الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۰

ولادت امام حسین (ع) روز سه شنبه، یا پنج شنبه پنجم شعبان سال چهارم هجری ـ و به روایتی در سال سوم هجری، سوم ماه شعبان بوده است. همین که رسول خدا (ص) از ولادت حسین آگاه شد، شتابان به خانه علی (ع) آمد و از اسماء فرزند خود را خواست. سپس او را در آغوش گرفت و غرق بوسه ساخت و برخی از آداب را درباره او به انجام رسانید:

در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه خواند؛
برای او نام‏گذاری کرد؛ حضرت پس از دریافت فرمان الهی در نامگذاری نوزاد خجسته‌اش نام او را حسین نامید؛
در روز هفتم ولادت وی، پیامبر دستور داد قوچ بزرگی را خریداری و برای حسین عقیقه کردند و گوشت آن را میان فقیران تقسیم نمودند.
آنگاه سر حسین را تراشیده و به میزان وزن آن، نقره صدقه دادند که با این مراسم کمکی شایسته‌ای به فقیران شد‌.
در روز هفتم ولادت، حسین را ختنه کردند.
رسول خدا (ص) برای حفظ فرزندان، آنان را با این کلمات بیمه می‌فرمود و این دعا را می‌خواند: «أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ‏ اللَّهِ‏ التَّامَّةِ مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ وَ هَامَّةٍ وَ مِنْ كُلِّ عَيْنٍ لَامَّةٍ» و حسین را این چنین تعویذ فرمود.

ایشان فرزند امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه(س) سرور زنان عالم و دختر رسول خدا(ص) و جده مادری‌شان حضرت خدیجه کبری است. القاب متعددی برای امام حسین(ع) ذکر شده است که معروف‌ترین آنها عبارت است از: «سید شباب اهل الجنة»، «مظلوم» ، «شهید»، «سید الشهداء» و... .

