان بر رفتار مورد نظر صاحبش و بازداشتن آن از حرکات ناپسند می‌باشد.

ریاضت نفس از همین معنا گرفته شده و مراد از آن تربیت و وادار ساختن نفس بر اطاعت از مولا و بازداشتن آن از سرکشی در برابر دستور او و پیرو عقل شدن است[۱].

ریاضت و تهذیب نفس با شیوه و روشی که در آیات و روایات توصیه شده، افضل اعمال و برترین عبادت است که از آن به جهاد اکبر تعبیر شده است.

ریاضت نفس با واداشتن آن بر حرکت در صراط مستقیم؛ یعنی عمل به اوامر و اجتناب از نواهی شارع مقدس در اندیشه، گفتار و رفتار و بازداشتن نفس از سرکشی و عصیان در برابر اوامر و نواهی او تحقق می‏یابد.

نتیجه ریاضت، طهارت نفس از صفات ناپسندی همچون بخل، حسد، کبر، حرص بر دنیا، و آراسته شدن به صفات پسندیده‏ای همچون جود، شجاعت، غیرت، طمأنینه، خضوع در برابر حق و فروتنی است.

ریاضت نفس با شیوه‏ای غیر مشروع، از قبیل آنچه صوفیان انجام می‌‏دهند، بدعت و حرام است. [۲]

رهبانیت از ریاضت‌هایی است که در اسلام از آن نهی شده است[۳].

منابع

پانویس

  1. مجمع البحرین، واژه «روض»
  2. مستمسک العروة ۱۴/ ۲۹ ـ ۳۰
  3. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، ص ۲۱۲-۲۱۳.