جرم سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = جرم | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[جرم سیاسی در قرآن]] - [[جرم سیاسی در حدیث]] - [[جرم سیاسی در فقه اسلامی]] - [[جرم سیاسی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = جرم سیاسی (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
جرم سیاسی، عملی است که با [[هدف]] رویارویی با [[حکومت]]، مخدوش کردن [[امنیت اجتماعی]]، در خطر انداختن و [[تهدید]] [[استقلال]] و [[امنیت]] داخلی و خارجی، به قصد براندازی یا [[تضعیف]] [[رژیم]] [[حاکم]] انجام می‌پزیرد. به طور کلّی، هر [[رفتاری]] که مستقیماً بر [[منافع]] و امتیازات [[سیاسی]] و یا به موجودیت و تشکیلات [[سیاسی]] [[کشور]] لطمه زند، جرم سیاسی است؛ نظیر [[قیام مسلحانه]] علیه یک [[کشور]]<ref>حقوق اساسی، ج۲، ص۶۱۸-۶۱۴.</ref>. جرم سیاسی در [[فقه سیاسی اسلام]]، تحت عنوان "[[بغی]]" مطرح گردیده و منشأ [[حکم]] آن، [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}}<ref>«و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید پس اگر یکی از آن دو بر دیگری ستم کرد با آن کس که ستم می‌کند جنگ کنید تا به فرمان خداوند باز گردد و چون بازگشت، میان آن دو با دادگری آشتی دهید و دادگری ورزید که خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره حجرات، آیه ۹.</ref>می‌باشد<ref>تحریر الوسیله، ج۲، ص۶۲۲؛ کشف الغطاء، ج۴، ص۳۶۷؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۲. ر.ک: بغات.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۷۲.</ref>.
جرم سیاسی، عملی است که با [[هدف]] رویارویی با [[حکومت]]، مخدوش کردن [[امنیت اجتماعی]]، در خطر انداختن و [[تهدید]] [[استقلال]] و [[امنیت]] داخلی و خارجی، به قصد براندازی یا تضعیف [[رژیم]] [[حاکم]] انجام می‌پزیرد. به طور کلّی، هر [[رفتاری]] که مستقیماً بر منافع و امتیازات [[سیاسی]] و یا به موجودیت و تشکیلات [[سیاسی]] [[کشور]] لطمه زند، جرم سیاسی است؛ نظیر قیام مسلحانه علیه یک [[کشور]]<ref>حقوق اساسی، ج۲، ص۶۱۸-۶۱۴.</ref>. جرم سیاسی در [[فقه سیاسی اسلام]]، تحت عنوان "[[بغی]]" مطرح گردیده و منشأ [[حکم]] آن، [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}}<ref>«و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید پس اگر یکی از آن دو بر دیگری ستم کرد با آن کس که ستم می‌کند جنگ کنید تا به فرمان خداوند باز گردد و چون بازگشت، میان آن دو با دادگری آشتی دهید و دادگری ورزید که خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره حجرات، آیه ۹.</ref> می‌باشد<ref>تحریر الوسیله، ج۲، ص۶۲۲؛ کشف الغطاء، ج۴، ص۳۶۷؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۲. ر. ک: بغات.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۷۲.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۳: خط ۱۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:جرم سیاسی]]
[[رده:اصطلاحات سیاسی]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۰

مقدمه

جرم سیاسی، عملی است که با هدف رویارویی با حکومت، مخدوش کردن امنیت اجتماعی، در خطر انداختن و تهدید استقلال و امنیت داخلی و خارجی، به قصد براندازی یا تضعیف رژیم حاکم انجام می‌پزیرد. به طور کلّی، هر رفتاری که مستقیماً بر منافع و امتیازات سیاسی و یا به موجودیت و تشکیلات سیاسی کشور لطمه زند، جرم سیاسی است؛ نظیر قیام مسلحانه علیه یک کشور[۱]. جرم سیاسی در فقه سیاسی اسلام، تحت عنوان "بغی" مطرح گردیده و منشأ حکم آن، آیه ﴿وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ[۲] می‌باشد[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. حقوق اساسی، ج۲، ص۶۱۸-۶۱۴.
  2. «و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید پس اگر یکی از آن دو بر دیگری ستم کرد با آن کس که ستم می‌کند جنگ کنید تا به فرمان خداوند باز گردد و چون بازگشت، میان آن دو با دادگری آشتی دهید و دادگری ورزید که خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره حجرات، آیه ۹.
  3. تحریر الوسیله، ج۲، ص۶۲۲؛ کشف الغطاء، ج۴، ص۳۶۷؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۲. ر. ک: بغات.
  4. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۷۲.