فضائل فراوانی برای امام حسین (ع) در آیات و روایات وارد شده است، برخی تا حدود ۱۲۰ آیه از قرآن کریم را با ملاحظه روایات تفسیری درباره امام حسین (ع) استخراج کرده‌اند. در روایات نیز اوصافی برای حضرت ذکر شده است مانند اینکه ایشان زیور آسمان‌ها و زمین، چراغ هدایت و کشتی نجات است.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده: IM009999.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= بعثت]]
+'''[[ولادت امام حسین|ولادت امام حسین]] {{ع}}''' [[روز]] سه شنبه، یا پنج شنبه پنجم [[شعبان]] [[سال چهارم هجری]] ـ و به روایتی در [[سال سوم هجری]]، سوم [[ماه شعبان]] بوده است. همین که [[رسول خدا]] {{صل}} از ولادت [[حسین]] آگاه شد، شتابان به خانه علی {{ع}} آمد و از اسماء فرزند خود را خواست. سپس او را در آغوش گرفت و غرق بوسه ساخت و برخی از [[آداب]] را درباره او به انجام رسانید:
-'''[[بعثت|بعثت]] ''' در اصطلاح به‌معنای فرستاده شدن [[انسانی]] از سوی [[خداوند]] برای فراخواندن دیگران به سوی [[هدایت]] و کمال شایسته انسانی است.
+# در گوش راست او [[اذان]] و در گوش چپش اقامه خواند؛
+# برای او نام‏گذاری کرد؛ حضرت پس از دریافت [[فرمان الهی]] در نامگذاری نوزاد خجسته‌اش نام او را حسین نامید؛
+# در [[روز]] هفتم ولادت وی، [[پیامبر]] [[دستور]] داد قوچ بزرگی را خریداری و برای حسین عقیقه کردند و گوشت آن را میان [[فقیران]] تقسیم نمودند.
+# آنگاه [[سر حسین]] را تراشیده و به [[میزان]] وزن آن، نقره [[صدقه]] دادند که با این مراسم کمکی شایسته‌ای به فقیران شد‌.
+# در روز هفتم ولادت، حسین را [[ختنه]] کردند.
+# [[رسول خدا]] {{صل}} برای [[حفظ]] [[فرزندان]]، آنان را با این کلمات بیمه می‌فرمود و این [[دعا]] را می‌خواند: {{متن حدیث|أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ‏ اللَّهِ‏ التَّامَّةِ مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ وَ هَامَّةٍ وَ مِنْ كُلِّ عَيْنٍ لَامَّةٍ}} و حسین را این چنین [[تعویذ]] فرمود.
-درباره [[فلسفه بعثت]] در [[آیات]] و [[روایات]] به موارد متعددی اشاره شده است که برخی از آنها عبارت‌اند از:
+ایشان فرزند [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[حضرت فاطمه]]{{س}} سرور زنان عالم و [[دختر رسول خدا]]{{صل}} و جده مادری‌شان [[حضرت خدیجه]] کبری است. القاب متعددی برای [[امام حسین]]{{ع}} ذکر شده است که معروف‌ترین آنها عبارت است از: «سید شباب اهل الجنة»، «[[مظلوم]]» ، «[[شهید]]»، «[[سید الشهداء]]» و... .
-#در [[سوره جمعه]] [[فلسفه بعثت]] اینچنین آمده است: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}، [[خداوند]] در این [[آیه]]، [[فلسفه بعثت]] را [[تزکیه]] و [[تعلیم]] برای رهانیدن از [[گمراهی]] دانسته است.
-# [[رسول خدا]]{{صل}} در روایتی به [[فلسفه بعثت]] اشاره کرده است: {{متن حدیث|إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ‌}}؛ حضرت در این [[حدیث]]، [[فلسفه بعثت]] را تکمیل مکارم [[اخلاقی]] ذکر کرده است.
-برخی از دستاوردهای بعثت عبارت‌اند از:
+[[فضائل]] فراوانی برای [[امام حسین]] {{ع}} در [[آیات]] و [[روایات]] وارد شده است، برخی تا [[حدود]] ۱۲۰ [[آیه]] از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه روایات تفسیری درباره [[امام حسین]] {{ع}} استخراج کرده‌اند. در [[روایات]] نیز اوصافی برای حضرت ذکر شده است مانند اینکه ایشان [[زیور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات است.
-#'''[[تعلیم]] آنچه برای [[انسان]] دست‌نایافتنی است:'''{{متن قرآن|وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ}}.
-#'''تکامل عقل انسانی:''' از اهداف بنیادی [[پیامبران الهی]]{{ع}} به کمال رسانیدن [[عقل]] انسانی است.
-#'''به پا داشتن [[عدالت]]:''' برپایی [[عدالت]] از مهم‌ترین [[اهداف بعثت پیامبران]]{{ع}} است.
-#'''[[بندگی خدا]] و سرباز زدن از [[حکومت]] [[طاغوت]]'''.
-برانگیخته شدن [[پیامبر خاتم]]{{صل}} به [[مقام رسالت]]، یکی از مهم‌ترین حوادث [[تاریخ]] [[بشر]] و از نعمت‌های بزرگ [[الهی]] است که [[خداوند]] به سبب اعطای این [[نعمت]]، بر بندگانش [[منت]] نهاده است: {{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ ... }}. آن حضرت در چهل سالگی از سوی [[خداوند]] به [[پیامبری]] برانگیخته شد و نخستین بار، بر فراز کوه حرا در [[شهر]] [[مکّه]]، [[آیات]] [[سوره علق]] توسط [[جبرئیل]]، بر آن حضرت فرود آمد. این حادثه مهمّ که آغاز [[پیامبری]] [[حضرت محمد]]{{صل}} بود، در روز ۲۷ [[ماه رجب]] سال چهلم [[عام الفیل]] بود. بعثت [[پیامبر اسلام]]، که به آن "[[مبعث]]" هم می‌گویند، یکی از روزهای [[فرخنده]] و از [[اعیاد]] بزرگ [[اسلامی]] است و [[مسلمانان]] [[جهان]] این روز را جشن گرفته، [[شادمانی]] می‌کنند.
+<div class="mainpage_box_more">[[ولادت امام حسین|ادامه]]</div>
-<div class="mainpage_box_more">[[بعثت|ادامه]]</div>