قوم در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ملت]]، گروه و [[مردم]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۹۳.</ref> | [[ملت]]، گروه و [[مردم]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۹۳.</ref>: {{متن قرآن|إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ}}<ref>«بی‌گمان قارون از قوم موسی بود و در برابر آنان سرکشی کرد» سوره قصص، آیه ۷۶.</ref>. | ||
{{متن قرآن|إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ}}<ref>«بی‌گمان قارون از قوم موسی بود و در برابر آنان سرکشی کرد» سوره قصص، آیه ۷۶.</ref>. | |||
کلمه [[قوم]] از اصطلاحاتی است که برای اشاره به گروه‌های [[انسانی]] در [[قرآن کریم]] وارد شده است. قوم به تیره نژادی اطلاق می‌شود؛ مثل [[قوم عرب]]، قوم [[فارس]] و قوم تُرک. قوم از [[قبیله]] بزرگ‌تر و از [[امّت]] کوچک‌تر است و با توجه به ریشه آن، به جماعتی اطلاق می‌شود که به [[تدبیر]] و عمل مربوط به خود [[قیام]] کرده باشند<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. ج۹، ص۳۴۴.</ref>. | کلمه [[قوم]] از اصطلاحاتی است که برای اشاره به گروه‌های [[انسانی]] در [[قرآن کریم]] وارد شده است. قوم به تیره نژادی اطلاق می‌شود؛ مثل [[قوم عرب]]، قوم [[فارس]] و قوم تُرک. قوم از [[قبیله]] بزرگ‌تر و از [[امّت]] کوچک‌تر است و با توجه به ریشه آن، به جماعتی اطلاق می‌شود که به [[تدبیر]] و عمل مربوط به خود [[قیام]] کرده باشند<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. ج۹، ص۳۴۴.</ref>. | ||
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]]، واژه قوم بر گروهی از مردم که [[زبان]] یا | در [[فرهنگ]] [[سیاسی]]، واژه قوم بر گروهی از مردم که [[زبان]] یا آداب و رسوم یا مقتضیات [[اجتماعی]] مشترکی دارند، دلالت دارد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۴۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۵۴-۴۵۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قوم است. قوم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قوم در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ملت، گروه و مردم[۱]: 
إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ
[۲].
کلمه قوم از اصطلاحاتی است که برای اشاره به گروه‌های انسانی در قرآن کریم وارد شده است. قوم به تیره نژادی اطلاق می‌شود؛ مثل قوم عرب، قوم فارس و قوم تُرک. قوم از قبیله بزرگ‌تر و از امّت کوچک‌تر است و با توجه به ریشه آن، به جماعتی اطلاق می‌شود که به تدبیر و عمل مربوط به خود قیام کرده باشند[۳].
در فرهنگ سیاسی، واژه قوم بر گروهی از مردم که زبان یا آداب و رسوم یا مقتضیات اجتماعی مشترکی دارند، دلالت دارد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۹۳.
- ↑ «بی‌گمان قارون از قوم موسی بود و در برابر آنان سرکشی کرد» سوره قصص، آیه ۷۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. ج۹، ص۳۴۴.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۴۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۴۵۴-۴۵۵.