عدالت اقتصادی در سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = عدالت اقتصادی
| موضوع مرتبط = عدالت اقتصادی
| عنوان مدخل  = عدالت اقتصادی
| عنوان مدخل  = عدالت اقتصادی
| مداخل مرتبط = [[عدالت اقتصادی در قرآن]] - [[عدالت اقتصادی در معارف و سیره نبوی]] - [[عدالت اقتصادی در معارف و سیره علوی]] - [[عدالت اقتصادی در سیره معصوم]] - [[عدالت اقتصادی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] - [[عدالت اقتصادی در فقه سیاسی]]
| مداخل مرتبط = [[عدالت اقتصادی در قرآن]] - [[عدالت اقتصادی در معارف و سیره نبوی]] - [[عدالت اقتصادی در معارف و سیره علوی]] - [[عدالت اقتصادی در سیره معصوم]] - [[عدالت اقتصادی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] - [[عدالت اقتصادی در فقه سیاسی]] - [[عدالت اقتصادی در مکتب خلفا]]
| پرسش مرتبط  = عدالت (پرسش)
| پرسش مرتبط  = عدالت (پرسش)
}}
}}
خط ۲۰: خط ۲۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:عدالت]]
[[رده:عدالت اقتصادی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۰

مقدمه

رسول خدا (ص) زمین خیبر را به یهود خیبر داد تا نصف درآمدش برای آنها باشد[۱]. وقتی زمان چیدن میوه‌ها رسید، رسول خدا (ص) عبدالله بن رواحه را برای دریافت سهم مسلمانان به خیبر فرستاد. عبدالله مقدار خرما را تخمین زد. آنان نزد پیامبر (ص) به شکایت آمدند و گفتند: او زیاد تخمین زده؛ یعنی ما پول بیشتری باید بدهیم. پیامبر (ص) شخصی را نزد عبدالله فرستاد و فرمود: اینها چه می‌گویند؟ عبدالله گفت: من مقدار خرما را تخمین زده‌ام؛ اگر خواستند، به مقداری که تخمین زده و برآورد کرده‌ام، بر می‌دارند و اگر خواستند، ما به همین مقدار، سهم آنها را بر می‌داریم (از آنها می‌خریم). مردی از یهودیان گفت: به عدل است که آسمان‌ها و زمین برافراشته است[۲]. این دو مورد نمونه‌ای از رفتار عدالت آمیز حاکم اسلامی با غیرمسلمانان است که باید در روابط با دیگران مورد توجه قرار گیرد[۳].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۲۶۸؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۲۳۹ و ۲۵۰؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۷، ص۱۹۸.
  2. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۲۶۷؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۷، ص۱۹۳.
  3. ذاکری، علی اکبر، سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص۱۶۵.