پیامبر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = پیامبر | | موضوع مرتبط = پیامبر | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = پیامبر | ||
| مداخل مرتبط = [[پیامبر در کلام اسلامی]] - [[پیامبر در فقه سیاسی]] | | مداخل مرتبط = [[پیامبر در قرآن]] - [[پیامبر در کلام اسلامی]] - [[پیامبر در فقه سیاسی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[پیامبر]]، اصل آن "نبو" به معنای | [[پیامبر]]، اصل آن "نبو" به معنای رفعت چیزی بر چیز دیگر<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۳۸۴.</ref> یا ارتفاع در [[حق]] چیزی که [[شأن]] او نیست<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۵.</ref>. [[نبوّت]] یعنی ارتفاع و رفعت [[منزلت]] یک [[انسان]] نسبت به انسان‌های دیگر<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۹۰.</ref>. | ||
{{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref>. | {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref>. | ||
[[نبوت]] رابطی میان [[خداوند]] و [[بندگان]] صاحب [[عقل]] اوست که [[مشکلات]] آنان را در امر معاش و معادشان برطرف کند. [[نبیّ]] به این [[دلیل]] به او اطلاق می‌شود که خبری دارد که [[عقول]] [[پاک]] با آن [[آرامش]] می‌یابند. [[نبی]] مترادف [[رسول]] است و به هر دو عنوان، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} مورد خطاب قرار گرفته است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا}}<ref>«ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛» سوره احزاب، آیه ۴۵.</ref> و {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ}}<ref>«ای پیامبر! | [[نبوت]] رابطی میان [[خداوند]] و [[بندگان]] صاحب [[عقل]] اوست که [[مشکلات]] آنان را در امر معاش و معادشان برطرف کند. [[نبیّ]] به این [[دلیل]] به او اطلاق می‌شود که خبری دارد که [[عقول]] [[پاک]] با آن [[آرامش]] می‌یابند. [[نبی]] مترادف [[رسول]] است و به هر دو عنوان، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} مورد خطاب قرار گرفته است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا}}<ref>«ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛» سوره احزاب، آیه ۴۵.</ref> و {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ}}<ref>«ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۹۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:پیامبران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث پیامبر است. پیامبر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: پیامبر در قرآن - پیامبر در کلام اسلامی - پیامبر در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
پیامبر، اصل آن "نبو" به معنای رفعت چیزی بر چیز دیگر[۱] یا ارتفاع در حق چیزی که شأن او نیست[۲]. نبوّت یعنی ارتفاع و رفعت منزلت یک انسان نسبت به انسان‌های دیگر[۳].
﴿النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾[۴].
نبوت رابطی میان خداوند و بندگان صاحب عقل اوست که مشکلات آنان را در امر معاش و معادشان برطرف کند. نبیّ به این دلیل به او اطلاق می‌شود که خبری دارد که عقول پاک با آن آرامش می‌یابند. نبی مترادف رسول است و به هر دو عنوان، پیامبر اکرم (ص) مورد خطاب قرار گرفته است: ﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا﴾[۵] و ﴿يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ﴾[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۳۸۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۹۰.
- ↑ «پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.
- ↑ «ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛» سوره احزاب، آیه ۴۵.
- ↑ «ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۹۷.