آبرو: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان مدخل‌های وابسته}} +{{پایان مدخل‌ وابسته}}))
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[آبرو در قرآن]] - [[آبرو در فقه اسلامی]] - [[آبرو در معارف دعا و زیارات]] - [[آبرو در معارف و سیره سجادی]] - [[آبرو در حقوق اسلامی]]| پرسش مرتبط  =}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[آبرو در قرآن]] - [[آبرو در فقه اسلامی]] - [[آبرو در اخلاق اسلامی]] - [[آبرو در معارف دعا و زیارات]] - [[آبرو در معارف و سیره سجادی]] - [[آبرو در معارف و سیره رضوی]] - [[آبرو در حقوق اسلامی]]</div>
تنها خورد و [[خوراک]] و تمتعات مادی نیست که برای [[انسان]] از اهمیت برخوردار است؛ مهم‌تر از آن آبرو و [[حفظ]] [[حرمت]] و حیثیّت است که [[جایگاه]] اصلی در [[احساس]] [[خوشبختی]] در میان هم‌نوعان را اشغال می‌کند. از [[امام علی]] {{ع}} [[نقل]] شده است: از بزرگی و [[ارجمندی]] مرد است که [[مال]] خود را [[خرج]] و آبروی خود را حفظ کند<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۲۹۷.</ref>.
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[آبرو (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
[[امام سجاد]] {{ع}} از اینکه [[دشنام]] و [[بیهوده‌گویی]] سبب [[بی‌آبرویی]] مؤمنی شود به [[خدا]] [[پناه]] می‌برد: ای [[خداوند]]،... هر [[ناسزا]] و لغو و دشنام در آبرو،... که اهریمن بر [[زبان]] من می‌افکند تو آن را به [[حمد]] و [[سپاس]] خود... بدل نمای<ref>نیایش بیستم.</ref>.
تنها خورد و [[خوراک]] و تمتعات مادی نیست که برای [[انسان]] از اهمیت برخوردار است؛ مهم‌تر از آن آبرو و [[حفظ]] [[حرمت]] و حیثیّت است که [[جایگاه]] اصلی در [[احساس]] [[خوشبختی]] در میان هم‌نوعان را اشغال می‌کند. از [[امام علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است: از بزرگی و [[ارجمندی]] مرد است که [[مال]] خود را [[خرج]] و آبروی خود را حفظ کند<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ج۲، ص۱۲۹۷.</ref>.
 
[[امام سجاد]]{{ع}} از اینکه [[دشنام]] و [[بیهوده‌گویی]] سبب [[بی‌آبرویی]] مؤمنی شود به [[خدا]] [[پناه]] می‌برد: ای [[خداوند]]،... هر [[ناسزا]] و لغو و دشنام در آبرو،... که اهریمن بر [[زبان]] من می‌افکند تو آن را به [[حمد]] و [[سپاس]] خود... بدل نمای<ref>نیایش بیستم.</ref>.


و از خدا می‌خواهد که به سبب [[توانگری]] آبرویش محفوظ باشد: بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و خاندانش و آبرویم به توانگری مصون دار و [[جاه]] و منزلتم به [[بینوایی]] مکاه<ref>نیایش بیستم.</ref>.
و از خدا می‌خواهد که به سبب [[توانگری]] آبرویش محفوظ باشد: بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و خاندانش و آبرویم به توانگری مصون دار و [[جاه]] و منزلتم به [[بینوایی]] مکاه<ref>نیایش بیستم.</ref>.
خط ۱۴: خط ۱۰:
هم‌چنین هستند حسودانی که آبروی انسان را [[هدف]] می‌گیرند: ای خدای من، بسا [[حسود]] مردی که بر [[نعمت]] من [[رشک]] بُرد... و آبروی مرا آماج تیرهای [[بهتان]] خود ساخت<ref>نیایش چهل و نهم.</ref>.
هم‌چنین هستند حسودانی که آبروی انسان را [[هدف]] می‌گیرند: ای خدای من، بسا [[حسود]] مردی که بر [[نعمت]] من [[رشک]] بُرد... و آبروی مرا آماج تیرهای [[بهتان]] خود ساخت<ref>نیایش چهل و نهم.</ref>.


