ولایت ولىّ نکاح: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = ولایت
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


{{ولایت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ولایت]]''' است. "'''[[ولایت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
[[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ}}<ref>«و اگر آنان را پیش از آمیزش و پس از آنکه کابین بریده‌اید طلاق دهید پرداخت نیمی از کابین بر عهده شماست مگر آنان خود از آن بگذرند یا آن کس که رشته ازدواج در کف اوست در گذرد» سوره بقره، آیه ۲۳۷.</ref> درباره [[طلاق]] زنی است که فقط‍ [[عقد]] [[ازدواج]] بر او خوانده شده و مراسم [[نکاح]] را انجام نداده است، لذا [[حقّ]] مطالبه نصف مَهر را دارد، اگر خواست، آن را می‌بخشد و بدون گرفتن چیزی از شوهرش [[طلاق]] می‌گیرد یا کسی که پیوند [[ازدواج]] به دست اوست، یعنی [[ولیّ]] و [[سرپرست]] [[شرعی]] او، آن را ببخشد<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص۳۹-۴۲.</ref>.
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ولایت در لغت]] - [[ولایت در قرآن]] - [[ولایت در حدیث]] - [[ولایت در کلام اسلامی]] - [[ولایت در فقه اسلامی]] - [[ولایت در گفتگوهای بین‌المذاهب]] - [[ولایت در عرفان اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ولایت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
== منابع ==
*{{متن قرآن|وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ}}<ref>«و اگر آنان را پیش از آمیزش و پس از آنکه کابین بریده‌اید طلاق دهید پرداخت نیمی از کابین بر عهده شماست مگر آنان خود از آن بگذرند یا آن کس که رشته ازدواج در کف اوست در گذرد» سوره بقره، آیه ۲۳۷.</ref>. [[آیه شریفه]] درباره [[طلاق]] زنی است که فقط‍ [[عقد]] [[ازدواج]] بر او خوانده شده و مراسم [[نکاح]] را انجام نداده است، لذا [[حقّ]] مطالبه نصف مَهر را دارد، اگر خواست، آن را می‌بخشد و بدون گرفتن چیزی از شوهرش [[طلاق]] می‌گیرد یا کسی که پیوند [[ازدواج]] به دست اوست، یعنی [[ولیّ]] و [[سرپرست]] [[شرعی]] او، آن را ببخشد<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۹-۴۲.</ref>
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1100498.jpg|22px]] [[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)| '''ولایت در قرآن''']]
# [[پرونده:1100498.jpg|22px]] [[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)| '''ولایت در قرآن''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}  
{{مدخل وابسته}}  
* [[تفاضل ولایت‌ها]]
* [[تفاضل ولایت‌ها]]
* [[عموم ولایت]]
* [[عموم ولایت]]
خط ۴۳: خط ۴۴:
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:ولایت]]
[[رده:ولایت غیر خدا]]
[[رده:ولایت غیر خدا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۸

مقدمه

آیه شریفه ﴿وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ[۱] درباره طلاق زنی است که فقط‍ عقد ازدواج بر او خوانده شده و مراسم نکاح را انجام نداده است، لذا حقّ مطالبه نصف مَهر را دارد، اگر خواست، آن را می‌بخشد و بدون گرفتن چیزی از شوهرش طلاق می‌گیرد یا کسی که پیوند ازدواج به دست اوست، یعنی ولیّ و سرپرست شرعی او، آن را ببخشد[۲].

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. «و اگر آنان را پیش از آمیزش و پس از آنکه کابین بریده‌اید طلاق دهید پرداخت نیمی از کابین بر عهده شماست مگر آنان خود از آن بگذرند یا آن کس که رشته ازدواج در کف اوست در گذرد» سوره بقره، آیه ۲۳۷.
  2. حق‌جو، عبدالله، ولایت در قرآن، ص۳۹-۴۲.