کام برداشتن با تربت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
(←مقدمه) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
مستحبّ است کام نوزادان را با [[تربت]] [[سید الشهدا]] {{ع}} بردارند که سبب [[امان]] است. آشنا ساختن کام [[فرزند]] با | مستحبّ است کام نوزادان را با [[تربت]] [[سید الشهدا]] {{ع}} بردارند که سبب [[امان]] است. آشنا ساختن کام [[فرزند]] با خاک [[شهادت]]، [[الهام]] دهندۀ پیوند با [[عاشورا]] و [[قداست]] بخشیدن به [[حیات]] نوزاد، در نخستین روز‌های [[زندگی]] است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|حَنِّكُوا أَوْلاَدَكُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهُ أَمَانٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۲۴ و ۱۳۶.</ref>. کام فرزندانتان را با [[تربت]] [[قبر حسین]] {{ع}} بردارید، چرا که این، سبب [[امان]] او خواهد شد. این [[استحباب]]، نسبت به آب [[فرات]] هم وجود دارد و به نوعی چشاندن [[محبّت]] [[حسینی]] و آشنا ساختن [[سرشت]] [[فرزند]] با [[مکتب]] عاشوراست. "تحنیک" و "سغ برداشتن" هم گفته می‌شود. بعضی جاها مقداری از [[تربت]] را در آب یا شربت حل می‌کنند و به افراد می‌دهند تا [[شفا]] یابند و متبرّک شوند. به این کار اصطلاحا "[[تربت]] نوشانی" می‌گویند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۹۲.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:تربت]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۶
مقدمه
مستحبّ است کام نوزادان را با تربت سید الشهدا (ع) بردارند که سبب امان است. آشنا ساختن کام فرزند با خاک شهادت، الهام دهندۀ پیوند با عاشورا و قداست بخشیدن به حیات نوزاد، در نخستین روز‌های زندگی است. امام صادق (ع) فرمود: «حَنِّكُوا أَوْلاَدَكُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهُ أَمَانٌ»[۱]. کام فرزندانتان را با تربت قبر حسین (ع) بردارید، چرا که این، سبب امان او خواهد شد. این استحباب، نسبت به آب فرات هم وجود دارد و به نوعی چشاندن محبّت حسینی و آشنا ساختن سرشت فرزند با مکتب عاشوراست. "تحنیک" و "سغ برداشتن" هم گفته می‌شود. بعضی جاها مقداری از تربت را در آب یا شربت حل می‌کنند و به افراد می‌دهند تا شفا یابند و متبرّک شوند. به این کار اصطلاحا "تربت نوشانی" می‌گویند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۲۴ و ۱۳۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۹۲.