نامۀ ۵۶ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نداری' به 'نداری') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[شریح بن هانی]] از یاران خاص [[امام علی]] {{ع}} بود. [[امام]] در [[جنگ صفین]] او را به [[فرماندهی]] مقدمه [[لشکر]] خویش به‌سوی [[دشمن]] گسیل داشت و در نامه‌ای سفارش‌هایی به او کرد. [[امام]] {{ع}} همواره، حتی در میدان [[کارزار]] نیز، [[یاد خدا]] و رعایت [[تقوای الهی]] را به [[یاران]] خود گوشزد می‌کند. [[سرنوشت]] [[مبارزه]] هر آنچه باشد، در برابر حفظ [[تقوای الهی]] [[ارزش]] چندانی ندارد. از این‌رو [[امام]] به شریح، چنین هشدار می‌دهد: در هر بامداد و شامگاه، خدای را منظور دار و از دنیای فریبا بر خود بترس و بر حذر باش و در هیچ حال از آن در [[امان]] مباش و بدان اگر [[نفس]] خویش را جلودار نباشی و از بسیاری دوست‌داشتنی‌ها از [[ترس]] افتادن در [[گناه]] بازش نداری، [[هوس‌ها]] تو را به انبوه زیان‌ها کشانَد. پس نفْست را مهار کن و زمامش را به دست گیر و از حمله و هجوم هنگام [[خشم]] بپرهیز و بر آن چیره شو<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۸۰۱.</ref>. | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۹
مقدمه
شریح بن هانی از یاران خاص امام علی (ع) بود. امام در جنگ صفین او را به فرماندهی مقدمه لشکر خویش به‌سوی دشمن گسیل داشت و در نامه‌ای سفارش‌هایی به او کرد. امام (ع) همواره، حتی در میدان کارزار نیز، یاد خدا و رعایت تقوای الهی را به یاران خود گوشزد می‌کند. سرنوشت مبارزه هر آنچه باشد، در برابر حفظ تقوای الهی ارزش چندانی ندارد. از این‌رو امام به شریح، چنین هشدار می‌دهد: در هر بامداد و شامگاه، خدای را منظور دار و از دنیای فریبا بر خود بترس و بر حذر باش و در هیچ حال از آن در امان مباش و بدان اگر نفس خویش را جلودار نباشی و از بسیاری دوست‌داشتنی‌ها از ترس افتادن در گناه بازش نداری، هوس‌ها تو را به انبوه زیان‌ها کشانَد. پس نفْست را مهار کن و زمامش را به دست گیر و از حمله و هجوم هنگام خشم بپرهیز و بر آن چیره شو[۱].
منابع
پانویس
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص ۸۰۱.