هر چند [[حفظ آبرو]] در [[دنیا]] خیلی مهم است، اما مهم‌تر از آن [[سربلندی]] و [[آبرومندی]] در [[آخرت]] است: بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست... پس از بیرون شدن ما از دنیا، گورهای ما را [[بهترین]] منازلِ ما گردان و به [[فضل]] و [[رحمت]] خویش گورهای تنگ ما فراخ ساز و ما را در میان انبوه مردم که در عرصات گرد می‌آیند، به [[کیفر]] [[گناهان]] تباه‌کننده‌مان رسوا مساز<ref>نیایش چهل و دوم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۵.</ref>
هر چند [[حفظ آبرو]] در [[دنیا]] خیلی مهم است، اما مهم‌تر از آن [[سربلندی]] و [[آبرومندی]] در [[آخرت]] است: بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست... پس از بیرون شدن ما از دنیا، گورهای ما را [[بهترین]] منازلِ ما گردان و به [[فضل]] و [[رحمت]] خویش گورهای تنگ ما فراخ ساز و ما را در میان انبوه مردم که در عرصات گرد می‌آیند، به [[کیفر]] [[گناهان]] تباه‌کننده‌مان رسوا مساز<ref>نیایش چهل و دوم.</ref><ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.</ref><ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۵.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[حفظ آبرو]]
* [[حفظ آبرو]]
* [[حق مصونیت آبرو]]
* [[حق مصونیت آبرو]]
{{پایان مدخل‌ وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۰: خط ۲۶:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:آبرو]]
[[رده:مفاهیم]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۴

مقدمه

تنها خورد و خوراک و تمتعات مادی نیست که برای انسان از اهمیت برخوردار است؛ مهم‌تر از آن آبرو و حفظ حرمت و حیثیّت است که جایگاه اصلی در احساس خوشبختی در میان هم‌نوعان را اشغال می‌کند. از امام علی (ع) نقل شده است: از بزرگی و ارجمندی مرد است که مال خود را خرج و آبروی خود را حفظ کند[۱].

امام سجاد (ع) از اینکه دشنام و بیهوده‌گویی سبب بی‌آبرویی مؤمنی شود به خدا پناه می‌برد: ای خداوند،... هر ناسزا و لغو و دشنام در آبرو،... که اهریمن بر زبان من می‌افکند تو آن را به حمد و سپاس خود... بدل نمای[۲].

و از خدا می‌خواهد که به سبب توانگری آبرویش محفوظ باشد: بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندانش و آبرویم به توانگری مصون دار و جاه و منزلتم به بینوایی مکاه[۳]. حاجت خواستن از دیگران، بسیار می‌شود که از منزلت ما می‌کاهد و آبروی ما می‌برد از این رو عرضه می‌دارد: بار خدایا،... آبروی مرا حفظ کن که چیزی از مردم زمانه نخواهم[۴].

هم‌چنین هستند حسودانی که آبروی انسان را هدف می‌گیرند: ای خدای من، بسا حسود مردی که بر نعمت من رشک بُرد... و آبروی مرا آماج تیرهای بهتان خود ساخت[۵].

هر چند حفظ آبرو در دنیا خیلی مهم است، اما مهم‌تر از آن سربلندی و آبرومندی در آخرت است: بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست... پس از بیرون شدن ما از دنیا، گورهای ما را بهترین منازلِ ما گردان و به فضل و رحمت خویش گورهای تنگ ما فراخ ساز و ما را در میان انبوه مردم که در عرصات گرد می‌آیند، به کیفر گناهان تباه‌کننده‌مان رسوا مساز[۶][۷][۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. گفتار امیرالمؤمنین علی (ع)، ج۲، ص۱۲۹۷.
  2. نیایش بیستم.
  3. نیایش بیستم.
  4. نیایش چهل وهفتم.
  5. نیایش چهل و نهم.
  6. نیایش چهل و دوم.
  7. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی (ع)، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.
  8. خالقیان، فضل‌الله، مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۵.